Beweging weergeven in één frame

Het is altijd goed om veel creatieve en leuke cameratechnieken in je achterzak te hebben en te weten wanneer je ze moet gebruiken.

We houden ervan om nieuwe cameratechnieken te leren tijdens onze avontuurlijke workshops, maar we moedigen fotografen aan om ze alleen te gebruiken als ze een verhaal verbeteren.

Ik zie veel fotografen veel te veel truclenzen of funky technieken gebruiken, en ze worden afleidingen in plaats van verbeteringen.

Mijn fotografie viert niet alleen de emoties in het wild, maar ook de prachtige complexiteit van de natuur.

Ik herinner me de eerste keer dat ik een foto maakte waarin het gebruik van een slow shutter echt bijdroeg aan het verhaal.

Toen ik in 2006 op safari was in Kenia vroeg ik: “Waarom hebben zebra’s strepen?” Ik heb nu geleerd dat er veel verschillende antwoorden op die vraag zijn, maar degene die ik toen kreeg, was dat de strepen ze camoufleren en roofdieren verwarren.

Ik wilde dat verhaal toevoegen aan mijn verhaal, dus ik vertelde mijn gids om langs de zebra’s te blijven rijden terwijl ik ze fotografeerde.

Ik gebruikte een sluitertijd van 1/15, concentreerde me op de zebra en liet de bewegende auto textuur creëren terwijl we reden. Zeker, het patroon in het hoge gras hielp de zebra te verbergen en hielp bij het creëren van de afbeelding die je bovenaan dit artikel ziet.

Staande op het platform van Brooks Falls in Alaska kijk ik uit op beren die onder een gigantische ruisende waterval vissen.

Er is chaos in het water, overal springende zalmen, zeearenden glijden en minstens 20 beren. Van kleine welpen tot volwassenen met een gewicht van 2.000 pond (~ 907 kg), ze vechten, schudden en grijpen vis uit de lucht.

Te midden van al deze chaos zijn er momenten van volledige stilte. Ik stond daar en dacht, hoe leg ik dit in hemelsnaam vast in één frame?

Deze wereld overweldigt me vanwege hoe snel het beweegt. Ik hou van fotografie omdat het ons fracties van een seconde laat pakken die we voor altijd mogen bewaren. Maar wat als we de beweging, het leven, de chaos willen laten zien? Hoe doen we dat in één frame?

Er zijn eenvoudige technieken, zoals het vertragen van je sluiter om water te fotograferen dat langs de beren stroomt.

Statieven zijn niet toegestaan op het platform bij Brooks Falls, dus ik ging op de grond liggen, zette mijn ellebogen tegen de vloer en gebruikte mijn armen om mijn camera te stabiliseren, zodat ik op 1/15e van een seconde kon fotograferen.

Dit is natuurlijk veel gemakkelijker met een statief of monopod.

Deze vissersberen waren erg stil. Door me erop te concentreren, te stabiliseren en mijn sluitertijd te laten vallen, kon ik meer unieke beelden krijgen die lieten zien wat ik zag en wat ik voelde.

Contrasterende beweging met stilte laat een beeld knallen!

Vorig jaar reed ik in een rijdend voertuig langs de bergen in Canmore, Canada en ik herinnerde me deze techniek. Ik dacht na over hoeveel tijd we doorbrengen in auto’s die langs prachtige uitzichten rijden.

Ik begon een serie en noemde het Bewegende landschappen.

Wanneer je je sluiter sleept (vertraagt) en scherpstelt op een ver statisch onderwerp zoals een berg, krijg je een beeld met een scherpe achtergrond omringd door chaotische bewegingen op de voorgrond.

Ik wou altijd dat ik meer tijd had met deze landschappen, maar ik stop nooit zoveel als ik zou moeten. Zo zie en onthoud ik ze, beweging en al.

Over landschappen gesproken: ik geef toe, ik ben geen vroege ochtendmens, maar ik hou wel van landschappen.

Ik eindig meestal midden op de dag op een vrij schilderachtige plek, dus het is moeilijk om een opname met lange belichtingstijd te maken die wolken- of waterbewegingen naar voren brengt.

Er is één techniek die ik specifiek gebruik voor lange belichtingen bij daglicht. Ik draag een Gorillapod (of statief) en een 9-stop ND-filter die past bij mijn Nikkor 20mm f/1.8 objectief.

