Anita Gryz

Hallo! Ik ben Anita Gryz, een gepassioneerd portretfotograaf en beeldend kunstenaar. Ik woon in Münster, een kleine stad in West-Duitsland.

Ik stop alles wat mijn hart raakt in mijn portretfoto’s: emoties, natuur, kunst, dans, mensen uit mijn directe omgeving, mijn familie en zelfs mezelf.

Als ik foto’s maak, geniet ik gewoon van het creatieve proces. Sommige ideeën zijn spontaan en sommige achtervolgen me meerdere dagen. Mijn apparatuur is heel minimalistisch, mijn stijl heel speels.

Wat ik zie, hoe ik zie, hoe ik me voel en wat ik voel, gaat terug tot mijn kindertijd, veel persoonlijke ervaringen en vele reizen.

Ik ben opgegroeid in het prachtige Bieszczady. Als je van bergachtige landschappen houdt (hoogste piek Tarnica 1346) met gemakkelijke wandelpaden en veel ongerepte natuur, is deze regio in het zuidoosten van Polen perfect voor jou. Deze nauwe band met de natuur vormt mijn werk.

Mijn eerste kunstwerk: Toen ik 7 jaar oud was, schilderde ik een portret van mijn leraar van wie ik meer hield dan wat dan ook. Die dag leerde ik hoe het voelt om iemand te inspireren met een foto. Van daaruit ben ik serieuzer gaan schilderen. Soms schilderde ik de hele nacht door.

Eerste portretfotosessie: Toen mijn vrouwelijkheid aan het licht kwam, maakte ik afspraken met mijn vrienden om elkaar te stylen en foto’s te maken. We volgden modebladen als ELLE en Vogue.

We regelden onszelf met bloemen, in het graanveld, in het bos of in de sneeuw bij -30 graden Celsius. Helemaal gek! De dingen die we doen voor de kunst. We eindigden bijna met bevroren handen en voeten, maar hadden veel plezier en geweldige resultaten.

Ik werd echt verliefd op deze baan, maar het duurde meer dan 15 jaar voordat ik professionele foto’s begon te maken. Waar zou ik vandaag zijn als ik er niet bij was gebleven?

Nieuw land, nieuwe taal, nieuw thuis: Na de eindexamens van de middelbare school werd ik gewreven door andere instincten. Ik werd nieuwsgierig naar de wereld. Ik had een grote honger naar vreemde talen en naar verre locaties. Ik kwam op 20-jarige leeftijd naar Duitsland en begon mijn onafhankelijke leven. Het voelde geweldig.

Overzeese reis en de eerste camera die ik kocht

Voor mijn eerste lange reizen kocht ik met trots een instap spiegelreflex: de Nikon F65. Een analoge camera met twee lenzen: Nikon 28-80mm f/3.3-5.6 en Nikkor 70-300mm f/4.5-6.3.

Ik had niet veel budget, noch veel kennis van fotografie, maar ik had een grote visie. Ik wilde mijn reizen naar Singapore, Thailand, Maleisië en Dubai documenteren. Dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.

Ik heb een camera bij me op elke kleine reis die ik maak. Zo leer ik creatief te reageren op onvoorspelbare gebeurtenissen en altijd een gewaagde blik te hebben op een unieke momentopname.

Liefde voor schilderen: Ik hou van vreemde talen, vooral Italiaans, maar het studeren van Romaanse talen en taalkunde was zeker niets voor mij. Na veel geprobeerd te hebben, was het hoog tijd om mijn grootste wens te vervullen: schilderstudies.

Aan de ArtEZ / AKI Academie voor Beeldende Kunst in Enschede heb ik een aantal fotografiecursussen gevolgd en vele uren in een donkere kamer doorgebracht. Zelf foto’s ontwikkelen was voor mij een magisch en fascinerend proces.

Tijdens mijn studie heb ik me echter meer op het schilderen gericht. Mijn bedoeling was om fotografie artistiek over te brengen op het doek of te gebruiken als uitgangspunt voor zelfstandig kunstwerken. Daarom heb ik altijd veel gefotografeerd, om veel interessant materiaal te hebben.

De eerste fotobestellingen en het gemak: Tegelijkertijd vroegen steeds meer mensen uit mijn omgeving me of ik er foto’s van mocht maken, en dus begon ik mijn eerste fotoklussen te maken. De eerste portretserie, de eerste familiesessie en de eerste huwelijksreportage.

Ik had elke keer een geweldige ervaring. Het was voor mij heel gemakkelijk om de modellen met empathie te begeleiden, om ze in een interessante pose te plaatsen, om ze in een mooi licht te plaatsen, om ze artistiek in de omgeving te rangschikken.

