Fujifilm GFX 50s Middenformaat Camera Test

Deze Fujifilm GFX 50S Test is mede mogelijk gemaakt dankzij de vriendelijke mensen van Fujifilm Australië. Ik ben dankbaar voor hun steun bij het lenen van de uitrusting die nodig is om de test te schrijven, maar het moet duidelijk zijn dat mijn mening over de Fujifilm GFX 50S blijft bestaan onpartijdig en gebaseerd op mijn eigen persoonlijke ervaringen met de camera.

In februari 2018 maakte ik met mijn vrouw en twee jongens de reis van Sydney naar de westkust van de VS om een fotografieconferentie in Las cVegas bij te wonen.

Tijdens de 4 weken durende roadtrip gebruikte ik de Fujifilm GFX 50S als mijn primaire reiscamera, waarbij ik candids van mijn hyperactieve kinderen, woestijnlandschappen, portretten van een bruid en alles daartussenin fotografeerde.

Hoewel ik niet de kans heb gekregen om het in een studio te gebruiken (waar de middenformaat sensor misschien het meest geschikt is), heb ik het gevoel dat ik genoeg ervaring met de camera heb opgedaan om hier vandaag een goed afgeronde test van de Fujifilm GFX 50S voor je te schrijven.

Fujifilm GFX 50S Review | Waarom Middenformaat?

De Fujifilm GFX 50S is de eerste van een nieuw soort ‘betaalbare’ digitale middenformaat camera. Als je gewend bent aan de astronomische prijzen van traditionele film middenformaat camera’s met hun digitale achterkant, is de GFX 50S eigenlijk veel waar voor je geld.

Als je echter nieuw bent in het middenformaatspel, is het prijskaartje niet voor bangeriken!.

‘Mediumformaat’ verwijst naar een sensorgrootte die groter is dan full-frame (35mm). De grotere sensorgrootte betekent meer megapixels (de Fujifilm GFX 50s heeft 51,4), maar het voordeel van middenformaat sensoren is niet alleen beperkt tot meer detail.

Voor elke camerasensor bepaalt de fysieke grootte van de pixels de hoeveelheid licht die voor elke camerasensor wordt geregistreerd. Met een middenformaat sensor leent het verhoogde lichtverzamelende vermogen voor een groter dynamisch bereik, wat een groter toonbereik betekent van zuiver zwart tot zuiver wit (14 stops in het geval van de Fuji GFX).

Het probleem met digitale fotografie op mindere camera’s is het onvermogen van de sensor van de camera om een breed genoeg toonbereik op te nemen om beelden natuurlijk te laten lijken, vooral als het gaat om huidtinten of iets met subtiele kleurovergangen.

De Fujifilm GFX 50s daarentegen kan een beeld produceren dat veel meer van deze delicate tonale veranderingen vastlegt die een afbeelding levensechter maken.

Afgezien van het toegenomen detail en dynamische bereik, helpt de grotere grootte van de middenformaatsensor ook om een unieke uitstraling aan een afbeelding te creëren, vooral wanneer een lens wijd open wordt geschoten om onderwerpscheiding aan te moedigen.

Afhankelijk van de lens kan dit een afbeelding opleveren waarbij de verhouding grootte:gezichtsveld van het onderwerp een bijna 3D-effect creëert.

Bij de Fujifilm GF45mm f/2.8 bijvoorbeeld is de beeldhoek gelijk aan ongeveer 35mm op een full frame camera, terwijl de 45mm zorgt voor compressie en bokeh die meer consistent zijn met een langere lens.

Fujifilm GFX 50S Review | Body & Ergonomie

Als je ooit met een traditionele middenformaatcamera hebt gefotografeerd, weet je dat ze niet zijn gebouwd voor langdurig, comfortabel gebruik. Meestal wordt een MF-camera in een studio aan een statief bevestigd, dus de ergonomie van de camera is meestal niet zo belangrijk.

Met de Fujifilm GFX 50s heeft Fujifilm echter een MF camera gecreëerd die eruit ziet en aanvoelt als een high-end DSLR. Het is duidelijk dat ze van plan zijn dat je het gebruikt handheld, buiten de studio.

