Andoni Lubaki

Ik reis graag zo licht mogelijk. Voor mij is het dragen van veel gewicht een gedoe. Ik haat luchthavens, hun bureaucratie en hun lange wachttijden – en dat met gewicht is wat ik het meest verafschuw in dit leven (dat en de mensen die zeggen “mijn mobiel heeft meer megapixels dan jouw camera”).

Wat je op de foto ziet, is wat ik alleen meeneem naar fotografische bestellingen of reizen voor persoonlijke projecten. Als de bestelling voor video is, zou ik meer dingen moeten meenemen.

Dit alles stop ik in een rugzak ProTactic BP 450. We hechten nooit belang aan de rugzakken en tassen waarin we onze spullen stoppen, maar het is een van de belangrijkste onderdelen van het hele team.

Camera

Twee oude Nikon D750’s, al gebruik ik er maar één. Ik heb meestal maar één van deze camera’s bij me en bijna altijd met een Sigma ART 35mm f/1.4. Zonder een 35mm ben ik in elke situatie verdwaald.

Ik hou er niet van om afhankelijk te zijn van het eindigen van de dag op een plek waar licht is. Vaak is er in de woestijn geen licht en is het beter om de autobatterij te sparen om te kunnen starten als het lelijk wordt. Daarom draag ik zes batterijen en een dubbele Patona-oplader en een andere van hetzelfde model in mijn rugzak.

Met hen kan ik ongeveer 8000 foto’s maken zonder ze een enkele keer te hoeven uploaden. Allemaal goed opgeborgen in een goedkope maar resistente batterijtas.

Lenzen

Zoals ik al eerder zei, ben ik verdwaald zonder een Sigma ART 35mm f/1.4. Zozeer zelfs dat ik nog een back-up Nikkor 35mm f / 2.0 vele malen draag. Ik heb maar één zoom, en dat is de Nikon 16-35mm f/2.8, die ik zeer zelden gebruik.

Ook heb ik een 85mm f/1.8 voor portretten of dingen die niet zo ver weg zijn dat ik een grote tv gebruik. Ik heb geen Tele-doelstelling.

Allemaal met hun lensbeschermers. Toyota-ritten zijn vaak hectisch en het is het beste om de uitrusting goed te houden.

Lichten

De foto toont een Manfrotto LED zaklamp, hoewel ik om de laatste tijd nog meer gewicht te verminderen een Petzl-koplamp gebruik. Dus hetzelfde dat ik gebruik om ’s nachts te lezen, gebruik ik om te verlichten als dat nodig is of voor creatieve doeleinden. De flits is voor verliezers.

Hardware en software

Kleine opnameapparatuur met zijn respectievelijke kabels. Een Rode NTG en wat microfoons in de zwarte vierkante zak die eronder gesloten is. Een Zoom H4n Pro4 met Senheisser mondstukken, met voldoende batterijen voor vervanging.

Een Lacie 4 TB Rugged Hard Drive – ik gebruik hem steeds minder sinds ik de iPhone SE 2020 (waarmee ik de foto heb gemaakt) gebruik om een back-up te maken. In 256 GB geheugen kan ik meer dan 8000 foto’s plaatsen. Genoeg voor een paar maanden werk, wat ook samenvalt met hoe lang ik kan gaan zonder de batterij op te laden.

Ik hou er niet van om afhankelijk te zijn van het opladen van mijn apparaten en batterijen om te kunnen werken.

De laatste tijd werk ik ook niet met de computer, tenzij het videoproductie is. Ik gebruik Lightroom Mobile om te catalogiseren, te bewerken en een kleine touch-up uit te voeren. Dat als het nodig is om de afbeelding dringend te verzenden. Zo niet, dan bewaar ik ze op de SD-kaarten in tweevoud, omdat de Nikon me toestaat om on the fly een kopie te maken (met dezelfde capaciteit als de iPhone, 256 GB). De SD is altijd van het beste merk, in die zin dat ik niet beknibbel.

In de tas met driekleurig rubber heb ik een opvouwbaar Bluetooth toetsenbord. Hiermee doe ik de bijschriften, schrijf ik korte artikelen en doe ik de basis. 95% van mijn werk wordt buiten de computers gedaan.

Onder de camera bevindt zich een SD-kaartlezer om de foto’s naar de iPhone te downloaden. Na elke reis heb ik vier exemplaren van elke afbeelding. Eén op elke SD-kaart, één op de iPhone en één op de cloud (als het internet mij dat heeft toegestaan).

MISC.

Net zo belangrijk als de tot nu toe genoemde apparatuur zijn de diverse items. Degenen die al die hierboven beschreven apparatuur waardeloos kunnen maken of de functionaliteit ervan kunnen verdubbelen.

Het is ook net zo belangrijk om je op je gemak te voelen als wanneer je niet aan het werk bent als wanneer je dat wel bent. Daarom heb ik altijd fotophocheboeken (in dit geval Cristina de Middel en Vasco Szinetar) en een literatuurboek bij me. Ik verander van boek of geef ze weg als ik ze lees. Ik hou niet van de Kindle, ik heb geen Amazon-account.

Ik ben nog steeds old school als het gaat om het maken van aantekeningen. Daarvoor zijn wat Moleskine-notitieboekjes nodig, met je 0,7 mechanische potlood en wat pennen om te corrigeren of te noteren of het mechanische potlood op dat moment geen reserveonderdelen meer heeft.

Een robuust horloge zonder batterij is de Seiko SKX 007 met een NATO-band. Ik denk dat het na het hoofd van mijn broer het taaiste door mensen gemaakte object is dat er kan bestaan. Trouwens, esthetisch vind ik het leuk en het is erg goedkoop.

Internationale vaccinatiekaart, paspoort, visitekaartjes en pasfoto’s om visa en vergunningen aan te vragen in verschillende landen.

Koptelefoon voor het luisteren naar muziek die ik heb in de gele Nokia 8110 hierboven weergegeven. Een prachtige telefoon met mail en de mogelijkheid van tethering. Je kunt er ook WhatsApp op zetten, hoewel ik hier of in de landen waar het mij lijkt dat het installeren van spyware in onze tools tegen ons eigen werk ingaat.

Een papieren agenda is ook essentieel. Meestal heb ik de iPhone uitgeschakeld en gebruik ik de Nokia alleen om te communiceren. Het snel kunnen zien van mijn afspraken en toekomstige banen is essentieel voor mij. Ik haat Agenda en al dat soort software.

Linksboven is er een zak waar ik een tandenborstel, tandpasta, medicijnen, nagelknippers, crèmes, mondwater, tissues en wat energierepen voor noodgevallen in doe, samen met waterzuiverende tabletten.

In de groene tas stop ik de batterijen, het paspoort en alle spullen die ik bij de hand moet hebben en die ik niet graag in mijn zakken draag.

Laatste advies

Mijn laatste advies zou zijn om je bagage op de eenvoudigst mogelijke manier in te pakken. Het moet het meest comfortabel voor je zijn, de lichtheid en het gevoel dat er niet zoveel dingen zijn dat als het gestolen of verloren gaat, de wereld eindigt erg belangrijk voor mij is.

Er zijn commissies waarin lichtheid vanaf het begin wordt uitgesloten – video in een conflictgebied bijvoorbeeld. Maar eigenlijk is dit mijn uitrusting en wat ik altijd in mijn rugzak heb.

andonilubaki.com | @andonilubaki