Hallo allemaal! Mijn naam is Luigi Fieni en ik had veel geluk toen ik op 25-jarige leeftijd Italië verliet en een prestigieus project begon voor het restaureren van 15e-eeuwse muurschilderingen in Tibetaanse kloosters in de Himalaya.
Ik gaf nooit om fotografie totdat ik gedwongen werd om een DSLR te kopen (een Nikon D70
Dus toen enkele van mijn eerste foto’s met die camera in een National Geographic-boek werden gepubliceerd, begon ik anders naar fotografie te kijken. Ik dacht dat ik dat geschenk misschien had onderschat.
Omdat ik meer dan 6 maanden per jaar in de Himalaya doorbracht, had ik geen tijd om fotografie goed te bestuderen, dus kocht ik wat boeken en bestudeerde ze bij kaarslicht na mijn werkuren. Het hebben van een digitale camera heeft zeker geholpen om sneller te leren, maar omdat ik geïntrigeerd was door filmcamera’s, fotografeerde ik veel met een oude Nikon F3 en een Mamiya RZ 67 PRO II.
Ik ben toen begonnen met het fotograferen van humanitaire projecten voor dezelfde stichting die het natuurbehoudsproject sponsorde waar ik bij betrokken was. Ik ging door Nepal om reportages te doen als ik niet in de natuurbescherming werkte en ik kreeg langzaam het zelfvertrouwen om mijn eerste tentoonstellingen te organiseren en met verschillende klanten te werken.
Tegelijkertijd werd ik aangetrokken door de verschillende genres van fotografie, vooral landschap, aangezien ik de luxe had om rond de Nepalese Himalaya te werken, te paard rond te zwerven en plaatsen ver buiten de gebaande paden te zien.
De potentiële creativiteit in fotografie heeft me gewoon aan de haak geslagen en ik wilde langzaam zoveel mogelijk genres proberen, dus ik eindigde als een Fine Art-fotograaf voor galerijen, evenals het doen van reportages, het fotograferen van bloemen en modellen volgens de behoeften van mijn klanten.
Mijn camera-apparatuur werd geüpgraded en evolueerde in de loop van de tijd. Ik ben een Nikon- en Mamiya-shooter sinds ik in de fotografie ben gestapt, maar toen werd ik naar de spiegelloze wereld gelokt en in 2017 ben ik van systeem gewisseld en ben ik het Sony-rijk binnengegaan.
Mijn cameratasopstelling verandert veel afhankelijk van waar ik naartoe ga en wat ik ga fotograferen. Voor mijn landschapsfotografie reis ik meestal met een HPRC 3500C cameratas met geblokt schuim, maar als ik meer ruimte nodig heb, reis ik met een Bumblebee-PL-220 voor mijn camera-uitrusting en een HPRC 2550CW voor mijn flitser en flitsers.
Mijn huidige setup is een Sony A7R III met Sony VG-C3EM handgreep en een paar extra batterijen. Ik heb me eigenlijk nooit bekommerd om de grootte en lichtheid van het spiegelloze systeem. Wat ik leuk vind aan elk spiegelloos systeem met hoge resolutie, is het voordeel van effectiever fotograferen bij weinig licht, gezien de afwezigheid van de spiegel.
Nog een voordeel waar ik van hou, is het gebrek aan micro-AF-tuning. Vroeger was het tijdverspilling om de lenzen in mijn vorige DSLR te finetunen om de beste resultaten van elke lens te krijgen (wanneer je primes fotografeerde, anders moest je compromissen sluiten bij het gebruik van zooms). Met een spiegelloze is je lens scherp wanneer je hem koopt of vergeet je hem gewoon. En de EVF natuurlijk: het was een soort openbaring om de uitkomst van een foto te kunnen zien voordat je hem maakte.
Hoewel Sony beroemd is om zijn Eye-AF-functie, wat absoluut een uitkomst is bij het fotograferen van portretten en modellen, vond ik het het leukst van mijn spiegelloze werken met handmatige lenzen, wat in feite de eerste lenzen waren die ik kocht toen ik de overstap maakte. De kans om het onderwerp in de zoeker te vergroten terwijl je scherpstelt, zou de kritische focus de hele tijd veiligstellen.
Laowa 15mm f/2 Zero-D: Dit is een geweldige handmatige lens, prachtig voor zeer brede landschapsfoto’s, maar ook handig voor het maken van close-ups. Gezien de 15cm MFD kun je zo dicht scherpstellen dat de zonnekap je onderwerp daadwerkelijk kan schaduwen. En het is een genot om een prachtige Bokeh in een ultragroothoek te zien!
Zeiss Loxia 21mm f/2.8: Alleen handmatig scherpstellen, dit is op dit moment mijn standaard voor landschapsfotografie. Deze lens is extreem scherp wijd open en heeft een prachtig microcontrast dat elke foto de juiste punch geeft. Geen nabewerking nodig bij gebruik van deze lens.
Sony 24mm f/1.4 GM: Dit is mijn to-go lens als ik bezig ben met reportages of foto’s voor humanitaire projecten. Superscherp al bij f/1.4, de autofocus is erg snel en je mist zelden een opname.
Zeiss Loxia 35mm f/2: Alleen handmatig scherpstellen, dit is mijn allround lens en ik gebruik hem ook voor landschaps-, reportage- en omgevingsportretten. Het heeft veel karakter wijd open en het wordt tack scherp gestopt naar beneden.
Sony-Zeiss Planar T* 50mm f/1.4: Dit is mijn reportagelens als ik dromerige omgevingsportretten nodig heb. Het is gewoon een ongelooflijke lens, superscherp al op 1.4 en het geeft elke foto een heel speciale weergave.
Sony 85mm f/1.4 GM: Dit is waarschijnlijk DE lens voor portretten, en ik gebruik het als zodanig – voor het fotograferen van mensen. Het gebruik van deze lens is een waar genot, en elke foto is de perfecte balans tussen grote scherpte en mooie weergave.
Sony 100mm f/2.8: dit is een lens die ik gebruik voor het fotograferen van bloemen, gezien de near-macro mogelijkheden, en voor portretten. Het apodisatiefilter geeft een zeer specifieke bokeh-weergave en het helpt het onderwerp echt om op te vallen. Het is de scherpste lens die ik ooit heb gebruikt, en je moet voorzichtig zijn bij het fotograferen van mensen, omdat je elke imperfectie van de huid versterkt en goed in bewijs krijgt.
Voor mijn werk met lange belichting gebruik ik ook een Nisi V6 filterhouder met landschap CPL, een 6 en een 12 stops Haida Red Diamond vierkante ND filters, een Haida Nano Pro MC Clear Night filter en een set zachte en hard grad ND filters van Lee Filters.
Wat statieven betreft, reis ik altijd met mijn zeer oude en nog steeds stevige Manfrotto 055 met een Manfrotto 410 3-weg kop. Als ik heel licht wil reizen, ga ik gewoon met een Rollei Tripod Compact Traveler Mini M-1
Voor mijn portretwerk werk ik graag met een Godox AD200 en een kleine TT350S gesynchroniseerd via de XPro-S TTL Wireless Flash Trigger, een Godox SB-FW6060
… Maar zelfs als ik verstrikt ben geraakt door de digitale revolutie, vind ik het nog steeds geweldig om films te maken met mijn oude middenformaat Mamiya.
www.luigifieni.com | @luigifieni
Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.
Inclusief tijdelijke kortingen.
Lees hier meer