Hallo! Ik ben Andy Davison, een fulltime professionele trouw- en soms lifestylefotograaf die heel dicht bij de prachtige stad Norwich in het oosten van Engeland woont. Ik ben overweldigd om hier te worden gezien naast zoveel ongelooflijk getalenteerde en inspirerende fotografen.
Ik verhuisde in 2012 met mijn gezin naar Norwich aan het einde van een lange en totaal niet-fotografiegerelateerde carrière als officier bij de Royal Air Force (RAF). Ik hou van koffie, indiemuziek, warm-plat bier, pittig warm eten, ‘kijken’ naar een sport en alleen ‘meedoen’ aan sporten waar de zwaartekracht of moeder natuur het meeste werk doet – dus vooral surfen, snowboarden en skiën.
Zonder enig idee wat ik met mijn leven moest doen op 40-jarige leeftijd, besloot ik te proberen een gepassioneerde hobby in de kost te veranderen en probeerde ik mijn hand op vrijwel elk genre fotografie. Ik realiseerde me al snel dat mijn passie niet alleen fotografie was, maar ook mensen. Als ik mijn camera voor mijn oog breng en geen persoon in beeld heb, gaat er iets verloren voor mij.
Na het fotograferen van een paar bruiloften gratis in 2013, en het vinden van een paar vragen die binnenkwamen van gasten die me hadden zien werken en mijn foto’s van die bruiloften leuk vonden, besloot ik dat huwelijksfotografie misschien wel de perfecte match voor mij was. Na een dozijn bruiloften als second-shooter, en met het begin van een portfolio en een handvol boekingen, schoot ik mijn eerste solobruiloft in september 2013 en stopte ik met zoeken naar andere banen; Ik had nu mijn tweede carrière.
Ik streef ernaar om 25-30 lokale bruiloften per jaar te fotograferen. Ik verliet de RAF om me te settelen met mijn vrouw en kinderen, dus ik blijf liever relatief lokaal en neem alleen genoeg boekingen aan om de rekeningen te betalen en de levensstijl te ondersteunen die we leuk vinden. Tot nu toe heb ik enorm veel geluk gehad om comfortabel het aantal bruiloften te boeken dat ik wil en nog steeds op een aantal prachtige locaties te werken met veel geweldige koppels.
Ik weet niet zeker of we ooit een punt bereiken waarop we onze stijl kunnen definiëren, omdat ik denk dat we voortdurend evolueren naarmate de jaren verstrijken en we proberen onze kunst onder de knie te krijgen. Ik denk dat de meeste beschrijvingen van de stijl van huwelijksfotografie clichématig zijn geworden. Zoals velen beschouw ik mezelf grotendeels als een openhartige trouwfotograaf, maar ik hou er ook van om een beetje creatief te worden met portretten en ik geniet ervan om een aantal gepolijste paarfoto’s te maken die het waard zijn om in te lijsten. Weer een cliché, maar ik zou graag willen denken dat mijn stijl eigentijds is, maar niet zo gestyled dat het zal dateren. Ik hou van vrij pittige kleuren en schone bewerkingen.
Ik fotografeer momenteel bruiloften met Sony en Godox-apparatuur. Na Canon te hebben gebruikt sinds ongeveer 2003, begon ik mijn carrière in huwelijksfotografie met 2 x Canon 5D Mark III camera’s met een mix van lenzen uit de L-serie. Ik heb altijd de voorkeur gegeven aan prime-objectieven, dus ik heb grotendeels de Canon EF 85mm f/1.2L gebruikt en Canon 35mm f/1.4 L II Lenzen.
Ik was een early adopter van de Canon 5D Mark IV toen het eind 2016 langskwam en meteen in de problemen kwam. Eén camera viel volledig uit bij mij en een andere moest worden geretourneerd met een defecte voeding. Hoewel ik veel van de camera hou, werd mijn voorheen onwankelbare vertrouwen in Canon opgeschrikt en begon ik me meer bewust te worden van wat andere merken te bieden hadden.
