Een verhaal van spiegelloze magie voor een klein persoon …
Als ik een zaal vol opgewonden, (vaak aangeschoten) trouwfeesten binnenloop, begin ik meestal met: “Hoi! Mijn naam is Adrienne… denk aan Rocky en je zult het nooit vergeten!” Ik breng de rest van mijn dag door met het horen van: “Yoooo, Adrienneeeeee!” en het krijgen van kleine prikken naar mijn buik. Ik hou er een beetje van. Ik ben de afgelopen 10 jaar een professionele trouwfotograaf geweest in New Jersey en omgeving.
Hoewel het al een tijdje geleden is, word ik nog steeds nerveus voor elke bruiloft! Ik zou de ochtend doorbrengen met nadenken over mijn innerlijke creativiteit in de hoop een cool nieuw ding te vinden om voor mijn klanten te doen. Interessant genoeg ben ik gaan ontdekken dat het ‘coole nieuwe ding’ onvermijdelijk het oude ding zal zijn.
Wat voor mijn klanten het belangrijkst is, zijn momenten, en mijn nieuwe uitrusting heeft me in staat gesteld me te concentreren op het vastleggen van precies dat! Dus als je erover nadenkt om over te stappen naar spiegelloos, dan is dit schrijven iets voor jou!
Ik was mijn hele carrière een Nikon-schutter geweest. Ik had een volledige kit van bijna elke pro-lens (op zijn zachtst gezegd een gezonde investering.) Als een kleine fotograaf (5’1 “, 110 pond), merkte ik dat mijn uitrusting me belastte en me tegenhield. Ik bedoel, ik kan eenarmige push-ups doen op een bar, maar vraag me om rond te lopen met een Nikon 70-200mm f/2.8 bevestigd aan een Nikon D750 met de hele dag een batterijgreep, en ik zal een paar stille tranen vergieten. Ik zou eerlijk gezegd liever azijn slurpen.
Ik gebruik altijd twee camerabody’s op een trouwdag en kwam regelmatig thuis met blauwe plekken van lenzen die in mijn benen bonkten. Ik heb aanpassingen gedaan aan mijn RL Handcrafts Clydesdale Pro, maar het was nooit genoeg om mijn korte torso te compenseren. (Wie maak ik een grapje; kort alles!) Het maakte niet uit hoeveel duiven en downward-facing dogs ik deed, ik bleef me na elk evenement mishandeld en in elkaar geslagen voelen. Ja, ik drink de hele dag veel water en eet snacks, letterlijk, de hele dag. Dit was iets meer. Afgezien van het feit dat mijn chiropractor me uitschold, wist ik dat ik een verandering moest aanbrengen voor eenvoud, het behoud van ninja-vaardigheden en fysieke levensduur.
Na een jaar gluren over de andere kant van het hek, ahem, de Sony-kant, besloot ik dat het tijd was om het een werveling te geven. De kenmerken van de Sony a9 intrigeerde me met zijn EVF, eye auto focus tracking en stille sluiter, om er maar een paar te noemen. Mijn eerste ervaring was een verhuur voor een proefrit op een bruiloft. Ik zei: “Wat voor soort tovenarij is dit?” na het ervaren van de magie van eye AF tracking. Ik heb ook de Sony 85mm f/1.4 GM gehuurd. lens. Wooohoo, wat een schoonheid! Ik gebruikte deze combo de hele dag en was verkocht… net als mijn Nikon gear (sting)!
Een exorbitante hoeveelheid onderzoek ging naar mijn Sony-boodschappenlijstje. Mijn ego wilde alle f/1.4 priemgetallen, maar mijn lichaam zei: “Nee, laten we slim zijn!” wat betekent dat ik naar een aantal f/1.8 en f/2.8 lenzen moet kijken. (Droevige muziek speelt) Ik moest er zeker van zijn dat deze overgang de romige look die mijn oude snelle lenzen me konden geven niet zou verminderen. Whelp, Sony laat me giechelen als een klein schoolmeisje. Mijn uitrusting is nu lichter, scherper, slimmer, sneller en ik besteed minder tijd aan dingen en meer tijd aan het maken van geweldige foto’s! Genoeg van mijn gebabbel over deze liefdesrelatie met Sony, en op naar mijn spullen! (Menigte gejuich!)
