Dale Rogers

Ik woon in het land van OZ, een tornado’s worp van de drukte van het stadsleven. Op een klein eiland met fairy penguins, koala’s, wallaby’s, echidna’s, zeehonden, orka’s, walvissen en grote witte haaien.

Phillip Island is een klein eiland op ongeveer twee uur van Melbourne, Victoria, Australië. Toegang tot dit unieke kleine eiland is via een kleine brug vanaf het vasteland.

Het leven op het eiland is hard. De zuidelijke wind waait fel en sterk rechtstreeks vanaf Antarctica. De kustlijn wordt geteisterd door grote deiningen en beukende branding. Het eiland is uit de zee opgerijzen door oud vulkanisch basalt en graniet. Het leven worstelt om te overleven in de zandduinen.

Hoewel de natuur een harde meesteres is op het eiland, creëert ze prachtige landschappen. Ik run Photo Rangers op Phillip Island, gespecialiseerd in op avontuur gebaseerde fotografieworkshops. Ik bied alles aan, van basiscameravaardigheden tot lange belichting tot astrofotografie tot landschap tot dieren in het wild en bijna alles daartussenin.

Ik leer mensen al meer dan zes jaar hoe ze het meeste uit hun camera’s kunnen halen terwijl ze deze geweldige en prachtige omgeving waarderen.

Hoewel ik in deze ongerepte en schilderachtige omgeving woon, hou ik van straatfotografie. Maar helaas, er is hier beperkte mogelijkheid voor straatfotografie. Het fotograferen van mensen in kleine plattelandssteden maakt je een weirdo of gewoon vreemd, vooral als je de meeste mensen op straat kent.

Ik hou er ook van om te filmen. Ik vind de esthetiek van film subliem en een die ik niet op digitaal kan nabootsen, zelfs niet met post-process, filters en algoritmen. Voor mij is het proces van filmopnamen een oefening in mindfulness en contemplatie.

Door de ervaring van het fotograferen, ontwikkelen, scannen en printen van mijn eigen zwart-wit film, heb ik het samenspel en de relatie van schaduwen en hooglichten leren waarderen. Fotograferen in zwart-wit verwijdert de afleiding van kleur om de compositie en tonen het verhaal te laten vertellen.

Tijdens het wandelen langs de kustlijnen en bushtracks op het eiland heb ik mijn eigen merk ‘straat’-fotografie ontwikkeld, waarbij ik de ijle greep van het leven en de strijd om hier te overleven vastlegde. Het zijn intieme landschappen. Shots die meestal voorbij komen in de zoektocht naar epische weidse landschappen, watervallen, regenbogen en eenhoorns van de hedendaagse sociale media-landschappen. Het zijn openhartige shots van de strijd van het leven om te overleven.

Versnelling

Fujifilm XT3 – Lang geleden kocht ik in 2014 mijn eerste spiegelloze camera, een Fujifilm XT1. Ik wilde zien wat spiegelloos te bieden had en ik voelde me aangetrokken tot de Fujifilm-camera omdat deze een styling behield die deed denken aan mijn favoriete oude filmhergroters. Grote knoppen voor sluitertijd en ISO en een echte diafragmaring op de lenzen in combinatie met een EVF en redelijk realistische filmsimulaties hebben me naar binnen gezogen.

Binnen een paar maanden liet ik mijn full-frame Canon-camera’s en L-serie lenzen thuis en pakte ik Fujifilm-camera’s in. Ik heb veel Fujifilm camera’s gehad, XT1, XT2, XT100, XT10, XPro2 en X100f. Ik heb de XT1 versleten en de verweerde XT2 verroest (had ik de barre omstandigheden al genoemd?).

Ik fotografeer nog steeds graag met Fujifilm-camera’s zoals de XT3 en heb echt de JPG-filmsimulaties aangepast om unieke looks te krijgen.

De digitale foto’s die ik heb gedeeld zijn meestal JPG opnames met een aangepaste filmsimulatie om op mijn favoriete film te lijken, Kodak 400TX met een rood filter. De XT3 is bijna altijd gekoppeld aan de Fujfilm 100-400mm f/4-6.5. Hierdoor kan ik dieren in het wild fotograferen en een aantal geweldige intieme landschappen krijgen.

Fujifilm XPro2 – Ik pakte de XPro2 op nadat ik verliefd was geworden op het fotograferen van filmafstandsmetercamera’s (zie gids). De hybride OVF / EVF-zoekeroptie samen met de retro-styling en aanpasbare filmsimulaties leken me een match made in heaven. Als ik weg ben, heb ik meestal de Fujifilm 10-24mm f/4 bevestigd aan de XPro2.