Door de schaamte weg te nemen om voor de camera te staan, met hen te communiceren, te laten zien hoe mooi en uniek ze zijn, realiseerde ik me dat ik tonnen creatieve ideeën klaar had. Ik voelde enthousiasme voor het moment en voor het creatieve proces net zo sterk als in de schilderkunst.

Het voordeel is dat je met fotografie veel sneller tot het resultaat komt dan met schilderen. Ik had veel plezier in het communiceren met mensen tijdens deze sessies.

Desoriëntatie na het afstuderen

Ik was een beetje gedesoriënteerd nadat mijn kunststudie was afgelopen: hoe moet ik nu mijn geld verdienen? Ik realiseerde me dat ik naast het schilderen ook als fotograaf wilde werken. Fotografie is al heel lang bij me in elke fase van mijn leven.

Ik stortte me op zelfstudie en begon met intensive onderzoek voor rolmodellen, technische informatie en professionele camera’s.

Het internet is een paradijs voor inspiratie. Ik ontdekte grote kunstenaars die me tot op de dag van vandaag inspireren. Zoals Elizabeth Messina, Jonas Peterson, Julia Forsman, Alain Laboile en vele anderen.

Ik las fotoboeken zoals “The Luminous Portrait” van Elizabeth Messina met Jacqueline Tobin, veel kunstboeken, tijdschriften en bezocht tentoonstellingen. Ik heb miljoenen foto’s op mijn computer die nog steeds wachten om te worden bekeken en bewerkt. Ken je dit kleine probleem?

Mijn eerste digitale SLR camera

Voordat ik aan mijn fotografiebaan begon, had ik een schattige Sony Alpha 380-camera die ik van mijn man cadeau kreeg. Ik heb mijn eerste fotosessies met deze camera geschoten.

Ik balanceerde de techniek die ik miste met mijn creativiteit en een goed gevoel voor mooi licht. De mensen waren blij. Maar voor mijn werk als professioneel fotograaf en kunstenaar koos ik voor een Canon 5D Mark III.

Dat was een flinke sprong van zo’n 450 euro voor mijn eerste camera, naar zo’n 3000 voor alleen de body zonder lenzen.

In mijn eerste fotografie camera tas

Canon 5D Mark III: We waren goede vrienden geworden en waren bijna onafscheidelijk.

Canon 50mm f/1.4: Dat was vanaf het eerste moment liefde, ik was gewoon blij met het resultaat. Het is vandaag mijn belangrijkste lens geworden.

Tamron 24-70mm f/2.8: Ik heb het in het begin geprobeerd, maar we waren niet de beste vrienden. Het gevoel en het gewicht waren niet goed voor mij.

Canon Speedlite 430EX II: Eenvoudig genoeg voor kleine evenementen en dansfeesten, maar ik ben een groot liefhebber van fotografie met natuurlijk licht en gebruik het bijna nooit.

Ik dacht dat als ik een professionele camera had, het werk veel gemakkelijker, sneller en professioneler zou zijn. Hahaha! Ja!!!

Ineens had ik veel gewicht en veel te leren. Van camerabediening tot beeldbewerking. Tot op heden ben ik nog nooit overgeschakeld naar de automatische modus. Ik riskeer liever een gebroken foto en leer ervan in plaats van slaaf te worden van de comfortzone.

Met een boek over Canon 5D Mark III, en veel educatieve video’s, ontdekte ik stap voor stap wat de camera kan.

Het was vergelijkbaar met een radicale verandering van JPG naar RAW-formaat. Ik heb de eerste RAW’s volledig onafhankelijk ontwikkeld zonder vooraf ingestelde sjablonen. Ja! Het kostte me ook uren en ik was echt gefrustreerd over mijn werkproces.

Tegenwoordig waardeer ik echt presets van andere geweldige fotografen die ik verder kan aanpassen aan mijn smaak.

Beeldbewerking en presets: Ik ben begonnen met VSCO. Ik werk momenteel samen met DVLOP/Jonas Peterson voor privé- en artistieke projecten en DVLOP/Kristen Marie Parker voor verhalen en reportages. Ik hou van Julia en Gil Presets voor bruiloften en privéverhalen. Ik gebruik Adobe Lightroom voor de ontwikkeling en ik ben zeer tevreden

Twee jaar geleden werd mijn geliefde Canon 5D Mark III samen met mijn lieve Canon 50mm f/1.4 lens gestolen. Triest maar waar. Vandaag ben ik de gelukkige eigenaar van weer een andere Canon, maar nu de Canon 5D Mark IV – uit liefde en vertrouwen.

Ik ben overgestapt op Sigma objectieven om andere merken uit te proberen, maar ik ben niet genoeg een technologiefreak om de verschillen tussen Canon te beschrijven.