Sony A9 – Ik heb twee van deze baby’s gekocht! Ik hou gewoon van, hou van, hou van deze camera! Het is super klein in vergelijking met mijn vorige set-up. Ik heb kleine handjes en hoewel de grip blokkerig is, heb ik geen pols- en onderarmvermoeidheid meer. De focus op dit systeem is zo geweldig. Mijn in focus hit rate is veel hoger dan alles wat ik ooit op een Nikon heb gedaan. Periode. Ik heb geen percentage berekend voor jullie cijferfreaks. Laten we het gewoon belachelijk superieur noemen. Het instellen van de menu’s is niet zo belangrijk en ik hou ervan om functies toe te wijzen waar ik ze wil hebben!
Ik programmeer de gezichten van mijn klant aan het begin van de dag en dit ding houdt een paarse doos rond hun gezichten voor focusprioriteit in groepen. HET VINDT ZE IN EEN MENIGTE, MENSEN! Ik kan me meer ontspannen en erop vertrouwen dat de camera zijn werk doet (wat een idee).
Pro tip – zorg ervoor dat je je bank met opgeslagen gezichten onder gezichtsherkenning voor elke bruiloft verwijdert. Ik had de bruidegom van een vorige bruiloft nog steeds gered en een bruidegom die er net zo uitzag als hij kreeg voorrang!
Ooit geschoten in een kerkerkelder, dan naar een lichte kamer rennen waar bruidsmeisjes brulden van het lachen terwijl ze champagne uit de fles dronken, om je vervolgens te realiseren dat de eerste 10 schoten overbelicht waren omdat je nog steeds in de kerkermodus was? Dan pas je je aan en probeer je het opnieuw te fotograferen door te vertellen dat ze de hele tijd knipperden, maar nu is de fles leeg en is het moment voorbij? Bummer. We hebben het allemaal gedaan. Nou, dat gebeurt niet meer. EVF lost dat probleem op. Ik ben zo klaar voor alles en kan precies zien wat er gebeurt met blootstelling. Ik mis geen momenten; Ik spijker ze!
Oh en raad eens, als je denkt dat stille sluiter niet zo’n groot voordeel is, denk dan nog eens goed na. De mensen die ik fotografeer blijven op hun momenten, ze zijn natuurlijk en ik onderbreek niet wat er aan de hand is. Het is een groot probleem. Ik had 1 week om alleen mijn Nikons te gebruiken tussen het huren van de a9 en het kopen ervan. Ik kromp ineen bij mezelf toen een bruidegom in de groef zat van het schrijven van zijn geloften. Hier is de kleine ik, bungelend als een aap over zijn schouder om een glimp op te vangen van wat er op het papier staat, terwijl hij de sluiter in zijn oor wegblaast. Glad. Echt soepel. Incognito wint.
Om de olifant in de kamer aan te spreken, waarom 2 a9 lichamen en niet een a7 III? Mijn portemonnee wilde echt dat ik 2 a7iii-camera’s kocht en de rest van mijn geld aan lenzen uitgaf. Er is één groot probleem dat me rechtstreeks naar de a9 heeft geleid. BANDING. In bepaalde lichtsituaties wordt de a7 III kan banding in de beelden ervaren tijdens het gebruik van stille sluiter. Natuurlijk zou ik kunnen overschakelen naar mechanische sluiter, maar dat zou het doel van mijn oorspronkelijke bedoelingen, namelijk het gebruik van stille sluiter waar mogelijk, tenietdoen. Ik wil dat mijn uitrusting doet wat ik nodig heb in ALLE situaties. Voor mijn gebruik wint de a9, zaak gesloten.
