Jeroen Adema

Hallo! Mijn naam is Jeroen Adema en ik ben een portretfotograaf uit Nederland. Mijn stijl draait om het vastleggen van verhalen. Foto’s die je iets vertellen, die je ontroeren, inspireren.

Ik hou ervan om van tevoren een verhaal van een foto uit te werken en vervolgens de juiste mensen te verzamelen om een foto perfect te maken.

Ik maak al foto’s sinds ik ongeveer 20 jaar oud was. Ik hou al van tekenen en grafisch ontwerp sinds ik klein was, dus ik ben altijd bezig geweest met het creëren en loslaten van mijn innerlijke creativiteit.

Toen ik 20 was, kocht ik mijn eerste DSLR, een Canon 1000d, en twee lenzen die daarbij horen. Ik maakte foto’s van alles wat ik dacht dat er cool, leuk, mooi uitzag, noem maar op.

Pas toen ik een jaar of 25 was, volgde ik een workshop en begon ik echt met portretfotografie.

Het was nog een hobby toen ik mijn studie Communicatie en Multimedia Design afrondde, maar toen ik mijn tweede baan nam, struikelde ik een beetje over commerciële fotografie.

Ik specialiseerde me in video tijdens mijn tijd op de universiteit, dus toen mijn baas vroeg of ik wat portretfoto’s voor iemand uit een tijdschrift kon maken, zei ik ‘hell yeah’ en vanaf dat moment was ik verslaafd aan portretten voor echt.

Ongeveer twee jaar geleden ben ik overgestapt op Sony-apparatuur omdat ik dol was op hun spiegelloze systemen. Hun camera’s zijn echt goed voor het maken van video’s en foto’s. De foto’s die ik van deze camera’s en lenzen krijg zijn waanzinnig scherp, en ik ben er helemaal weg van!

Mijn favoriete lens is de Sony 55mm f/1.8 Zeiss. De details die ik van dit objectief krijg zijn prachtig en het is kleefpuntig. Ik fotografeer graag Sony 55mm f/1.8 Zeiss op een volformaat sensor, omdat het het equivalent is van zicht vanuit één menselijk oog. Dit is absoluut mijn go-to lens in de meeste omstandigheden.

Ik heb ook nog wat andere lenzen in mijn tas, die ik vooral gebruik voor b-roll foto’s voor artikelen in tijdschriften. Ik heb de Sony 24-105mm f/4, de Sony 10-18mm f/4 en de Samyang 50mm f/1.4.

Al deze lenzen gaan natuurlijk op camera’s, en degenen die ik gebruik zijn de Sony A7 III, de Sony A7R II en een Sony A6500 – die ik meestal gebruik voor video.

Naast lenzen en camera’s zijn er nog enkele andere apparaten die ik vaak gebruik. Ik heb een Phottix Mitros TTL-flitser en een MagMod Professional Flash-kit waar ik dol op ben.

Er zit ook een Sekonic L-308S Flashmate in mijn tas voor het meten van licht tijdens shoots, een Elinchrom ELB 400 One Pro Head To Go Kit en een Elinchrom Rotalux Deep Octa 70cm Softbox.

Ik hou gewoon van diepe octa’s, ze zijn de bom! Je krijgt deze echt zachte, mooie schaduwen op de gezichten van mensen, waar ik absoluut dol op ben! Dit is mijn go-to lichtbron in bijna elke shoot die ik doe.

Er zijn ook de meer functionele dingen, zoals een Case Logic DCS-101 Sling Strap – geweldig om je camera naast je romp te laten hangen, zodat je handen vrij kunnen zijn om wat dan ook te doen, een Hahnel ProCube2 om twee batterijen tegelijk op te laden, een Caruba MCC-2 Multi Card Case om mijn Lexar SDXC Professional 1000x 128GB-kaart te beschermen, en last but absolutely not least: DUCT TAPE.