Voor deze Fujifilm GFX 50S test heb ik niet één keer een statief gebruikt, maar in plaats daarvan ervoor gekozen om de camera te gebruiken zoals een van mijn DSLR’s – ofwel van de schouder gedragen met een camerariem, of gewoon in één hand gedragen via de grip.

De grip van een camera is voor veel foto’s van het grootste belangraphers bij het kiezen van een lichaam. Gelukkig is de grip van de Fujifilm GFX 50s uitstekend – stevig en comfortabel genoeg voor langdurige opnamen van de hele dag. Ik zou het daar plaatsen met de vlaggenschip DSLR-body’s, zoals de Nikon D5.

De plaatsing van knoppen en draaiknoppen is eveneens uitstekend, met alles wat je nodig hebt binnen handbereik met één hand terwijl je de camera vastpakt.

Een klein minpuntje is dat er geen speciale belichtingscompensatieknop is (zoals te vinden is op de Fujifilm X100F en de meeste andere X-serie body’s). Ik fotografeer met Diafragmavoorkeuze en vertrouw op belichtingscompensatie om elke foto die ik maak enigszins te onderbelichten om de hooglichten te behouden.

Met de Fujifilm GFX 50S moet je op een kleine knop drukken en de draaiknoppen gebruiken om de +/- aanpassing te maken, wat me in eerste instantie irriteerde. Als tijdelijke oplossing merkte ik dat ik vaker in de handmatige modus fotografeerde, wat eigenlijk beter paste bij mijn workflowsnelheid met de camera – hierover later meer.

Fujifilm is goed met aanpasbare knoppen en kiest ervoor om ze niet op de camera te labelen zoals andere fabrikanten doen. Dit creëert een overzichtelijke interface, zonder de warboel van wit schrijven die sony en olympus spiegelloze camera’s doorgaans teistert.

Het e-ink-display bovenop de camerabehuizing ziet er geweldig uit, vooral wanneer het verlicht is (en is een functie op de nieuw uitgebrachte Fujifilm X-H1). Het is aanpasbaar om de informatie weer te geven die voor u het meest relevant is, maar ik moet zeggen dat ik het niet één keer heb gebruikt en dat ik ook niet veel andere fotografen zie die erop vertrouwen.

Ik had liever gezien dat Fujifilm die ruimte had besteed aan iets nuttigers… zoals een belichtingscompensatieknop!

De bouwkwaliteit zoals je zou verwachten op zo’n high-end digitale middenformaat camera is erg goed. Fujifilm is duidelijk van plan voor fotografen om te reizen met de Fujifilm GFX 50S, met zijn duurzame behuizing van magnesiumlegering, weerbestendig en vorstbestendig tot 14 ° F (-10 ° C).

Met 2 lb/920 g (met EVF) en ongeveer de grootte van een Nikon D8XX-serie camera, kan de body van de GFX gemakkelijk als ‘draagbaar’ worden beschouwd. Het bevestigen van een van de GF-lenzen voegt echter snel aanzienlijke bulk toe – over het algemeen geldt dat hoe groter de sensor van een camera, hoe groter de lenzen.

Ik ben een grote fan van het gebruik van kantelbare LCD-schermen voor opnamen op heupniveau of laag / hoog worden, en merkte dat ik de GFX’s vaak gebruikte. Het voegt een beetje bulk toe aan de achterkant van de camera en geeft het een gebruikelijke uitstraling, maar dat stoorde me niet. Het is ook touchscreen, wat naar mijn mening standaard zou moeten zijn op alle moderne camera’s.

Fuji’s touchscreen-implementatie is geweldig, met alle veeg-, dubbeltik- en knijpbewegingen die wij smartphonegebruikers gewend zijn. Ik wou dat Sony hetzelfde had gedaan met hun eigen mega pixel monster, de a7RIII (hier besproken).

Op basis van een uniek modulair concept kan de EVF van de Fujifilm GFX 50s worden verwijderd, waardoor de body lichter (1,6 lb/740 g) en iets compacter wordt.