Ik pas mijn oude filmlenzen graag aan de Fujfilm camera’s aan en heb een collectie van meer dan 100 lenzen om uit te kiezen als ik dat vintage gevoel krijg. Bovenstaande wallaby opname is gemaakt met de XT3 en een Pentax Takumar 300mm f/4 m42 vatting lens.

1956 Canon P – Dit is zonder twijfel mijn favoriete camera. Het is een afstandsmeter die tot in de perfectie is ontworpen en gebouwd als een tank. Het is een prachtige camera om naar te kijken en nog beter om te fotograferen. Het vereist zorgvuldige contemplatie en overweging voordat de foto wordt gemaakt.

De camera is alleen handmatig scherpgesteld en heeft geen lichtmeter. Ik heb een kleine moderne lichtmeter gemaakt door DOMO in de camera flitsschoen om het belichten wat makkelijker te maken. Mijn favoriete lens op deze camera is de Canon 50mm f/1.2 m39 vatting. Dit is een stellaire oude lens en ik heb altijd een Hoya #25a rood filter bevestigd om blauw licht te filteren en me donkere broeierige luchten te geven.

Voigtlander Bessa R – Niet zo mooi en tankachtig als de Canon P, de Voigtlander Bessa R is een lichtgewicht soepele bestuurder. Het is een droom om te focussen en te fotograferen. Het heeft een mooie heldere zoeker en scherpstelpatch waardoor de camera sneller samenstelt en scherpstelt dan de Canon P. De sluiter klinkt mij als muziek in de oren.

Ik hou van deze camera met de Voigtlander Color Skopar 35mm f/2.5 of de Voigtlander Super-Wide Helliar 15mm f/4.5 lens.

F Stop Camera Bag – Ik heb deze tas vijf jaar gedragen. Het is een van de eerste F Stop-tassen en ik denk niet dat ze deze meer maken. Ik vind het leuk omdat het kleiner is dan mijn Shimodo 40L en me goed laat nadenken over de spullen die ik meeneem. Ik wandel meestal van 2-11 kilometer in een aantal behoorlijk zware omstandigheden en een sterke lichtgewicht tas is essentieel.

Film

In de opname heb ik een kleine leren container die twee rollen zwart-witte 35mm-film bevat.

Stetson

Bovenaan de foto staat mijn versleten Stetson. Deze hoed heeft me in de loop der jaren beschermd tegen talloze stormen en zeespray. Het heeft niet langer zijn traditionele vorm, maar geeft me comfort in de elementen elke keer dat ik naar buiten ga.

Dat is alles wat ik in die tas draag als ik overdag buiten ben. ’s Nachts zou ik een Samyang 12mm f/2.0 en een Samyang 8mm f/2.8 fisheye lens toevoegen. Ik gebruik Mefoto Tripods en draag meestal de Globetrotter of de Roadtrip wanneer een statief nodig is. Voor lange belichtingen gebruik ik Athabasca ND Filters.

Waarschijnlijk mijn favoriete digitale camera om overal mee naartoe te nemen is een Fujifilm X100f. De 23mm f/2.0 vaste lens geeft me een kleine draagbare camera die in elke omstandigheid een geweldige foto kan maken. Als ik vast zou zitten op het spreekwoordelijke onbewoonde eiland, zou dit de camera zijn die ik bij me zou hebben.

Ik heb geen 120 middenformaat camera’s in mijn lay opgenomen omdat ik de neiging heb om die alleen te dragen. Ik gebruik een Mamiya c330 uit 1970 met 80mm f/2.8 TLR die de vorm heeft van een sintelblok en ook aanvoelt als een.

Ik fotografeer ook met waarschijnlijk de meest sexy camera ooit gemaakt, de Zenza Bronica S2 uit 1966 met een haarscherpe Nikkor 75mm f/2.8 en chromen spatborden. Geen grapje, als deze camera een auto was, zou het een van die glimmende chromen 59 Cadillacs zijn. Beiden schieten 120 film in een vierkant 6×6 formaat.

Voor digitale afbeeldingen bewerk ik met Adobe Lightroom Classic. Ik besteed niet veel tijd aan het bewerken. Ik probeer het beeld zo perfect mogelijk te krijgen als JPG zodat ik in veel gevallen het RAW bestand niet hoef te bewerken en gewoon de JPG kan pakken en gaan.

Voor film ontwikkel ik mijn eigen 35mm en 120mm film. Ik sta graag in Rodinal. Dit levert meestal een vrij korrelig maar rijk contrasterend beeld op. Ik scan de 35mm op een Plustec 8100 en de 120 op een Epson v550. Eenmaal gescand importeer ik ze in Lightroom en doe een paar snelle bewerkingen, waarbij ik meestal de zwarttinten donkerder maak.

www.photorangers.com.au | @photo_rangers