Elke fotograaf moet minstens één rol ducttape in zijn tas hebben, het is zo veelzijdig en kan voor verschillende dingen worden gebruikt: snel kapotte spullen repareren, markeren waar uw model moet staan, enz, enz. Als je nog geen ducttape hebt, koop dan zo snel mogelijk een rol!

Ik bewerk de meeste van mijn foto’s op een iMac. Ik heb een 27 inch 5K Retina model met een 3,6 GHz Intel Core i9, 32 GB 2667 MHz DDR4 RAM en een Radeon Pro 580X 8GB.

Elke foto die ik maak, wordt geïmporteerd in een map op een van mijn twee Western Digital My Book Duo 8TB externe harde schijven. De andere maakt aan het einde van elke dag een back-up van al mijn bestanden van de eerste.

Ik heb ook een Lacie Rugged HardDrive 4TB die ik gebruik om alle foto’s op te slaan die voor een bepaald project worden gebruikt.

Mijn workflow gaat meestal ongeveer zo. Ik importeer alle foto’s van een shoot in Lightroom, waar ik mijn eerste selectie maak. Ik geef ELKE foto die ik leuk vind één ster. Dit is echt snel, ik bekijk de foto’s niet in detail, ik beoordeel gewoon de foto’s die ik meteen leuk vind.

Daarna kijk ik goed naar mijn selectie en beoordeel ik alle goede, de echt goede, twee sterren.

Van deze selectie maak ik meestal een paar foto’s die waarschijnlijk een tijdschrift zullen halen, of op een canvas, of wat dan ook, beoordeel ze drie sterren en doe enkele basisaanpassingen zoals hooglichten en schaduwen, helderheid en levendigheid en lenscorrecties.

Dan neem ik ze mee naar Photoshop en de magie gebeurt! Ik vind het leuk om foto’s te bewerken op een manier dat het model er nog steeds natuurlijk uitziet alsof het haar eigen huid / contour / lichaamsvorm zou kunnen zijn.

Ik hou er niet echt van om mensen supersmooth ski te gevenn, een zandloperfiguur, of wat dan ook. Tenzij een klant er specifiek om vraagt.

Daarna is het terug in Lightroom voor enkele presets – die je trouwens van www.jeroenadema.com kunt downloaden – en enkele laatste verlichtingsaanpassingen. Et voila, een foto is geboren!

Dus nu weet je wat er in mijn tas zit! Ik wil je bedanken voor het lezen over mij en wil je graag iets geven om over na te denken.

Zie je, mijn portretfotografie vrienden, je geneest geen ziekten. Je hebt niet de kracht om het pad van een tornado te stoppen of regen te laten vallen op een land bedekt met droogte.

Je maakt foto’s van mensen. Hoewel je geen operatie uitvoert of een ruimteschip op een komeet laat landen, heb je nog steeds een geschenk om te delen, en dat geschenk beïnvloedt levens.

Want voor je camerastand staan mensen. En mensen, nou ja, ze dragen vaak maskers vermomd als een glimlach. Onder die glimlachen zitten de verborgen dingen.

De onuitgesproken onzekerheden: “Ik ben dik. Ik ben lelijk. Ik ben het niet waard om op de foto te gaan. Ik ga deze foto’s haten.”

Je zult dit natuurlijk niet weten, want de meeste mensen zullen het niet delen. Ik bedoel, wie kan het ze kwalijk nemen? Maar wees gerust, die gevoelens zijn er, vaker wel dan niet, en ze stuiteren rond in de hoofden van degenen die je het minst zou verwachten.

Het is jouw taak om beelden te creëren die die angsten dempen. Beelden die bewijzen dat die angsten ongegrond zijn. Beelden die harder schreeuwen dan de leugens fluisteren onze onzekerheden. Beelden die zeggen: “Je bent perfect. Je bent mooi. Je verdient aandacht.”

Uw geschenk, beste portretfotografen, redt misschien geen levens, maar twijfel nooit aan het belang ervan.

www.jeroenadema.com | @jeroenadema