Ik heb echt genoten van het gebruik van de EVF met zijn grote en duidelijke scherm, dus hield het vast voor de hele tijd besteed aan het fotograferen voor deze Fujifilm GFX 50S-test.

Er is ook een Tilt-Adapter beschikbaar voor de EVF, waarvan ik denk dat deze handig kan zijn voor studio-omgevingen of wanneer de GFX op een statief is bevestigd.

Aanvankelijk maakte ik me een beetje zorgen over het reizen met de GFX. Mijn gebruikelijke voorkeur gaat uit naar het gebruik van een van de beste compactcamera’s, of in ieder geval mijn trouwe Nikon D750 met een lichtgewicht prime lens.

De hele tijd mijn camera moeten ‘schouderen’ was absoluut een andere ervaring en liet me enigszins bezorgd over de veiligheid. (Ik gebruik geen cameratassen tijdens het fotograferen, omdat ze het proces vertragen om de camera naar mijn oog te krijgen.)

Van alle objectieven die ik heb geleend, heb ik ervoor gekozen om 90% van de tijd de Fujifilm GF 45mm f/2.8R te gebruiken. De GF 23mm f/4R (1.86 lb/845 g) bleef in een cameratas klaar voor het occasionele moment, en het monster GF 110mm f/2R (2.22 lb/1.010 g) bleef thuis!

Hoe zwaarder een lens wordt, hoe kleiner de kans dat ik hem gebruik, laat staan ermee reis.

Ik denk dat als je gewend bent om een mid-range fa te gebruikenst tele (bijv. een 70-200mm f/2.8) aan het uiteinde van je camera tijdens het reizen, de grootte / het gewicht van een van de Fujifilm GF-lenzen in combinatie met de GFX zal geen probleem voor je zijn.

Ik voelde me echter pas echt op mijn gemak met de verminderde bulk / gewicht van de 45 mm-opstelling, en het feit dat het een 35 mm-equivalent is, was perfect voor mijn behoeften.

Fujifilm GFX 50S Review | Voorstelling

Een ding om te onthouden voordat we ingaan op de operationele snelheid van de Fujifilm GFX 50s, is dat dit een 51,4 MP digitale middenformaat camera is.

Omdat het gewend is aan de razendsnelle snelheden van moderne spiegelloze camera’s, is het gemakkelijk om de GFX af te doen als langzaam. Zelfs in vergelijking met dslr’s op instapniveau, zoals de Nikon D3400 die ik onlangs hier heb getest, valt niet te ontkennen – de GFX is niet gebouwd voor snelheid.

Met 3 fps en autofocus die vaak moet in- en uitzoomen voordat het wordt vergrendeld, is de opname-ervaring met de Fujifilm GFX 50s zeker verschillend.

De beelden geproduceerd door de Fujifilm GFX 50s lijken een langzamer, meer methodisch proces te rechtvaardigen. Fotograferen met de GFX moedigt je aan om te vertragen en te genieten van de fotografie-ervaring.

Als de GFX dezelfde pittige autofocus en hoge continue opnamesnelheden had als de andere camera’s in de Fujifilm-line-up, denk ik dat het de hele GFX-opname-ervaring zou maken minder leuk… om nog maar te zwijgen van het opruimen van de enorme afbeeldingsbestanden die veel tijdrovender zijn!

Het is alsof je een tijdje met je Tesla hebt rondgereden en dan in een handmatige (stick) Jaguar springt. Natuurlijk, het proces van schakelen vereist meer inspanning, maar het maakt het rijden een echte ervaring.

(… en nee, ik heb geen Tesla of Jaguar!)

De EVF en rear LCD van de Fujifilm GFX 50s zijn groot, helder en vernieuwen snel. 445 contrastdetectie AF-punten bedekken het grootste deel van het scherm en navigeren eromheen is snel en eenvoudig met behulp van de scherpstelhendel.

Het touchscreen aan de achterzijde kan ook worden gebruikt voor het selecteren van scherpstelpunten en scherpstellen.

