Veronika Lavey

Het kostte me een tijdje om fotografie te vinden als mijn belangrijkste creatieve uitlaatklep.

Zo’n vijftien jaar geleden wilde ik schrijver worden en ik heb er zelfs een diploma voor. Wat ik uiteindelijk besefte dat ik niet had, was de passie om tevreden te zijn met het grootste deel van de tijd aan mijn bureau gekluisterd te zitten om een verhaal te maken.

Maar het verhaal waar ik van hou! Ik hou ervan om het te lezen, te bekijken, te horen en ik verlangde er absoluut naar om het te creëren in een vorm of vorm die past bij wie ik ben als persoon. Na het schrijven, schilderen, tekenen, naaien, documentaire fotografie, portretteren te hebben uitgeprobeerd, kwam ik eindelijk een boek tegen in de bibliotheek van mijn lokale kunstacademie over zelfportretten.

Nu zijn we aan het praten! Ik wist niet eens dat dit genre bestond. Toen ik er later achter kwam dat er zoiets bestaat als conceptuele zelfportretten, kreeg ik letterlijk kippenvel.

Camera

De volgende jaren heb ik zoveel mogelijk geleerd over hoe ik visueel verhalen kan vertellen door middel van kunstfotografie. Ik volgde cursussen, ik bekeek gratis YouTube-video’s, ik ging naar lezingen, luisterde naar seminars en vooral oefende, oefende en oefende nog wat meer.

Ik begon met een Fuji x-t20, maar begreep al snel dat een full-frame camera een veel betere optie zou zijn als ik mijn beelden groot wilde opblazen, dus heb ik later een upgrade uitgevoerd naar een Sony A7R3.

Lenzen

Als zelfportretfotograaf, die zich soms onder haar camera verstopt voor overheadshots, had ik een zoomlens en een heel hoog, stevig statief nodig. In kwam de Sony FE 24-70mm f/2.8 GM lens en een driepotig ding. Een koolstofvezel statief dat zich uitstrekt tot 1,87 m (verslaat zeker mijn eerste statief, dat mijn man weggegooid vond in de straten van Londen. Het was zwaar, het was onhandig, maar het was helemaal prima om mee te leren.).

Ik heb ook een Sigma 85mm f/1.4 lens die af en toe uit de tas komt.

Eeuwenlang had ik een schoudertas van het messenger-type waarvan ik me realiseerde dat ik er echt een hekel aan had, omdat het me scheef en ongemakkelijk maakte. Dus ik was op zoek naar een rugzak die mijn spullen en mijn gekozen vreemde en prachtige rekwisieten en kostuums naar het bos kon dragen, naar de toppen van heuvels, naar rivieroevers en naar alle plaatsen van avontuur die ik merk dat ik achtervolg voor verhalen.

Een vriend stelde Zecti voor en er is niets beter dan beproefde, geteste en aanbevolen apparatuur. Ik hou van mijn tas!

Mijn hond Sonic vergezelt me altijd en wacht tot ik klaar ben met een shoot. Hij is de beste!

Ik krijg vaak de vraag hoe ik een zelfportret opzet en het is moeilijk om het in mijn eentje te redden. Het kan zeker een uitdaging zijn, vooral als het gaat om het krijgen van de juiste focus. Wat helpt enorm bij het instellen van het frame is het gebruik van mijn telefoon, die momenteel een Samsung Galaxy A71 is en met Sony’s Imaging Edge app kan ik de telefoon als afstandsbediening gebruiken?

Omdat ik op mijn scherm kan zien wat mijn camera ziet, hoeft ik niet meer constant terug te rennen naar de camera om de compositie te controleren. Ik kan me niet concentreren via de app, wat jammer is, maar het is een offer dat ik graag breng.

Verlichting

Een andere persoonlijke keuze voor mij is het gebruik van natuurlijk licht, altijd bij bewolkt weer, boven studiolampen. Het enige wat ik graag meeneem is een kleine Lume Cube, maar ik ben nog steeds aan het uitzoeken hoe ik dit het beste kan gebruiken. Ik vind het gebruik van natuurlijk licht gemakkelijker om mee te werken op de set en later in de postproductie wanneer ik mijn foto’s digitaal manipuleer.

Photoshop is mijn go-to bewerkingssoftware en hoewel er zeker een overdaad aan informatie is wanneer ik probeer te leren hoe het allemaal werkt, is het veilig om te zeggen dat een paar goed gekozen tools prachtige resultaten zullen krijgen.

Accessoires

Onlangs heb ik geïnvesteerd in een Wacom Cintiq Pro 32″ display monitor. Ik gebruik nog steeds zijn voorganger, mijn Wacom Intuos Pro, maar de superieure kwaliteit en de mogelijkheid om direct op het scherm van de Cintiq te schilderen tijdens het bewerken, biedt een meeslepende ervaring die voor mij een absolute game-changer is.

Het hebben van allerlei tools waarmee je verhalen kunt maken, is fantastisch. Het is immers de geest van de persoon die met het idee komt, de opname kadert en besluit de sluiter los te laten. Later kunnen upgraden naar betere versies van uitrusting zie ik als een voorrecht dat ik nooit als vanzelfsprekend zou willen beschouwen.

www.veronikalavey.com | @veronikalavey