NASA is onlangs op een rol van prachtige ruimtefoto’s geweest en de nieuwste opnamen van de Joviaanse maan Io zijn een echt angstaanjagend voorbeeld van ons vijandige zonnestelsel.
Hoewel we allemaal weten dat geen enkele andere planeet of maan in het zonnestelsel zelfs maar in de verste verte vriendelijk voor het leven kan worden genoemd, brengen foto’s van de andere planeten niet altijd gemakkelijk de pure vijandigheid van hun landschappen over.
Beelden van werelden als Neptunus of Uranus kunnen zelfs het tegenovergestelde doen door een notie van zwoele blauwe zeeën en luchten te creëren. Beelden van plaatsen op Mars, vooral die genomen op een zonnige dag door een van onze oppervlakterovers op de planeet, zien er bijna uit als iets dat is vastgelegd in een woestijnhoek van de aarde zelf.
Hetzelfde geldt voor veel andere werelden, die er ofwel te abstract mooi uitzien om een echte indruk te geven van hun vreselijke oppervlakteomstandigheden of gewoon kaal zijn op een manier die emotioneel niet veel communiceert.
Welnu, voor NASA’s nieuwste foto van Io wordt al het tegenovergestelde eindelijk echt gemaakt in één afbeelding. Deze specifieke maan draait om de grootste planeet van het zonnestelsel, Jupiter, en is de op twee na grootste satelliet.
Daarmee is het net iets groter dan onze eigen maan. In tegenstelling tot onze maan is Io echter bedekt met extreem actieve, constant exploderende vulkanen die eindeloos sproeiers lava, zwavel en giftige wolken zwaveldioxide tot 500 km (300 mijl) de lucht in spuiten boven deze helse wereld.
Dit extreme vulkanisme maakt Io het meest tektonisch actieve object in het hele zonnestelsel. Het wordt veroorzaakt door immense zwaartekrachten tussen Jupiter en zijn grotere naburige manen die getijdenverwarming en wrijving onder Io’s korst creëren.
De vulkanen op Io’s oppervlak zijn ook niet klein; sommigen van hen bereiken hoogten die groter zijn dan die van de Mount Everest op aarde. Met dat in gedachten kun je je misschien de pure woede voorstellen van zovelen van hen die constant exploderen over het hele oppervlak van de planeet.
Eerdere NASA-foto’s van Io lieten ons zeker de vulkanische activiteit over het hele oppervlak zien. Vanwege de manier waarop ze tientallen jaren geleden door de Galileo-sonde werden meegenomen, leek het vulkanisme echter meer op een abstract kunstpatroon op een ronde, vreemd gekleurde bal dan op de pure waanzin van explosieve kracht die het echt vertegenwoordigde.
Galileo’s foto van Io uit 1989 brengt zijn vulkanische woede niet goed over
NASA’s nieuwste foto, genomen als een infraroodbeeld door zijn Jovian Infrared Auroral Mapper (JIRAM) -instrument dat aan de Juno-sonde van het agentschap is bevestigd, is een heel ander verhaal.
Deze nieuwste afbeelding maakt gebruik van infrarood om het te doen, maar het legt echt een indruk van Io vast op een manier die laat zien hoe gewelddadig deze kleine maan is. Het helpt ook om opnieuw te bevestigen hoe vijandig de rest van het zonnestelsel in het algemeen kan zijn voor het leven.
Zoals je zelf op de afbeelding kunt zien, lijkt het oppervlak van Io zichzelf bijna uit elkaar te scheuren met vulkanische explosies. De manier waarop het infrarode licht van achtergrondsterren wordt opgevangen, draagt alleen maar bij aan de indruk door een effect te creëren dat lijkt op lava die ver in de lucht spuit.
De gloeiende vulkanische kernen over het hele wereldoppervlak zijn zeer overvloedig en duidelijk extreem actief.
Juno’s JIRAM-instrument legde deze foto’s vast toen de ruimtesonde op 5 juli binnen 80.000 km of 50.000 mijl van Io passeerde.Þ van dit jaar.
Juno zelf werd gelanceerd vanaf Cape Canaveral, Florida op 5 augustusÞ van 2011 met een missie om in juli 2016 een polaire baan rond Jupiter te nemen.
De missieparameters werden later uitgebreid met flybys van verschillende Joviaanse manen, waaronder Io en Europa. De laatste is, in tegenstelling tot zijn vurige neef, bedekt met dikke lagen ijs die (waarschijnlijk) een diepe zoute oceaan bedekken. De sonde heeft ook een aantal spectaculair unieke foto’s gemaakt van het wervelende, stormachtige oppervlak van Jupiter.
Juno is ook belast met het observeren van de ringen van Jupiter (Ja, Jupiter heeft ze ook, zelfs als ze niet zo spectaculair zijn als die van Saturnus).
Ondanks het bereiken van snelheden zo hoog als 210.000 km / h (130.000 mph), kostte het Juno nog steeds enkele jaren om de 2,8 miljard kilometer (1,7 miljard mijl) naar Jupiter over te steken.
Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.
Inclusief tijdelijke kortingen.
Lees hier meer