Gezichts- en oogdetectie AF helpen het proces van het maken van portretten op afstand te versnellen (waar navigeren met de hendel tijd kan kosten), en in combinatie met Continue AF kunt u een onderwerp volgen … zolang ze maar bewegen langzaam.

Vanwege de tragere prestaties kan ik de Fujifilm GFX 50s niet echt aanbevelen voor fotografie die een pittige AF vereist.

Ik heb veel gepraat over het gebruik van de Fujifilm GFX 50s voor straatfotografie, wat lijkt op belachelijk voor mij. Niet alleen is de camera te omvangrijk en volledig on-stealth-achtig, de AF-prestaties zouden de gemiddelde voetganger nooit bijhouden.

Natuurlijk kun je de focus handmatig en zone-focus laten, maar wat heeft het voor zin als er beter presterende straatfotografiecamera’s zijn voor een fractie van de prijs.

Kun je de Fujifilm GFX 50s gebruiken voor trouwfotografie? Goed Ja en nee.

Voor bruidsvoorbereiding, langzaam bewegende ceremonies, familiefoto’s en bruidsportretten, zeker. Voor de processie, dansvloer, boeket gooien en alle andere openhartige momenten die een snelle opname vereisen … hell no!

Ik bracht de Fujifilm GFX 50s naar één bruiloft tijdens de maand dat ik hem had. Het voelde alsof ik een speciaal wapen in mijn cameratas droeg, een beetje als een raketwerper die één keer en slechts één keer werd ingezet toen de situatie zich voordeed!

Omdat ik niet op een berg of voor een waterval was, leek het alsof ik een locatie miste episch genoeg om het gebruik van mijn raketwerper te rechtvaardigen! In plaats daarvan besloot ik het kantelbare scherm goed te gebruiken en lekker laag te worden met de 23mm en de onderstaande foto te maken, die tonnen detail en kleur bevat.

Toen ik de foto’s afleverde, kon de klant herkennen wanneer ik een camera van $ 6,5k had gebruikt over mijn $ 1,5k- camera? Definitely niet. Zou de GFX in staat zijn om een foto te maken die mijn Nikon D750 niet kon? Waarschijnlijk niet.

De foto hierboven in al zijn glorie bekeken op mijn 27 “-scherm ziet er geweldig uit, en inzoomen om alle details te onderzoeken is zeker leuk.

Het verkleinde JPEG-bestand dat de klant ontving, zag er echter waarschijnlijk naar uit als alle andere Nikon DSLR-bestanden die ik heb geleverd.

Toch gaf het gebruik van de GFX me het gevoel dat ik een bad-ass was 🙂

Fujifilm GFX 50S Review | Beeldkwaliteit

OK, dus hier is waar je voor kwam – het belangrijkste evenement van deze Fuji GFX-recensie! Niemand koopt een digitale middenformaat camera zoals de Fujifilm GFX 50s voor autofocus snelheid of mooie functies …

Laten we ons nog eens herinneren waar we het hier over hebben. Natuurlijk zijn er DSLR’s en spiegelloze camera’s beschikbaar in 2018 met tonnen megapixels – meer dan we ooit nodig zouden hebben.

De GFX biedt 51,4 MP voor veel beelddetails, maar het is het vergrote oppervlak van de middenformaatsensor dat echt de wow-factor naar afbeeldingen brengt.

Megapixels op een MF-sensor zijn groter en kunnen meer licht opvangen, wat betekent dat de gradatie van licht naar donker in een afbeelding subtieler kan zijn. Huidtinten zien er levensechter uit en alles met delicate kleurovergangen (zoals de lucht in de schemering) ziet er rijker en gladder uit.

De onderstaande foto is recht-uit-de-camera, zonder dat er helemaal geen postproductie is toegepast. Bij webresolutie is het iets moeilijker te zeggen, maar bij het bekijken van het origineel is de verandering in kleur over het verloop van de lucht zijdezacht en vertoont nul banding.

