Amanda Stuart

Mijn naam is Amanda Stuart. Ik heb altijd van fotografie gehouden, maar het was pas in 2015 dat ik het serieus kon nemen. Voor die tijd waren werk- en gezinsverplichtingen, evenals een gebrek aan geld, allemaal grote obstakels.

In 2015 volgde ik een live-in workshop in Frankrijk, terwijl mijn partner geen Frans leerde; het opende mijn ogen en wakkerde mijn liefde voor fotografie aan.

Tijdens die week had ik de gelegenheid om het Franse landschap te fotograferen en te genieten van mijn eerste voorproefje van straatfotografie, openhartige foto’s te maken op lokale markten – ik was verslaafd.

Mijn eerste camera was een Olympus OMD E5. Het is een uitstekende camera, maar het was niet goed voor mij omdat de bedieningselementen klein aanvoelden en de menu’s te uitdagend. Ik kreeg het advies om een Fuji-camera te kopen – het was het beste advies!

Ik woon op het Mornington-schiereiland, dus ik hoef niet ver te reizen om foto’s te maken die me aanspreken. Het is tien minuten lopen naar de baai en de oceaanstranden.

In de afgelopen jaren heb ik veel vakanties doorgebracht op Phillip Island en in Bright in North East Victoria, en ik heb ook in O’Reilly’s in het regenwoud van New South Wales verbleven, waar ik vogels en de natuur heb gefotografeerd.

Hoewel ik het landschapsgenre voor ShotKit heb gekozen, hou ik ook van straatfotografie en portretten en in alle eerlijkheid, de meeste van mijn foto’s zijn zeegezichten.

Ik heb een aantal mogelijkheden op het schiereiland gekregen om evenementen te fotograferen, waaronder de concerten van een lokaal kamerorkest, die drie keer per jaar worden gehouden. Ik heb veel geleerd door de muzikanten tijdens de repetitie te fotograferen.

Een van de lokale gemeenschapscentra houdt vier kunstshows per jaar en ik word altijd gevraagd om foto’s te maken op de openingsavond.

Ik moet toegeven dat ik een luie fotograaf ben. Ik ga graag op pad met één camera en een of twee lenzen en dat is alles. Ik verliet mijn run een beetje laat met fotografie en tegenwoordig aarzel ik om op gladde rotsen te klimmen of lange afstanden te wandelen.

De tijd in isolatie als gevolg van Covid19 is voor mij geweldig geweest; zonder mijn gebruikelijke verplichtingen heb ik veel meer uren gehad om foto’s te maken. Ik ga meerdere keren per week op pad voor zonsopgang.

Op mijn plaatselijke strand zijn er altijd zeevogels en er waren twaalf zwarte zwanen voor de eerste maand van de lockdown. Helaas zijn ze verder gegaan, maar ze hebben wel aan mijn foto’s toegevoegd terwijl ze daar waren.

Ik probeer mijn foto’s trouw te houden aan de natuur, aan wat ik waarneem – of het nu een vogel, een landschap of mensen zijn. Ik hou van het feit dat fotografie me elke dag de natuur in brengt. Soms heb ik niet de behoefte om te fotograferen, maar gewoon om de schoonheid van de natuur te waarderen; het is vaak de anticipatie op het maken van een goede foto die me voortstuwt.

In 2019 had ik mijn eigen tentoonstelling, ‘Nine Men: Nine Lives’, met negen heel verschillende mannen. Ik interviewde elk van hen om een verhaal te krijgen – hoewel niet hun hele levensverhaal. Elke man leek te weten wat dat verhaal zou zijn. Ik nam ze op en mijn grootste uitdaging was om ongeveer 8.000 woorden te bewerken tot 800. Ik heb voor elk een poster en een apart portret gemaakt.

Om eerlijk te zijn weet ik niet hoe ik op het idee ben gekomen, maar de tentoonstelling werd goed ontvangen en ik heb genoten van de ervaring, afgezien van een paar stressvolle momenten. Het meest bevredigende aspect was het feit dat het veel betekende voor de negen mannen om in de tentoonstelling te worden opgenomen; een man omschreef het als een ‘zeer therapeutische ervaring’.

Na de opening in het Sorrento Activity Centre werd ik uitgenodigd om het twee maanden lang te tonen in de Mornington Gallery Foyer.

Camera

Fujifilm X-T2 – Deze camera veranderde hoe ik over fotografie dacht. Ik heb het gebruikt voor landschaps-, portret- en straatfotografie. Vanaf de eerste keer dat ik het vasthield, vond ik alles geweldig. In vergelijking met de Olympus was het zo eenvoudig te gebruiken en ik hou echt van het gewicht.

Fujifilm X-T3 – Een nieuwer model dan de Fujifilm X-T2, het heeft de nieuwste sensor en verbeterde autofocus. Dit is tegenwoordig mijn hoofdcamera, met de Fujifilm X-T2 als back-up wanneer ik hem nodig heb.

Lenzen

Fujifilm XF 16-55mm f/2.8 – Een uitstekende, allround veelzijdige lens, die ik meestal op mijn camera heb. Op het strand in de vroege ochtend fotografeer ik vaak vogels in de vlucht en weet ik verrassend vaak een scherpe foto te maken.

Fujifilm XF 23mm f/1.4 – Dit is het objectief dat ik meeneem als ik een lange wandeling ga maken en geen idee heb wat ik ga fotograferen. Het is ongelooflijk scherp, is vrij licht en klein en het zorgt voor mooie bokeh. Dit is de lens die ik meeneem naar Melbourne als ik van plan ben om straatfoto’s te maken.

Fujifilm XF 56mm f/1.2 – Een prachtige portretlens. Het is echt scherp en produceert ook mooie bokeh. Ik gebruik dit voor al mijn portretfoto’s.

Fujifilm XF 27mm f/2.8 – Een licht en klein objectief, dat ik kocht omdat het erg goedkoop was en handig is wanneer gewicht een probleem is.

Fujifilm XF 55-200mm f/3.5-4.8 – Mijn langste zoomlens maar in feite is hij niet overdreven zwaar – ik vind hem zelfs op 200mm echt scherp. Het was ook betaalbaar en een goede prijs.

Benro Tripod – Ik moet bekennen dat ik een hekel heb aan statieven en vaak op zoek ben naar een pier, een boom of iets anders dat niet meerdere poten heeft!

Godox V350-F – Nog een bekentenis – Ik leer net hoe ik het moet gebruiken, maar ik verbeter het. Ik maak graag portretten in natuurlijk licht, waar mogelijk.

Het is geen wonder dat ik het me niet kon veroorloven om eerder met fotografie te beginnen!

www.amandastuart.com.au | @amandastuartphotos

trouwen

8 tools voor fotografen

Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.

Inclusief tijdelijke kortingen.

Lees hier meer