Mandy Lea

Als mensen me vragen wat ik doe voor de kost, vertel ik ze graag dat ik een ‘professionele nomadische landschapsfotograaf’ ben. Rare titel, ik weet het. Maar het beschrijft echt wie ik ben en wat ik doe.

Ik werkte in een camerawinkel van mijn 16e tot mijn 33e. In de loop der jaren bouwde ik een stabiele, betrouwbare carrière op, maar het was ook de belichaming van wat mijn ondergang zou worden: routine.

Zoals zoveel Amerikanen, was ik besmet met ‘de droom’: afstuderen, trouwen, een huis kopen, kinderen krijgen. Maar ergens tussen trouwen en het kopen van een huis kreeg ik een mentale inzinking. Ik realiseerde me dat de “American Dream” niet voor iedereen de droom was, en zeker niet voor mij. Echtscheiding en depressie volgden.

Na een jaar de Grand Tetons te hebben bezocht, keek ik naar de zonsopgang boven de bergen en dacht bij mezelf: “Oh ja, ik ben vergeten dat dit hier allemaal is … DE HELE TIJD!” Daarna zou mijn leven nooit meer hetzelfde zijn. Ik werd uit mijn “home-work-gym-store” routine geschud en ik kon er nooit meer naar terug. BERGEN stonden immers op me te wachten!

In een opwelling rende ik naar mijn lokale camperdealer en kocht een traankar. Geen vragen, dit zou mijn nieuwe thuis zijn. Ik zegde mijn baan op, gaf al mijn bezittingen weg en begon mijn carrière als landschapsfotograaf die fulltime leefde uit een traantrailer.

Ik had één missie: mensen dingen laten zien die ze normaal niet zouden zien, om ze te inspireren om dingen te doen die ze normaal niet zouden doen.

Een onbedoeld gevolg van het leven op de weg was dat ik leerde wat echt belangrijk voor me was. Met beperkte ruimte voor spullen, word je geconfronteerd met een serieuze vraag over wat voor jou het belangrijkst is in het leven. Het is duidelijk dat mijn camera-uitrusting bovenaan die lijst staat.

Ik durf te wedden dat ik in termen van totale bezittingen een hoger percentage camera-uitrusting heb dan elke andere fotograaf die ik ken – simpelweg omdat ik zo weinig bezit. Dat gezegd hebbende, ik hou van mijn camera-uitrusting en ik wil graag zoveel mogelijk opties beschikbaar hebben.

Als landschapsfotograaf wandel ik veel en neem ik nooit al mijn spullen mee. Hoewel er verrassingen op het pad kunnen zijn, is de sleutel om jezelf af te vragen wat je verwacht te zien en hoe je verwacht het te fotograferen. Neem vervolgens alleen de uitrusting mee die nodig is voor die shoot. Laten we het opsplitsen.

Ten eerste hebben we een camera nodig. Ik schiet bijna al mijn foto’s met mijn Nikon D850. Als ik echter op een betaalde of belangrijke opdracht ben, heb ik altijd een back-up, in welk geval ik mijn Nikon D810 zal dragen eveneens. Je weet nooit wanneer er iets misgaat (zoals ik onhandig ben!).

Vervolgens hebben we lenzen nodig. Zoals je ziet heb ik maar liefst acht lenzen in mijn gear foto! Het antwoord is “nee!” Ik heb geen 8 lenzen bij me op een wandeling van 10 mijl! Of welke andere wandeling dan ook. Voor elke shoot is de sleutel om te beoordelen waar je zult zijn en wat je verwacht te zien.

Mijn drie go-to lenzen zijn de Nikon 14-24mm f/2.8, de Nikon 24-70mm f/2.8, en de Nikon 70-200mm f/2.8. Deze 3 lenzen zijn gemakkelijk mee te nemen en geven me over het algemeen het hele bereik dat ik verwacht nodig te hebben, of ik nu een groothoekkloof fotografeer of me isoleer in de details van bergtoppen.

Ik heb wel andere lenzen die ik graag heb in specifieke situaties. Als ik bijvoorbeeld op een wandeling ben waar ik waarschijnlijk dieren in het wild op zal zien, is het de moeite waard om mijn Nikon 200-500mm f/5.6 mee te nemen en misschien zelfs de Nikon 1.4x vs. III teleconverter. Of, als ik liever verwacht mooie wilde bloemen en insecten te zien, neem ik mijn Nikon 105mm micro f/2.8 mee om de magie van dichtbij te vangen.

Statieven zijn zeker een belangrijk onderdeel van mijn leven. Als ik aan een statief denk, is het niet alleen een hulpmiddel dat me helpt mijn camera stabiel te houden en lange belichtingen te maken, maar het is ook een belangrijk mentaal hulpmiddel.

Als ik een statief gebruik, word ik gedwongen om te vertragen en mijn beeld met opzet samen te stellen. Mijn favoriete statief is 3 Legged Thing’s Winston. Ik vind hem zo leuk dat ik er twee heb! Maar voor kortere dagwandelingen waarvan ik weet dat ik geen grote lens zal gebruiken, vind ik het ook leuk om zijn kleine broertje te hebben – 3 Legged Thing’s Billy. En ik heb zelfs een paar Iggy’s voor mijn mobiele telefoon en ga pro!

Dan zijn er een paar onderschatte accessoires die je gewoon moet gebruiken om te geloven! Mijn Hoodman Eyecup, Hoodman Hoodloupeen Schneider Optics B+W-filters maak het verschil in het fotograferen en verwerken van stilstaande beelden.

Als laatste opmerking ben ik behoorlijk dol geworden op dit nieuwe ding dat de kinderen doen, genaamd “vloggen”! Terwijl het grootste deel van mijn video afkomstig is van mijn iPhone X en Nikon D850, er zijn enkele accessoires die ik heel nuttig heb gevonden, waaronder: mijn Westcott Icelight 2 voor constante verlichting, mijn Saramonic RX9 en TX9 microfoons en mijn DJI Mavic Air voor een eenvoudig luchtperspectief.

Ik ben een groot voorstander van het idee dat de uitrusting van een fotograaf slechts het hulpmiddel is dat ze gebruiken om hun inspiratie te creëren. Zonder de passie is er geen product. Avontuur verder!

www.mandyleaphoto.com