James Maher

Mijn naam is James Maher en ik ben een straatfotograaf uit New York. Ik fotografeer ook evenementen en portretten voor de kost, maar straatfotografie is mijn passie.

Ik begon met fotografie in de vroege jaren 2000 na het downloaden van een bootleg-kopie van Photoshop om sjablonen te maken om nep-ID’s te maken voor een groot deel van mijn universiteit.

Ik kocht een Canon 10D-camera en 24-70mm-lens (die ik nog steeds gebruik voor evenementen) met het geld dat ik verdiende, werd gelukkig nooit gepakt en was sindsdien verslaafd.

Sindsdien leg ik New York vast en probeer ik vaak te verdwalen en te verkennen op elk moment van de dag en in alle weersomstandigheden. Verkennen is mijn belangrijkste manier om mijn angst laag te houden in een stad die daar veel van veroorzaakt.

Ik ben ook gefascineerd door de geschiedenis van New York en werd in 2012 een gecertificeerde gids. Ik leid nu fotografietours en straatfotografieworkshops door de stad, waarbij ik onderwijs, sightseeing en de geschiedenis van New York combineer voor mensen van over de hele wereld.

Ik ben zo veel mogelijk een Fuji-fan. Ik kocht de eerste versie van de Fujifilm FinePix X100 in 2012 en gebruik die cameralijn sindsdien (ik gebruik momenteel de FujiFilm X100T-versie).

Naar mijn mening is het de perfecte camera voor straatfotografie, als je kijkt naar ergonomie, formaat, prijs en beeldkwaliteit. Ik gebruik voornamelijk de ingebouwde 23mm (35mm full frame equivalent) lens en de Fujifilm TCL-X100 II Tele Conversion Lens (50mm full frame equivalent).

Ik gebruik een Gordy zwart lederen cameraband, een Thumbs Up EP-5S Grip en een Abrahamsson Black Mini Soft Release. Alle drie deze accessoires maken de camera veel gemakkelijker te hanteren en te fotograferen. Ik heb ook een heleboel batterijen bij me.

De Fuji is mijn gekke straathoek Manhattan camera. Ik draag het zo vaak mogelijk en niemand merkt ooit dat ik ze ermee fotografeer. Hoewel ik met deze camera in kleur fotografeer, komt ongeveer 80% van het werk ervan in zwart-wit terecht.

Vorig jaar kocht ik het Middenformaat Fujifilm GFX 50R met de Fujifilm GF 63mm f/2.8 (50mm equivalent) lens en de Fujifilm GF 50mm f/3.5 (40mm equivalent) “pancake” lens. De reden was dat ik de manier waarop ik fotografeerde wilde veranderen voor een ander project, dat ik dit jaar ben begonnen.

Ik verhuisde van Manhattan naar Brooklyn en toen ik de wijk wilde verkennen zoals ik Manhattan in de voorgaande decennia had, wilde ik het een beetje anders doen. Ik wilde dit project strikt in kleur maken en dus wilde ik de diepte en kwaliteit van kleur die de GFX biedt.

Hoewel ik deze camera onopgemerkt kan gebruiken, is hij veel groter dan de FujiFilm X100T en ik zie dit eigenlijk als een pluspunt. De straten waar ik fotografeer zijn rustiger, het is moeilijker om mensen openhartig vast te leggen, en dit klinkt misschien contra-intuïtief, maar ik wilde meer voor de hand liggen, zelfs als ik openhartig fotografeerde.

Met de grotere camera heb ik het gevoel dat het lijkt alsof ik daar thuishoor en het laat zien dat ik niet bang ben voor of vraagtekens zet bij wat ik aan het doen ben. Ook heb ik een portretaspect gepland voor het project en de GFX is geweldig voor portretten.

Met de complexiteit en details in de omgeving hier in Brooklyn, waren de resolutie en de algehele beeldkwaliteit ook belangrijke factoren, hoewel ik niet iemand ben die gelooft dat je veel resolutie nodig hebt om geweldige straatfotografie te maken.

Tot slot is mijn go-to cameratas de ONA Bowery. Het is de perfecte maat voor beide systemen en houdt me licht met al het lopen dat ik doe.

New York is een ongelooflijke plek om te wonen, te zijn en te fotograferen. Ik weet niet zeker of ik ergens anders zou kunnen overleven om eerlijk te zijn (ik zuig op autorijden en heb een 24-uurs deli in de buurt nodig). Maar het verandert snel en drastisch. Deze stad heeft zijn verbazingwekkende aspecten en het heeft zijn belangrijke problemen.

Vooral Manhattan, maar ook een groot deel van de rest van de stad, wordt duurder, drukker, gentrified, noem maar op. Veel van het oude karakter wordt gesmoord en er is vaak een ander gevoel op straat dan vroeger.

Dat is veel van wat ik tegenwoordig fotografeer. Het is jammer maar fascinerend.

Als je echter buiten de gebaande paden raakt, verdwaalt, verder weg verkent, is er zoveel van de stad dat trouw blijft aan wat het altijd is geweest. En dat zijn gebieden waar ik momenteel naar op zoek ben.

www.jamesmaherphotography.com| @jamesmaherphoto