Sony FE 70-200mm f/4 G OSS – Laten we dit gewoon achter de rug hebben. Ik HAAT het enorm om een 70-200 te gebruiken, maar ik respecteer ook de regels van de kerk, dus ik trek deze baby eruit voor precies dat. Als ik een 70-200 gebruik, 9 van de 10 keer, fotografeer ik hem op 200 mm. Weet je wat? Op 200mm zien f/2.8 en f/4 er vrijwel hetzelfde uit. Dit objectief is bijna de helft van het gewicht van de f/2.8 versie en doet precies wat ik nodig heb op momenten dat een prime niet werkt. Je vraagt je misschien af over een donkere trouwlocatie tijdens recepties. Ik gebruik veel off-camera flitslichten en merk nooit dat ik meer nodig heb. Oh ja, de a9 heeft ook buitengewone ISO-mogelijkheden, dus ik kan dat gewoon een stop opstoten … of 10. (Voeg een boze lach toe.)
Sony FE 85mm f/1.8 – Nikon 85mm f/1.4 was altijd mijn go-to portretlens. Hoewel ik de Sony 85mm f/1.4 GM heb gehuurd lens, het was alsof ik een baksteen om mijn nek droeg. Zet me in de buurt van de Hudson en ik zou zwemmenmin ‘met de vissen! Dit was een uiterst moeilijke beslissing. Zou ik echt portretten kunnen maken met een f/1.8 lens? Wat zouden mensen van mij denken? Het voelde alsof ik aan het knoeien was met iets heiligs als een perfecte sneeuwvlok of oma’s zondagse saus! f/1.4 is glorieus! f/1.4 is waar engelen van gemaakt zijn! f/1.4 is, ehh, ik ben er overheen. f/1.8 is licht, mooi, scherp en geeft me nog steeds geweldige bokeh. Ik mis f1.4 niet.
Sony Sonnar T * FE 55mm f/1.8 ZA – Wat een schattige kleine verrassing is deze lens! Het is perfect voor als ik in een krappe ruimte zit en de 85mm te lang is. Ik gebruik dit ook graag op de dansvloer om wat strakke uitdrukkingen te krijgen in de natuurlijke gegoten gloed van Joey en zijn technicolor dj-lichten. Ik vind het vaak leuk om hier dichtbij te komen voor een strakke headshot van bovenaf. Natuurlijk terwijl ze zitten of ik balanceer op een soort meubels met wielen.
Sony FE 16-35mm f/2.8 GM Lens – Deze lens blijft bijna de hele nacht na de ceremonie op een van mijn a9-lichamen. Het is geweldig voor schilderachtige composities en snelle groepsfoto’s. Het is geweldig op een volle dansvloer. Meestal is mijn scherm naar beneden geklapt en schiet ik met mijn armen gestrekt zo ver als ik kan bereiken, hoewel dat niet veel is. Ik heb net gemeten (een bot naar de nummers mensen gooien) ik kan precies 2′, en 2’6″ bereiken als ik op mijn tenen kom!
Sony Distagon T * FE 35mm f/1.4 ZA – Ok, dus ik heb 1.4 niet helemaal opgegeven! Deze lens was een must have. Ook al had ik de Nikon 35mm f/1.4, deze is zoveel specialer. Ik blijf zo’n beetje tussen f/1.4 en f/2 MAX! Tenzij ik een groepsportret maak, dan ga ik naar f/5.6. Het is gewoon freakin’ beautiful. Ik gebruik dit graag tijdens de voorbereiding van bruid en bruidegom en van dichtbij in het gangpad. Het rijdt meestal naast mijn 85 als een dynamisch duo. Het is zo’n glad objectief en met de AF-mogelijkheden van de a9 kan ik deze baby zonder angst op f/1.4 vertrouwen.
Nikon D750 – Het is een geheim, maar ik heb er een bewaard. Ik gebruik het ongegeneerd en roekeloos voor gevaarlijke dingen die ik niet met mijn Sony-apparatuur wil doen. Periode.