Medio 2017 fotografeerde ik samen met een early adopter van de Sony a9, een camera die mijn aandacht al had getrokken als potentieel een geweldige tool voor huwelijksfotografie. Ik ben volledig agnostisch als het gaat om cameramerken. Ik wil alleen de beste apparatuur gebruiken die beschikbaar is om de beste resultaten in mijn fotografiegenre te leveren, dus ik was erg onder de indruk van de a9 en wat het bood.
In het bijzonder hield ik van het kleinere formaat, de eye- en face tracking, scherpstelpunten aan de rand van het frame, de constante live-view, black-out gratis opnamen, stille sluiter, kantelbaar scherm en ingebouwde beeldstabilisatie. Met een enorme sprong in batterijduur en Sony Professional-services die online komen, zag ik echt niet veel obstakels om van merk te veranderen (behalve de financiële!). [Ed – see Sony a9 review]
In de loop van de tweede helft van het trouwseizoen 2017 ben ik volledig overgestapt op de Sony a9. en native lenzen van Sony. Ik maakte de stap langzaam om de kosten te spreiden en ervoor te zorgen dat ik me volledig op mijn gemak voelde op het nieuwe systeemm voordat u er alleen op vertrouwt bij betaalde shoots. Ik ben blij dat ik het heb gedaan, want het heeft enige tijd gekost om volledig op mijn gemak te zijn met het spiegelloze systeem en natuurlijk de beruchte Sony-menu’s!
Voordat ik verder ga met mijn specifieke apparatuur, moet ik zeggen dat ik absoluut dol ben op fotograferen met de Sony a9. De stille opname heeft me al in staat gesteld om momenten vast te leggen die ik anders zou hebben gemist, vooral tijdens huwelijksceremonies in de kerk, en het AF-systeem en oog / gezichtsdetectie hebben me in staat gesteld om met een volledig nieuw niveau van vertrouwen en vrijheid te fotograferen.
Het zien van de belichting voordat je de opname maakt, bespaart veel tijd in de post en het hebben van AF-punten tot aan de hoeken van het frame zorgt voor zoveel meer compositorische vrijheid on the fly. Game-changer is een te veel gebruikte uitdrukking, maar de a9 heeft een enorme impact gehad op mijn fotografie.
Natuurlijk zijn er zeker nadelen – geen enkele camera is perfect. Ik zou zeggen dat de dingen die ik mis van mijn Canon-camera’s fysieke bouwkwaliteit zijn (mijn Sony a9s zien er na een half seizoen geslepen uit), kleuren (dit zal ongetwijfeld haat van Sony-fans aantrekken, maar ik ben ervan overtuigd dat de Canon-kleuren beter zijn dan Sony en zeker gemakkelijker te bewerken) en de flitsintegratie is niet zo volwassen als die van Canon – de mechanische sluiter / flitsercombinatie op de a9, zeker bij weinig licht met heel weinig AF-assist opties is voor mij een echte uitdaging na het werken met een spiegelreflex.
Dus op naar de versnellingsspecificaties. Ik fotografeer 2 Sony a9 camera’s met een Sony Zeiss 35mm f/1.4 Distagon lens op een en een Sony 85mm f/1.4 GM lens op de andere. Deze combinatie beslaat ongeveer 80% van de dag voor mij met de 35 mm die het grootste deel van het werk in beslag neemt. Werken met zo’n ongelooflijk AF-systeem als de Sony a9 het leek dom om te overwegen aangepaste lenzen te gebruiken.
Het was natuurlijk goedkoper geweest om mijn dierbare Canon L-objectieven vast te houden en aan te passen, maar de Sony a9 is een dure camera met zijn AF-systeem als grootste verkoopargument. Het belemmeren met een adapter leek me contra-intuïtief, vandaar dat al mijn lenzen Sony zijn.
Ik heb pas onlangs eindelijk geprobeerd de Sigma MC-11 EF adapter op mijn Sony A9 met een Canon 135mm f/2 L lens (mijn favoriete Canon lens en een die ik vorig jaar gewoon niet kon verkopen!) en ik vond de AF extreem wisselvallig. Ik heb vervolgens de Sigma MC-11 geretourneerd adapter en verkocht mijn Canon 135mm f/2 L lens.
