Cole Beal

Wat is er aan de hand iedereen! Mijn naam is Cole Beal, ik ben momenteel 22 jaar oud en ik ben een fotograaf uit Zuid-Californië.

Ongeveer 8 jaar geleden pakte ik voor het eerst een camera en hoewel het onderwerp dat ik fotografeer varieerde, is mijn stijl dat niet. Ik heb er altijd naar gestreefd om eenvoudige en directe composities te maken die een gevoel overbrengen door voornamelijk natuurlijk licht te gebruiken.

Mijn reis als fotograaf heeft in de loop der jaren vele vormen aangenomen, op een gegeven moment werkte ik voor SURFER Magazine, fotografeerde ik een behoorlijke hoeveelheid freelance en had ik later de mogelijkheid om artiesten als LCD Soundsystem, Radiohead, Chance the Rapper, J Cole, Major Lazer en Duran Duran te fotograferen.

Voor die fase van mijn werk gebruikte ik een Nikon D750 met een Nikon 24-70mm f/2.8, en Sigma 35mm f/1.4 ART lens.

Ongeveer 4 jaar geleden begon ik te rommelen met de Canon AE-1 van mijn grootvader, en meteen was ik verslaafd aan het filmen. Ik heb snel een upgrade uitgevoerd naar het gebruik van de Konica Hexar AF omdat het de stilste 35mm filmcamera op de markt is, en voor zijn kleefpuntscherpe 35mm f/2 lens.

Dit was de combo die me echt op mijn straatfotografiereis zette, maar het had te veel elektronische elementen erin en ik vond het niet leuk hoe afhankelijk ik werd van wegwerpbatterijen.

Toen heb ik de overstap gemaakt naar mijn ‘forever camera’, de Film Leica M6. met een 35mm Summicron f/2. Het is met deze opzet dat ik erin geslaagd ben om mijn meest recente oeuvre, “The Process”, te creëren van 88 rollen 35mm-film tot de uiteindelijke vorm als een hardcover boek.

Als straatfotograaf vind ik het gewoon erg leuk om mijn gevoelens uitgedrukt te zien in mijn directe omgeving. Het is een zeer kwetsbare, therapeutische en eenzame praktijk die voor mij als een medicijn is.

Ik zie straatfotografie niet echt beperkt tot het simpelweg in het gezicht van mensen duwen, maar eerder een lens van het zien van de wereld. Of het nu gaat om schaduwen, mensen, objecten of momenten; Ik zie straatfotografie als enorm veelzijdig.

Mijn uitrusting:

Leica M6

Deze camera behoeft geen introductie, een in Duitsland gemaakte filmcamera die meer aanvoelt als een verlengstuk van jezelf dan een camera. Het is alles wat je nodig hebt, en niets meer. Een camera die mijn kunst pusht om meer een doordachte kwaliteit, gevoel en tijdloosheid te dragen. Het is simpel.

Door met deze betrouwbare opstelling te werken, kan ik me concentreren op wat er om me heen gebeurt en niet vastzitten aan het rommelen met instellingen of naar een LCD-scherm kijken.

Hoewel het een van de moeilijkste camera’s is om vakkundig te leren gebruiken, als je het eenmaal hebt … Het is ongeëvenaard.

Leica Summicron 35mm f/2 v2

Deze lens is gemaakt in 1969, veel mensen zouden liever iets nieuws hebben, misschien is het een scherpte ding, of een status ding, maar deze klassieke lens is mijn favoriet.

Ik ben niet zo’n tandwielkop, of pixelpieper, dus deze lens is de beste, hij heeft een bepaalde gloed die je gewoon niet in moderne lenzen op film kunt krijgen, vooral als je deze lens koppelt met Kodak 400tx, pluk je er serieuze vruchten van. Eén camera, één lens, geen afleiding.

Leica SF40 Flitser

Dit is mijn favoriete ding om op mijn camera te slaan als mijn vrienden en ik uitgaan voor een drankje of naar een evenement. Ik denk dat je een kleine wegwerpcamera zou kunnen krijgen, maar er is iets leuks aan het dragen van een camera en flitser.

De foto’s komen er altijd zo klassiek uit, het is een geweldige manier om leuke herinneringen aan de mensen om me heen te documenteren. Gewoon puur plezier.

Filmvoorraden:

Je zult bijna nooit iets anders dan Kodak-film in mijn camera zien. Of het nu 400 Tri-X is (gepusht naar 800) , Portra 400/800, of mijn geheime favoriet Color Plus 200, Kodak film heeft me nooit in de steek gelaten.

@colebeal