Commlite CM-ENF-E1 – Met deze adapter kan ik Nikon-lenzen gebruiken op mijn Sony-body’s. Specifiek mijn Nikon 16mm f/2.8 fisheye en Nikon 105mm f/2.8 macro want wie wil die nog een keer kopen? Dit zijn mijn minst gebruikte lenzen, maar cruciaal wanneer dat nodig is.
Godox AD200 – Ik hou van dit licht als een kale lamp in een Octabox. Ik gebruik dit licht de hele dag voor portretten en formals. Het lijkt alle kracht te hebben die ik nodig heb.
Godox v860 II – Ik heb er 5 en ik gebruik ze allemaal! Ik verander voortdurend mijn verlichting. Soms sluit ik bepaalde groepen af en zet ik ze even later weer aan. Dit systeem geeft me de flexibiliteit om snel aanpassingen te maken zonder naar de flitser te lopen.
Vlampunt Mini TTL R2 Godox TT350 – Deze kleine jongens zijn geweldig om op krappe plaatsen op te bergen of gewoon om als back-up te hebben.
Magmod– Ik gebruik ALLES MagMod! Ik heb 8 MagGrids, 2 MagSfeers, MagGels, 1 Augustus, 2 Magsnoots, 1 MagBeam, en ik wacht met spanning op de nieuwe MagBox en al het lekkers dat ze ermee op Kickstarter hebben verkocht! Deze producten zijn perfect voor een trouwdag. Ik gebruik de hele dag verlichting op een bruiloft en met deze modifiers kan ik het licht heel snel en efficiënt regelen. Ik merk dat ik de MagGrid gebruiks het meest, omdat ik een strak, gecontroleerd licht aansteek met heel weinig verspreiding. Het stelt me in staat om een spotlight-achtige blik op mijn onderwerpen te krijgen. Ik gebruik ze ook graag voor lichtdetails.
Godox XPRO S Draadloze zenders– Ik gebruik er 2 om de functies op al mijn Godox verlichting te bedienen. Ze staan het grootste deel van de dag op mijn camera’s totdat ik een beetje bounce van op de camera moet toevoegen, meestal tijdens recepties. Dit nieuwe model is zoveel beter omdat ik groepen aan en uit kan zetten met een knop versus het draaien van een wiel. Elke seconde telt!
Manfrotto Alu Master Air-Dempende Standaard (Zwart, 12′) – Ik heb er 3, maar breng er maar 2 uit op bruiloften. Ik hou van mijn lichten zo hoog als ze kunnen zijn in een receptie om overstraling in mijn lens te voorkomen.
Vlampunt 9′ AutoStand – Wanneer ik mijn assistent een pauze geef van het vasthouden van mijn licht, of ik ben alleen, kan ik dit snel verplaatsen en zonder moeite neerzetten.
Lastolite 48″ goud/zilver en witte reflector – Als je het niet weet, weet je het nu… reflectoren zijn de bom.
Door spiegelloos te fotograferen, kan ik aanwezig zijn en genieten van wat er voor me gebeurt. Ik had de sprong echt eerder moeten maken! Bovendien gebruik ik minder spullen en maak ik betere keuzes met wat ik heb. Ik ben zoveel gelukkiger (fysiek en mentaal) na een dag van 10-12 uur. Ik heb vertrouwen in wat ik produceer en ik heb niet het gevoel dat een Mack Truck me raakt. Alle grapjes terzijde, huwelijksfotografie is een zeer fysieke baan. Ik zorg voor mijn lichaam en had nog steeds problemen. Lange tijd liet ik mijn gedachten en de meningen van anderen in de weg staan van waar ik wist dat ik wilde zijn. Ik heb eindelijk het gevoel dat mijn uitrusting mijn schietstijl kan bijhouden en ik heb een slimme zet gedaan voor mijn eigen welzijn. Bedankt voor het lezen, en een speciale dank aan Mark bij Shotkit voor het platform om met jullie allemaal te delen!