De Sony Zeiss 35mm f/1.4 Distagon lens is een geweldig werkpaard van een lens. Ik hield absoluut van de Canon 35mm f/4 L II lens, maar de Sony lens is net zo goed. De flexibiliteit om met grote diafragma’s te fotograferen in het licht halverwege de dag is een andere bonus van de Sony A9 – met 1/32.000 sec mogelijk, kun je in fel licht met een beetje flexibeler werken.
Zo ook de Sony 85mm f/1.4 GM is een beest van een lens. Hoewel het een aanfluiting is van het idee van downsizing naar spiegelloos (en er zijn enkele veel lichtere 85mm-opties voor de Sony FE-vatting), is het het gewicht en de grootte waard. Beeldkwaliteit is meer dan een match voor mijn oude Canon 85mm f/1.2 L (al mis ik wel een deel van de mooie flare) en autofocussnelheid op een heel ander niveau.
De Sony FE 55mm f/1.8 ZA Carl Zeiss Sonnar is een ongelooflijke kleine lens. Een fractie van het formaat van de 35 en 85 lenzen, het is een genot om de camera vast te houden en heerlijk scherpe beelden af te leveren. Ik heb sommigen deze lens horen bekritiseren vanwege een gebrek aan karakter, maar dat heb ik niet gezien.
Bang for buck het is de beste lens die ik bezit en degene die ik grijp als ik dichtbij wil komen tijdens de voorbereiding of portretten zonder angst voor vervorming en zonder de grotere zeer indiscrete 85 mm in de gezichten van mensen te richten. Omdat het zo klein en licht is, heb ik het veel gebruikt voor het gezinsleven en het heeft me constant verbaasd over het IQ dat mogelijk is op dit formaat, gewicht en prijspunt. [Ed – see Sony lens reviews here]
Mijn werkpaard back-up lens die eigenlijk alleen gebruikt wordt voor wide establishing shots, speeches (wanneer ik niet met mijn voeten wil zoomen en mensen in de weg wil zitten) en dansvloer, is de Sony 24-70mm f/2.8 GM.
Net als de 85mm is het een grote en zware lens die een beetje onevenwichtig aanvoelt op de a9 lichaam. Maar nogmaals, het levert absoluut af-snelheid en beeldkwaliteit. Het is absoluut scherp in de hoeken en, geloof ik, meer dan een match voor de veelgeprezen Canon 24-70mm f/2.8 L II lens. Voor iedereen die leest en overweegt om naar Sony te verhuizen voor trouwfotografie, is er zeker niets te vrezen in termen van het bereik en de kwaliteit van lenzen.
Terwijl Sony qui isckly toevoegen aan hun lens line-up, ze zijn nu ver voorbij het punt waar je zou kunnen wensen voor veel meer. Misschien zou een native Sony 135 leuk zijn en misschien een lichtgewicht Sony 35mm, maar dat is eigenlijk gewoon kieskeurig zijn.
Mijn laatste lens is echt een lens voor alleen dansvloeren, en het is de Zeiss Batis 18mm f/2.8. Geen goedkoop objectief maar wel de allerbeste prime voor de A9 bij deze brandpuntsafstand en een absolute knaller van een objectief. Ongelooflijk goed gebouwd, lichtgewicht, snel scherp te stellen en extreem scherp, het is perfect voor het zwerven op een dansvloer die alleen fotografeert en de gekke brede actie krijgt. Het is waarschijnlijk een luxe als ik de 24-70 al heb, maar de 18mm is een prachtige optie om mee te werken aan het einde van een lange trouwdag.
Ik draag een Westcott Icelight II in de buurt, maar het verlaat zelden mijn tas als ik eerlijk ben. Ik gebruik liever omgevingslicht tot de zon ondergaat en ga dan over op flitsen.
Mijn flitssysteem is volledig gebaseerd op Godox. Godox is voor mij een openbaring geweest. De Canon EX-RT systeem was ongelooflijk goed gebouwd en betrouwbaar, maar ook enorm duur. Hoewel de overstap naar Sony zeker niet kostenneutraal is geweest, was het een waar genoegen om een betrouwbaar en goed doordacht flitssysteem te vinden voor een fractie van het Canon-aanbod.