Sigma 50mm f/1.4: Gewoon perfect voor mijn stijl, voor foto’s van een persoon met iets van de omgeving.

Sigma 24mm f/1.4: Nog even wennen, goed om nieuwe dingen en andere perspectieven uit te proberen.

Lowepro fotorugzak: Het is ok, maar nog niet mijn droom.

Ik heb mijn Tamron 24-70mm f/2.8 losgelaten omdat ik liever investeer in meer vaste brandpunten.

Ik wil nog steeds kopen

Een tweede camera, waarschijnlijk een Canon 5D Mark IV.

Ik kon me voorstellen dat ik blij was met deze lenzen: 35mm en 85mm. Ik weet nog steeds niet of ik voor Canon of Sigma moet kiezen. Zijn hier grote verschillen?

Ik zou ook graag een tilt-shift lens hebben – kan iemand iets aanbevelen?

Ik ben momenteel op zoek naar een mooie cameratas die er niet uitziet als een cameratas en een riem voor twee camera’s.

Ik wil overstappen van Windows naar Apple en kan niet wachten tot een nieuwe Mac Pro 16 op mijn bureau schittert…

Voor mijn portretfotografie gebruik ik meestal mijn Canon 50mm f/1.4 lens en ik ben helemaal tevreden. Ik concentreer me meer op een creatief arrangement met licht, schaduwen, reflecties, bloemen … en zoek naar een speciale uitdrukking in plaats van te vertrouwen op de inhoud van mijn cameratas.

Ik zal deze nieuwe stukken geleidelijk toevoegen. Mijn uitdaging is om foto’s te maken in verschillende lichtomstandigheden en in verschillende weersomstandigheden zonder extra verlichting te gebruiken. Om deze reden gebruik ik de flitser op de dansvloer bijna alleen voor trouwreportages.

Bij portretfotografie is het erg belangrijk om me om een vertrouwde relatie en een leuke sfeer met mijn gesprekspartner op te bouwen. Bijvoorbeeld met een kop goede koffie of een lekkere wandeling. Een intiem, sensueel en authentiek portret kost tijd, vertrouwdheid en nabijheid.

Ik kijk graag naar het menselijk gezicht alsof het een landschap vol geheimen is dat wacht om ontdekt te worden, de omgeving alsof het een fantastische theateromgeving is en de persoonlijkheid voor mijn lens alsof het een ster is. Uniek en bijzonder. Ik speel graag met wat er beschikbaar is.

Ik hou ervan om de foto’s een filmisch karakter te geven. Ik werk met een vrij open diafragma tussen de 2 en 5,6.

Bij familiefotografie schakel ik soms over naar de waarnemerspositie om een paar authentieke momenten te krijgen. Ik zou mezelf geen trouwfotograaf noemen, maar als iemand het vraagt en de chemie klopt, zeg ik nooit nee!

Integendeel, ik ben zeer vereerd dat ik deze speciale momenten van twee liefdevolle mensen kan vastleggen. Vooral bruiloften bieden mij veel ruimte voor kunst en creativiteit.

Het fotografievak brengt zeker veel meer werk met zich mee dan ik ooit had gedacht. Ik ben de afgelopen jaren zo druk bezig geweest met het ontwikkelen van mijn eigen beeldtaal dat ik mijn werk nauwelijks aan het universum heb kunnen laten zien.

Ik wil actiever zijn op sociale media: Instagram, Facebook en co. Ik weet dat het een beetje uitgeput is, maar beter laat dan nooit. Daarnaast is zelfmarketing als een tweede baan waarvoor ik ook veel moet leren.

Ik steek het grootste deel van mijn energie in de mooiste baan die er voor mij is, moeder zijn. Mijn 8-jarige zoon, Ben, is mijn muze voor veel fotoprojecten.

Met hem kan ik bijna elk spontaan creatief idee implementeren. Hij doet altijd zo goed mee. Bedankt Ben voor je geduld en zoveel medeleven. Jij bent mijn kostbaarste schat!

Aan het begin van mijn zelfstandige werk als fotograaf had ik het gevoel dat ik alles moest proberen, alles moest weten en alles moest hebben om een succesvolle fotograaf te zijn. Maar dat hoeft niet!

Een nieuwsgierig hart en een flinke dosis creativiteit zijn de beste tools die ik heb. De meest waardevolle kennis komt met oefening. Dit wordt zelfvertrouwen genoemd.

Kunstenaar zijn gaat minder over talent en goede apparatuur, en meer over de beslissing om er een te worden wanneer de innerlijke stem erom vraagt.

www.anitagryz.de | @anitagryz_photography