Elke Vogelsang

Mijn naam is Elke Vogelsang, ik ben een professionele fotograaf gespecialiseerd in dierenportretten. Mijn man en ik wonen in Duitsland met drie Spaanse reddingshonden, die mijn constante bron van gelach en inspiratie zijn.

In 2009 ontdekte ik fotografie als een creatieve uitlaatklep voor een zeer stressvolle tijd vanwege verschillende zieke familieleden. Twee jaar later maakte ik van mijn passie een beroep omdat ik verslaafd was en zoveel mogelijk tijd wilde besteden aan creatief zijn. Sindsdien heb ik niet meer achterom gekeken.

Mijn foto’s worden wereldwijd gepubliceerd in tijdschriften en kranten. Mijn honden, die enthousiaste en gretige modellen zijn, hebben ook een beetje internationale bekendheid gekregen. Eerlijk gezegd kan het ze niet schelen, maar ze houden ervan om voor mijn camera te poseren en ik word niet moe om de schoonheid en eigenzinnige kant van honden te laten zien.

Ik heb altijd een camera bij me. Jaren geleden fotografeerde ik met Canon, maar omdat ik het beu was om de zware DSLR-apparatuur bij me te dragen, besloot ik dat ik een lichtere en kleinere camera nodig had om altijd bij me te hebben.

Ik ging voor een Fujifilm X20 en ik hou gewoon van het retro-ontwerp van de Fujifilm X-serie. Natuurlijk is de Fujifilm X20 is een compactcamera en op geen enkele manier een vervanging voor mijn professionele apparatuur, het was gewoon bedoeld als mijn ‘pocket’ camera voor als ik de honden uitlaat of op reis ben.

Ik geloof dat hoe beperkter je bent met je apparatuur, hoe creatiever je wordt in het proberen de beperkingen te overwinnen en fatsoenlijke foto’s te maken. Ik hou gewoon van experimenteren met deze kleine camera.

Voordat ik de Fujifilm X20 kreeg Ik fotografeerde bijna nooit in het groothoekbereik. Soms zit je vast in gevestigde patronen en schiet je steeds dezelfde foto’s. Deze camera deed me nadenken.

De Fujifilm X20 heeft een ultra-macro-modus in het groothoekbereik. Mijn serie ‘Nice Nosing You’‘, waarbij ik heel dicht bij de neuzen van de honden kom en ze in al hun natte glorie portretteer, is volledig geschoten met de Fujifilm X20. Deze serie werd wereldwijd te zien in tijdschriften, kranten en online, en zelfs op Goedemorgen Amerika.

Ik was verslaafd. Ik vond het erg leuk om een kleine camera bij me te hebben, maar ik wilde ook het gewicht en de grootte verminderen voor mijn professionele werk. Daarom besloot ik helemaal over te stappen op het Fujifilm X systeem.

Tegenwoordig ben ik een Fujifilm X fotograaf en mijn hoofdcamera is de Fujifilm X-T3. Wanneer je honden in actie schiet, is snelle apparatuur die deze situatie aankan essentieel. De Fujifilm X-T3 biedt me dat. Het is niet alleen een prachtige camera, het is ook erg functioneel. Ik hou gewoon van de look en feel van de X-serie.

Mijn apparatuur is heavy duty. Het moet bestand zijn tegen regen en ruwe omstandigheden. De Fujifilm X-T3 is een zeer vergevingsgezind hulpmiddel.

Mijn Fujifilm X-T2 is mijn secundaire camera die ik in mijn tas heb tijdens klantsessies. Ik heb nog steeds de hele tijd een camera bij me, omdat ik graag iets heb dat ik gewoon in mijn zak kan stoppen. Mijn reis- en hondenuitlaatcamera is nu de compacte Fujifilm X-100F.

Wat mijn professionele apparatuur betreft, ben ik dol op prime-lenzen. Mijn favoriete prime lenzen zijn de Fujinon XF 16mm f/1.4 R WR voor honden in landschappen en grappige hondenportretten buiten. De Fujinon XF 90mm f/2 R LM is mijn go-to lens voor elegante portretten of actiefoto’s buitenshuis. Wanneer ik klanthonden fotografeer, hou ik van de veelzijdigheid van de Fujinon XF 50-140mm f/2.8 R LM WR.

De Fujinon XF 16-55mm f/2.8 LM WR is mijn studiolens. Het is min of meer de enige lens die ik in de studio gebruik. Hiermee kan ik eigenzinnige groothoekportretten maken, evenals elegantere portretten in het telebereik om een natuurlijk beeld van de hond te krijgen.

Ik gebruik maar één stroboscoop in de studio, de Jinbei HD 610 HSS. Ik wil er graag voor zorgen dat het zo comfortabel mogelijk is voor de dieren. Ik gebruik het ook alleen op laag vermogen om ervoor te zorgen dat ik mijn model niet bang maak. Natuurlijk zijn koelere huisdieren prima in orde met meer flitsers en de geluiden.

Als een hond bang is voor de flits, is het meestal niet het licht maar het geluid dat hem bang maakt. Daarom probeer ik het zo simpel mogelijk te houden. De Jinbei HD 610 HSS is extreem veelzijdig omdat je kunt fotograferen in hoge snelheid synchronisatie en het ook buitenshuis kunt gebruiken.

De stroboscoop wordt met een draad vastgezet aan een schuif aan het plafond. Op deze manier kunnen mijn modellen zo energiek zijn als ze willen en loop ik niet het risico dat ze de stroboscoop laten vallen.

Gewoonik heb twee reflectoren, één aan elke kant van het dier om ervoor te zorgen dat het licht ook op de contouren van mijn model wordt gericht. Ze zijn bevestigd aan een Walimex GN-806 statief. De poten kunnen plat op de grond worden gelegd, waardoor het moeilijk is om ze omver te werpen.

Mijn tas is de Vanguard Quovio 49. Het begeleidt me nu al een paar jaar naar sessies en is zo goed als nieuw, ook al heeft het nogal wat te verduren – honden die erop springen, bedekt zijn met zand en stof enzovoort. Het is een trolley, dus je hoeft het niet te dragen.

Er zitten ook een paar niet-fotografische items in mijn cameratas. Allereerst heb ik een selectie van kleine traktaties. De meeste honden doen meestal alles voor traktaties. Ze konden het niet schelen om hun portret te laten maken, dus ze hebben een motivatie nodig. Als ik de hond niet ken, begin ik met saaiere dingen zoals brokjes.

Een door traktaties geobsedeerde Beagle kan helemaal over je heen zijn en alle basiscommando’s vergeten wanneer je de kaas als eerste in de sessie krijgt, maar ik heb ook lekkere traktaties om de meer kieskeurige te overtuigen, bijvoorbeeld spekcrème in tubes of yoghurt.

Een selectie van lawaaimakers is ook een handig ding. Meestal probeer ik een schattig hoofd te kantelen van mijn model door geluiden te maken met mijn mond achter de camera. Bijvoorbeeld fluiten, fluisteren, tongklikken, etc. maar sommige honden zijn gewend aan veel geluiden en reageren daar misschien niet op. Voor degenen die ik heb kazoos, jachtfluitjes en piepers – zelfs de koele senior kan reageren met een verbaasde hoofdkanteling, zelfs al is het maar voor een fractie van een seconde.

Een bal of een soort speelgoed dat kan worden gegooid om een aantal goede actiefoto’s te maken, is ook belangrijk.

Een bontborstel, een microvezeldoek, evenals wat water en een mobiele waterbak moeten deel uitmaken van de tasinhoud van een dierenfotograaf.

www.elkevogelsang.com | @wieselblitz