Ik moet toegeven, toen ik voor het eerst een foto maakte met de Fujifilm GFX 50s, verwachtte ik iets verbazingwekkend te gebeuren.

Voor deze prijs, en deze hoeveelheid beeldgegevens, zouden foto’s zeker als een frickin ‘ van de achterkant van het camera-LCD-scherm springen hologramRechts?!

Hoewel het fotograferen met de Fujifilm 45mm f/2.8 een prachtige onderwerpscheiding creëert die anders is dan een 35mm lens op een full frame camera, is het pas wanneer je de beelden exporteert naar een groot scherm dat je het ‘middenformaat voordeel’ echt waardeert.

Zoals eerder vermeld, creëert het hebben van het bredere gezichtsveld dat typisch is voor de ene lens, maar de compressie / onderwerpgrootte die typisch is voor een andere, een subtiel verschil met hoe portretafbeeldingen eruit zien. Afhankelijk van de lens die je gebruikt, is het een beetje alsof je naar een foto uit een film kijkt.

Om dit effect te overdrijven, koos ik ervoor om af en toe in de 16:9-modus te fotograferen, om het perspectief van een filmscène te geven.

Fotograferen in dit ‘bijgesneden’ beeldformaat is eenvoudig met de Fujifilm GFX 50s – ik stel een van de aangepaste knoppen in om met één druk op de knop mijn beeldafmetingenverhouding te kunnen kiezen.

Normaal gesproken zou ik aarzelen om zo ‘in camera bij te snijden’, maar dankzij de overvloed aan megapixels op de GFX was dit geen probleem. Wanneer u de bijgesneden bestanden in Lightroom importeert, kunt u in ieder geval terugschakelen naar het oorspronkelijke 4:3-formaat door op ‘R’ (bijsnijden) te drukken.

Zoals je zou verwachten van een camera met zoveel megapixels, is de hoeveelheid detail in elke afbeelding echt ongelooflijk. De nieuwigheid van 100% inzoomen op de achterkant van de camera is niet uitgewerkt, hoewel het op zijn zachtst gezegd vervelend was om dit in Lightroom te doen voordat je een 1: 1-preview bouwde!

Wat dat betreft zorgden de enorme bestanden van de GFX ervoor dat Lightroom kruipen op mijn Macbook Pro uit 2015 (3,1 GHz i7, 16 GB).

Zoek het uit Adobe! Met alle miljarden aan inkomsten die jullie binnenrollen, kun je toch een product maken dat moderne beeldbestanden aankan?!

Als een tijdelijke oplossing voor de belemmering van de vreselijke Lightroom-prestaties, koos ik ervoor om mijn externe schijf los te koppelen en in plaats daarvan de slimme voorvertoningen te bewerken (bekijk mijn boek voor meer Lightroom-tips.)

Terug naar de beeldkwaliteit. JPEG’s rechtstreeks uit de camera zien er geweldig uit, iets dat elke Fuji-shooter inmiddels gewend is. Witbalans was eveneens uitstekend – de onderstaande foto werd genomen om 6 uur vlak voordat de zon opkwam (‘blauw honze’), en de GFX op Auto-WB spijkerde de stemming van het moment.

Ik ben geneigd om de belichting een beetje te verhogen in Lightroom, maar omdat de bestanden van de GFX zoveel details in de schaduwen vasthouden, hoef ik dat echt niet te doen (dit is minder duidelijk bij webresolutie).

Ben ik de enige die het grappig vindt dat Fujifilm ervoor heeft gekozen om zijn filmsimulaties op te nemen in de Fujifilm GFX 50S?!

Begrijp me niet verkeerd – ik hou van die filmlooks, maar het toepassen van een preset in de camera naar een middenformaat afbeelding lijkt me als spuiten van een Ferrari… Ik kon mezelf er gewoon niet toe brengen om het te doen!

Je zou ook kunnen zeggen dat niemand een digitale middenformaatcamera koopt om in JPEG te fotograferen, maar ik merkte dat ik meestal in RAW + JPEG fotografeerde. Dit betekende dat wanneer ik tevreden was met hoe de JPEG er rechtstreeks uit de camera uitzag, ik het RAW-bestand van mijn computer kon verwijderen om de bewerkingsworkflow te versnellen.