Het Godox-systeem geniet van ongelooflijke interoperabiliteit en met elke flitser die wordt geleverd met ingebouwde transceivers, is het verbazingwekkend flexibel. De Godox X1T (S) zender had onlangs de juiste AF-assist toegevoegd via een firmware-update die de donkere dansvloer dit jaar iets minder uitdagend zou moeten maken. Hopelijk zal Godox te zijner tijd dezelfde mogelijkheid uitrollen naar hun flitsen en triggers.
De nieuwe Godox XPro is een uitzonderlijke zender met de mogelijkheid om de modus, het vermogen en de zoom van 5 flitsgroepen te bekijken en snel aan te passen, evenals de TCM-functie waarmee u in wezen externe flitsers in TTL kunt afvuren en dat onmiddellijk kunt omzetten in handmatige energie-instellingen. Ongelooflijk handig om meerdere flitsers in de stroominstellingen van het ballpark te krijgen.
De kleine TT350 flitsers zijn ook transceivers en werken geweldig als triggers op de camera met vulflitser. Ze werken met 2 x AA-batterijen, dus zijn vrij laag op vermogen en recycletijd, maar ideaal om in de schoudertas te dragen en voelen goed uitgebalanceerd aan op de vrij dunne Sony A9 flitsschoen (die net is vervangen onder een product recall).
De Godox V850 II maakt gebruik van een oplaadbare lithiumbatterij die zorgt voor een snelle recycletijd en meer dan genoeg lading om een lange donkere trouwdag mee te gaan – de echte bonus is veel minder AA-batterijen in de tas.
Tot slot voeg ik een Godox AD200 toe naar de mix dit jaar. Het is ongeveer 3 of 4 keer het vermogen van een standaard speedlight, maar niet veel groter. Voor de prijs denk ik dat het een geweldige aanvulling zal zijn op mijn flash line-up en me een beetje extra kracht zal bieden wanneer ik het nodig heb. De bonus is dat het de MagMod Grip zal nemen dus mijn modifiers zullen er ook op werken.
Ik gebruik de MagMod kit nogal wat. Ik weet zeker dat het terecht de industriestandaard wordt voor trouwfotografen, maar ik hou van de eenvoud en flexibiliteit van het hele systeem en dat het is gebouwd om lang mee te gaan. Ik ben pas echt begonnen met het verkennen van wat het kan en ben van plan om dit jaar te proberen meer uit de creatieve gels te halen nadat ik geïnspireerd ben door de MagMod-community.
Ik heb wel een Think Tank International V3 roller-bag uit mijn Canon-tijd, maar ik kan nu het grootste deel van mijn apparatuur meenemen in de prachtige Peak Design Everyday Messenger 15. Voor 90% van de dag, de Everyday Messenger 15 is genoeg voor mij. De grotere tas blijft in de auto tot de avond dat ik meer flitsen en standaards nodig heb. [Ed – see camera bag reviews]
Ik mix en match camerabanden met een Holdfast Money Maker, Zwarte Rapid band en Spider Holster.
Bovenop de ‘conventionele’ spullen hieronder, is mijn tas bijgevuld met willekeurige glazen voorwerpen en lampjes om doorheen te schieten, wat snackbars, water (veel), pepermuntjes, oogdruppels en deodorant.
Mijn kit:
Camera:
Sony A9 (x2)
Lenzen:
Sony Zeiss 35mm f/1.4 Distagon
Sony 85mm f/1.4 GM
Sony FE 55mm f/1.8 ZA Carl Zeiss Sonnar
Sony FE 24-70mm f/2.8 GM
Lichten:
Godox X1T (S) Zender
Godox XPro (S) Zender
Godox TT350 (S) x 2
Godox V850 II (S) x 3
Godox AD200 (op bestelling!)
MagMod Grids, Gels en Sphere
Westcott Icelight 2 zoekertjes
Zakken:
Denktank International V3 | en Peak Design Everyday Messenger 15
Riemen/Rijtuig:
Holdfast Money Maker, Zwarte Rapid Strap en Spider Holster
