Ik ben een Franse fotograaf, momenteel woonachtig in de Verenigde Staten.
Na als commercieel fotograaf te hebben gewerkt, wijd ik nu mijn tijd aan het opleiden van anderen over de kunst van visuele verhalen over de hele wereld in mijn workshops.
De camera is een verlengstuk van mijn zicht. Het legt vast wat ik zie. Beelden helpen me het verhaal te vertellen van het licht dat ik achtervolg in de stedelijke landschappen die ik bezoek. Elke keer als ik een beeld maak, leg ik een moment in de tijd vast dat nooit meer zal voorkomen.
Elk frame dat ik fotografeer wordt buitengewoon in zijn uniciteit. De mensen. De architectuur. Het licht. De schaduwen. Als ze samenkomen, vormen ze de verhalen van de steden die ik mijn studenten wil laten zien.
Mijn liefde voor de mensheid drijft me om onvermoeibaar door de straten van de stad te dwalen om de openhartige momenten van het dagelijks leven vast te leggen. Dit zijn de alledaagse momenten die de meeste mensen niet zouden zien. Dit zijn de momenten die ik wil vinden en vertellen.
Ik gedij bij het zoeken en wachten op precies het juiste moment waarop een verhaal zich in één frame ontvouwt; waar context en onderwerp elkaar daar met elkaar kruisen, vereerd om zijn verhaal aan de wereld te vertellen.
En ik ben het gelukkigst als ik expres verdwaal en de stad haar magie aan mij laat onthullen. Het stedelijke landschap verrast me altijd met de nieuwe verhalen die zich gedurende de dag en tot in de nacht ontvouwen.
Ik ben een gear minimalist. Ik fotografeer met de Fujifilm X100F
Of de beperkingen nu liggen in de brandpuntsafstand, de keuze van kleur versus zwart-wit, het omgevingslicht of het beeldformaat, ik geloof dat ze de kunstenaar dwingen om te vertragen en veel bewuster te worden.
Het maken van succesvolle foto’s met dergelijke beperkingen verhoogt ook de tevredenheid van de kunstenaar. Hoe groter de verdienste, hoe bevredigender de ervaring is.
Mijn fotografie is allemaal openhartig, nooit geposeerd of geënsceneerd. Mijn taak als documentairefotograaf van het dagelijks leven is om het vast te leggen in al zijn natuurlijke schoonheid en rauwheid.
Ik geloof dat momenten in het leven vluchtig zijn met een reden: je kunt geen echte emoties repliceren, en dat zou je ook niet moeten willen. En zelfs als je het schot hebt gemist, weet dan dat je tenminste het moment hebt gezien en dat is zoveel meer dan de meeste mensen kunnen zeggen.
Ik mis het moment liever dan dat ik het probeer te repliceren. Dat zou te gemakkelijk zijn en het zou het plezier en de uitdaging uit dit prachtige ambacht halen.
Versnelling: Fujifilm X100F
Tas: Ik gebruik er zelden een omdat mijn camera altijd in mijn hand ligt. Ik bezit de ONA Bowery en een oude Crumpler tas.
Lees meer over mijn fotografie, workshops, boeken, podcast en meer via onderstaande links.
www.valeriejardin.com | @valeriejardin
Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.
Inclusief tijdelijke kortingen.
Lees hier meer