Ik vond dat de Fujifilm GFX 50s de belichting en witbalans vastlegde, dus het JPEG-bestand was meestal alles wat ik nodig had om enkele kleine aanpassingen in de post te maken.

Wat de RAWs betreft, is er een lot van beeldgegevens om hier mee te spelen. Ik moet wel toegeven dat ik vanuit het waanzinnige dynamische bereik van de Nikon D750 (hier besproken) geen enorm verschil heb gemerkt.

Er waren echter momenten dat ik de schuifregelaars voor hooglichten / schaduwen in Lr wenste ‘ging verder’ om alle gegevens in de enorme bestanden van de GFX op te nemen.

Misschien zou je in andere bewerkingssoftware kunnen extraheren nog meer dynamisch bereik van de GFX-bestanden, maar het roept de vraag op – hoeveel DR heb je eigenlijk nodig?!

Wat betreft hoge ISO-prestaties, zijn middenformaatcamera’s niet echt bedoeld om uit te blinken in deze arena. Hoewel ik veel reviews heb gelezen die de hoge ISO-prestaties van de Fujifilm GFX 50S prijzen, vond ik het slechts bevredigend.

Wanneer je het bekijkt op webresolutie, zul je niet veel ruis opmerken bij ISO 10.000, maar wanneer je in het bestand begint te graven, schaduwen terugbrengt, enz., Zul je veel fuzz opmerken, vooral wanneer je het op een grote monitor bekijkt.

Leidt het af? Niet echt, en ik zie sowieso niemand vertrouwen op zulke hoge ISO’s in normale opnamescenario’s met deze camera. Landschapsfotografen die bij weinig licht fotograferen, compenseren dit met langere sluitertijden (om iso te verlagen) en gebruiken een statief.

Op de onderstaande foto fotografeerde ik ongeveer 30 minuten na zonsondergang uit de hand en koos ik ervoor om de ISO te pushen om een stabiele opname te maken (omdat f / 4 mijn beperkende factor was).

Zelfs toen was mijn belichting te laag, dus in post werd ik gedwongen om het een beetje te duwen, wat op zijn beurt het geluid overdreef. Absoluut niets om over te klagen, en zelfs wanneer het groot wordt afgedrukt, draagt het geluid bij aan de algehele sfeer van de opname.

Een ding dat op dit punt moet worden besproken, is: kun je eigenlijk het verschil zien tussen een middenformaat en een full frame afbeelding? Subtiele verschillen in perspectief terzijde, waar gaat je geld hier naartoe?

Hoewel we graag het billboardformaat van onze afbeeldingen afdrukken, is de grootste die we onze afbeeldingen meestal op het scherm van een 27-inch iMac zien.

Het maakt niet uit hoe goed het er daar uitziet, kan iemand zien dat je een mooie camera hebt gebruikt wanneer dat beeld wordt bekeken met normale internetresoluties? Ik denk dat u het antwoord daarop al weet.

Bekijk de twee onderstaande afbeeldingen gemaakt met twee zeer verschillende Fuji-camera’s – ik heb ze allebei bijgesneden tot 16: 9, maar met deze resolutie is het vrijwel onmogelijk om ze uit elkaar te houden. De bovenste is geschoten met de GFX; de bodem met de X100F… of was het andersom?! Je snapt mijn punt…

Ik ontdekte dat de beelden die ik in de schemering en vlak voor zonsopgang in Joshua Tree heb gemaakt, wel een zeker iets aan hen.

Het verrijkte tonale detail lijkt duidelijker voor mij in dat soort low-light shots, met een compleet ontbreken van enige banding in de gradiënten, en een mooie overgang in de donkere tonen.

Ik kijk er ook erg naar uit om de foto’s GROOT voor mijn muren af te drukken. Het is leuk om te weten dat ik heb gefotografeerd met een camera die echt de kwaliteit kan leveren die nodig is voor grote wandafdrukken.