Lea Frances

FacebookPinterestDelen

Hallo! Mijn naam is Leah Frances. Ik ben het oog achter American Squares, een Instagram-fotografieproject dat Amerikaanse culturele relikwieën, iconografie en identiteit documenteert. Ik ben geboren op Cormorant Island en opgegroeid op Vancouver Island, Canada.

Mijn vroege nabijheid tot de VS (je kunt een Amerikaans mobiel signaal oppikken vanaf het einde van mijn jeugdstraat) samen met een vast dieet van Amerikaanse cinema uit het midden van de eeuw informeerde mijn blijvende interesse in noties rond de Amerikaanse identiteit – zijn wortels en zijn percepties binnen een cultuur en door de tijd heen.

Ik ben onlangs verhuisd naar Pennsylvania vanuit Brooklyn, NY en ik breng veel van mijn tijd door met rijden en fotograferen hier. Bijna in archeologische zin zoek en maak ik foto’s van items die ik als de “meest” Amerikaan zie in een poging om me bezig te houden met de afstand tussen ideeën van “Amerikaniteit” die via televisie, films, boeken en tijdschriften worden doorgegeven en de werkelijke realiteit van het dagelijks leven.

Mijn uitrusting is vrij minimaal. Ik begin pas in opdracht te fotograferen, dus tot nu toe heb ik foto’s gemaakt op mijn eigen manier en in mijn eigen tijd en heb ik dus niet veel apparatuur nodig gehad.

Ik fotografeer in natuurlijk licht met vaste lenzen. Ik heb mijn Fujifilm X100S door zijn tempo – ik heb er zoveel foto’s mee gemaakt dat de toonbank voor een tweede keer rondgaat. Ik heb verschillende camera’s met vaste lens, maar voor mijn huidige werk, omdat ik in vierkant formaat fotografeer, kies ik voornamelijk tussen twee: de Fuji digitale camera (die ik voor compositiedoeleinden op een beeldverhouding van 1: 1 heb ingesteld) en een Rolleiflex 3.5F.

Ik zal film gebruiken, met name Kodak Portra, in elke situatie die ik kan, maar als ik een foto maak van mensen on the fly, is de Fuji een beetje gemakkelijker. Over het algemeen probeer ik de Rollei echter te gebruiken omdat ik weet dat ik in principe zo groot kan afdrukken als ik wil. Ik droom van een upgrade naar de Fujifilm GFX 50R dus ik laat me ook niet tegenhouden door printformaat in digitaal.

Ik heb gekozen voor vaste lenzen omdat ik persoonlijk vind (of hoop) dat “zoomen met mijn voeten” een gevoel van directheid aan mijn werk geeft. De kijker heeft precies het punt waar ik stond toen ik de foto maakte.

Ik componeer altijd voor de camera; Ik crop niet, of heel minimaal, achteraf. Ik gebruik ook geen flitser omdat ik van natuurlijk licht houd en als ik mijn eigen persoonlijke werk fotografeer, heb ik het voordeel dat ik plan op en wacht op het licht dat ik wil.

Ik geniet wel van sommige fotografen die optimaal profiteren van flits, ik voelde me gewoon niet aangetrokken tot het maken van die foto’s voor mezelf, althans nog niet.

In september begin ik aan een MFA in fotografie aan de Tyler School of Art, die deel uitmaakt van Temple University in Philadelphia. Ik ben erg enthousiast om dingen op te schudden: om historische processen te leren, om het gebruik van een grootformaat camera te hebben, en Tyler staat je zelfs toe om over disciplines heen te studeren, dus ik hoop heel erg om over neon te leren in hun Glass-programma.

Een andere spannende ontwikkeling aan de horizon is dat ik een boek uitgeef met Aint-Bad, An Independent Publisher of New Photographic Art, dat in oktober moet verschijnen. Ik ben het nu aan het bewerken en rangschikken en ik ben enthousiast voor je om het te zien!

Mijn belangrijkste camera’s zijn:

Fujifilm X100S
Dit is de camera die ik kocht toen ik als volwassene terugkwam in de fotografie, rond 2013, en ik gebruik hem nog steeds, wat laat zien hoe moeilijk het is!

Een reden waarom ik er dol op ben, is omdat het klein is. Zoals ze zeggen, de beste camera is degene die je bij je hebt. Het is ook grappig, maar omdat het een kleinere (16,3 MP) sensor heeft dan de nieuwe Fujis (26,1 MP), kan ik een bredere scherptediepte krijgen bij weinig licht of wanneer ik binnenshuis fotografeer zonder statief. Ik geniet van die eigenaardigheid, dus zelfs als ik in staat ben om te upgraden, zal ik de X100S zeker blijven gebruiken totdat het stopt met werken, voor bepaalde situaties.

Ik hou er ook van omdat ik het op dit moment van binnen en van buiten ken. Ik fotografeer altijd handmatig en ik weet wat het gaat doen en in welke situaties de 23mm F2 vaste lens zal het beste omgaan. Interieurfotografie is een liefde van mij en dit in de hand vasthouden levert in de meeste lichtsituaties geweldige resultaten op.

Rolleiflex 3.5F |
Eerst en vooral hou ik van het maken van een foto met deze camera. Kijken door het geslepen glas in dat gloeiende vierkant is een soort pure magie die de opgetogenheid versterkt die ik al voel tijdens het fotograferen van de wereld.