[Related: Guide to Choosing a Gorillapod]

Een 9-stops ND-filter in eerste instantie had ik geen zin. Het neemt 9 stops licht van je weg. In een wereld waar we altijd snellere lenzen willen, waarom zou je dan licht willen wegnemen?

Een van mijn favoriete plekken in de wereld is Great Falls National Park in Virginia.

Voor deze opname kwam ik aan met mijn Nikon Z7 ’s middags wde zon was fel en ik kon mijn sluiter niet genoeg vertragen om de beweging van het water te laten zien.

Ik heb toen mijn camera op een Gorillapod gezet., geschroefd een 9-stop ND filter op mijn Nikkor 20mm f/1.8en zet de camera op zelfontspanner zodat het indrukken van de sluiter geen camerabewegingen veroorzaakt.

Ik was in staat om de sluiter te vertragen tot 10 seconden, wat de textuur van het bewegende water naar voren bracht.

Ik raakte al snel geobsedeerd door hoe ik overdag langere foto’s kan maken en ik wilde belichtingen die zelfs langer waren dan 10 seconden.

Ik wilde laten zien hoe wolken rond bergen bewegen, de patronen van mensen, de mist die naar binnen trekt en hoe de wind bomen beweegt.

Ik ontdekte een nieuwe techniek die ik astrofotografen had zien gebruiken om sterrensporen vast te leggen, genaamd stapelen van afbeeldingen.

Veel camera’s hebben tegenwoordig een ingebouwde timelapse-functie. Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als ik timelapse-beelden zou stapelen die overdag zijn gemaakt.

Met een statief stel ik mijn camera in om 100-200 foto’s te maken met intervallen van een halve seconde en vier seconden (afhankelijk van hoe snel de beweging rond een onderwerp is).

Ik zet mijn camera op handmatige scherpstelling, handmatige instellingen en handmatige witbalans en gebruik de ingebouwde intervalmeter van de camera om de sluiter te activeren.

Om een afbeeldingsstapel te verwerken, moeten de foto’s eerst worden geconverteerd naar jpegs en vervolgens als lagen in Photoshop worden geladen (Bestand > scripts > Bestanden in stapel laden).

Vervolgens selecteer ik alle lagen, converteer ze naar een slim object en overvloei ik (laag > slimme objecten > stapelmodus > gemiddelde).

Wanneer ik naar een landschap kijk, kijk ik naar de richting van de beweging en gebruik deze vervolgens om het oog van de kijker in het hoofdonderwerp te brengen.

Voor deze beeldstapel van Joshua Tree zag ik dat de wolken vanuit de rotsformatie naar buiten bewogen. Ik positioneerde mezelf zo dat de stapel ervoor zou zorgen dat de wolken je oog in de rotsen zouden bewegen.

Tijdens de laatste vakantieperiode ben ik met mijn vriend naar Polen geweest. We hadden deze geweldige, levensveranderende dag.

Toen hij door Wroclaw liep, vroeg hij hem ten huwelijk in dit kleine park. We vierden het met een traditioneel drankje op een kerstmarkt. Het was geweldig!

Ik had mijn Z7, Nikkor Z 24-70mm f/4 S, en een Gorillapod (mijn gebruikelijke kleine reiskit). Ik keek neer op alle mensen die de markt verkenden terwijl de zon onderging.

Ik hield van de beweging, de chaos en de kleuren van de markt, dus ik zette een timelapse op om te rennen terwijl we genoten van hete bosbessen glühwein.

Ik wilde de beweging vastleggen van de mensen die allemaal door de markt zwerven. Ik wilde ook wat kleur en chaos. Toen ik de beelden stapelde, gebeurde er iets totaal onverwachts.

Iedereen verdween.

Toen ik het beeld zag, dacht ik: tzijn wil niet dat ik het heb geprobeerd, maar het is precies wat ik wilde.

Dat moment ging voor mij niet over alle mensen, de beweging en chaos in de markt, het was gewoon ik en Darren in een van de beste momenten van mijn leven.

Toen de tijd stilstond en het alleen wij waren.

Een van de belangrijkste dingen die we als fotografen kunnen doen, is onze camera’s gebruiken om ons eigen unieke verhaal te vertellen. Als je ooit merkt dat je overweldigd wordt door een moment, laat de beweging dan het verhaal vertellen.

Disclaimer: Alle aanbevelingen zijn onpartijdig en gebaseerd op gebruikerservaring, zonder vooringenomenheid voor de producten of het merk. De producten in dit bericht kunnen affiliate links bevatten.