Bovendien is het Xenotar 75mm f/3.5-objectief bijzonder: scherp, maar niet overdreven, het heeft een soort dromerige atmosferische kwaliteit die moeilijk te beschrijven is.

De Rollei is ook sverrassend klein en zeer licht met een bijna stille sluiter waardoor het meer stealthy is dan men zou verwachten. Ik merk ook dat het TLR-focussysteem me dwingt om te vertragen en me echt te concentreren. Met deze camera maak ik meestal maar één foto van elke scène die ik hoop vast te leggen.

Andere versnelling:

Fujica GW690
Ook wel bekend als de “Texas Leica” of “de baksteen”, heeft deze leaf-shutter meetzoekercamera met vaste lens een bepaald gewicht dat leuk is om vast te houden en te gebruiken.

Ik kocht het omdat ik las dat Mark Steinmetz het gebruikt (een van mijn favoriete fotografen) en ik had nog nooit iemand licht zo mooi zien vangen als hij. De EBC Fujinon 90mm f/3.5 lens is kleefsterk, als niets anders dat ik eerder had meegemaakt.

Toen ik mijn eerste filmrolletje liet ontwikkelen was ik overdonderd. Ik had geoefend met het gebruik van het meetzoekerfocussysteem op een pauw en ik had er nog nooit zoveel detail op gezien met mijn blote oog.

Op dit moment gebruik ik deze camera niet zo veel, omdat ik niet in 2:3 formaat fotografeer, maar dat zal ik in de toekomst wel doen. Bonus: de 6×9 negatieven zijn, geloof ik, enkele van de grootste middenformaat negs die er zijn.

Yashica T3
Dit is mijn leuke camera voor feestjes of casual fotograferen. Het is auto alles, maar het heeft een prachtige Carl Zeiss T * 35mm f/2.8 lens. Mijn foto’s lijken onder verschillende omstandigheden goed uit te pakken en het maakt eigenlijk heel mooie portretten.

Holga 120n & 120GCFN
Deze plastic camera’s met hun plastic lenzen en beperkte bediening zijn (verrassend) ontspannend in gebruik. Ik nam ze in januari en februari mee naar Schotland en ik had zoveel plezier met ze; het was een geheel nieuwe ervaring van fotografie voor mij.

Ik moest leren om alle verwachtingen helemaal los te laten. Tenminste als je ermee begint, is er in principe geen manier om te weten of je de resultaten zult krijgen waar je op hoopt. Ik had de camera’s niet eens getest voordat ik vertrok.

Dus kocht ik veel film en maakte ik veel foto’s. Ik probeerde de camera’s op te plakken (ze staan bekend om lichtlekken), dicht bij mijn onderwerpen te komen, me terug te trekken, te fotograferen in fel licht en in de zon, allerlei dingen. Ik was aangenaam verrast door de poëtische resultaten. En het is middenformaat, dus in theorie kun je de resultaten vrij groot afdrukken.

Polaroid Land Model 250
Helaas heb ik dit gekocht net voordat Fuji stopte met het maken van de peel apart instant pack film die de camera nodig heeft, dus ik heb hem maar een korte tijd kunnen gebruiken. Het maakte zulke mooie beelden! Ik ben erg hoopvol over de nieuwe ONE INSTANT film die wordt gemaakt door Supersense, die deze zomer wordt verzonden.

Diverse artikelen:

Tas – Om eerlijk te zijn, mijn meest gebruikte cameratassen zijn katoenen draagtassen omdat ik mijn FujiX100S zal gooien of mijn Yashica T3 in eigenlijk alles wat ik in de buurt heb. Ik draag graag draagtassen van onafhankelijke boekhandels, coffeeshops of uitgevers. Hier afgebeeld is een tas van Aint-Bad, mijn aankomende uitgever die ik noemde.

Bij gebruik van mijn Rolleiflex draag ik een ONA Bowery cameratas. Het was het minst dure, minst flitsende, minst “camera-tas-uitziende” en toch het meest beschermende ding dat ik kon vinden. Ik loop door veel verschillende gebieden en ik hou niet van reclame dat ik foto’s maak. Met andere woorden, het trekt geen aandacht en het ziet er niet per se uit als een cameratas. Ik ben ook op zoek naar een Rollei Tropical metalen behuizing die volledig water- en vochtigheidsbestendig is.

Werkafdrukken – Ik druk regelmatig kleine, 4×4 proefdrukken van mijn foto’s af voor bewerkingsdoeleinden. Ik ben absoluut afhankelijk van een machine bij Urban Outfitters die rechtstreeks vanaf Instagram print voor echt goedkoop! De prints zijn geweldig en zeer verzadigd. Ze blijven de machine, die ik alleen in hun flagship store in Midtown NYC ben tegengekomen, tussen afdelingen verplaatsen en elke keer dat hij ‘vermist’ lijkt te zijn, zakt mijn maag weg totdat een medewerker me in de nieuwe richting wijst.

De vorige keer waren er drie mensen nodig om de nieuwe locatie te vinden. Ik begin me af te vragen of ik misschien de enige persoon ben die het gebruikt! Ik heb vaak stapels van deze mooie kleine prints bij me. Ik zal ze bekijken in de metro, de bus, waar dan ook. Omdat ik aan een boek werk, is redactie en volgorde altijd in mijn gedachten.

www.leah-frances.com | @americansquares

FacebookPinterestDelen
trouwen

8 tools voor fotografen

Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.

Inclusief tijdelijke kortingen.

Lees hier meer