Dillon Mak

FacebookPinterestDelen

Mijn naam is Dillon Mak en ik ben een Australische straat/ documentaire fotograaf en opkomende cinematograaf. Ik ben in 2013 begonnen met het fotograferen van stills en heb sindsdien niet meer kunnen stoppen.

Voor fotografie gebruik ik nu uitsluitend Leica camera’s, ik ben begonnen met een Canon DSLR zoals veel mensen doen wanneer ze voor het eerst fotografie uitproberen.

Toen ik eenmaal besefte dat ik het meest van straatfotografie genoot, kwam ik al snel Leica’s tegen en hun rijke geschiedenis met straat- en documentairefotografie (gids).

Ik kocht mijn eerste Leica camera in 2014, een Leica M6 TTL (Japanse editie) die in nieuwstaat was met de originele doos en accessoires. In eerste instantie heb ik hem gekoppeld aan een Voigtlander Nokton 35mm f/1.4 MC maar vervangen door een Voigtlander Nokton 35mm f/1.4 MC. Leica 35mm f/2.0 Summicron-M het jaar daarop. Ik werd verliefd op het Leica M-systeem omdat het zo leuk is om te gebruiken voor straatfotografie.

Ik heb de volgende jaren bijna uitsluitend film gefilmd met mijn Leica M6 TTL en zelf film ontwikkeld. Toen heb ik begin 2017 mijn Canon gear weggedaan en een Leica M (Typ 240) en een Kodak Pakon F-135 Plus scanner gekocht.

Ik heb een mix gemaakt van de Leica M6 TTL en Leica M (Typ 240) die dezelfde lens delen, afhankelijk van de situatie waarvoor ik een camera nodig had. In 2018 ging ik naar de door de Australische overheid gefinancierde filmschool om cinematograaf te worden.

Gedurende deze tijd wist ik dat ik de wereld nog steeds zag door een 35mm brandpuntsafstand maar ik wilde wat meer oefenen met een langere lens dus begin 2020 kocht ik uiteindelijk een 75mm lens, in dit geval een 7artisans 75mm f/1.25, een zeer goedkope lens maar hij is scherp genoeg voor een brandpuntsafstand die ik niet te vaak gebruik.

Net toen de COVID-19-pandemie de wereld overnam, had ik de beslissing genomen om over een jaar terug te keren naar de filmschool wanneer de dingen tot rust komen, dus wetende dat ik mezelf tot die tijd bezig zou houden met fotografie, behandelde ik mezelf met een Leica M10.

Gedurende al die tijd heb ik al mijn Leica’s vastgehouden en hoewel ik mijn Leica M6 TTL niet zo vaak fotografeer als vroeger, bewaar ik hem nog steeds in de buurt voor af en toe een partij filmrolletjes en sentimentele waarde.

Ik weet dat de Leica M vanuit technisch oogpunt weinig zin heeft, ze hebben geen of zeer beperkte automatische functies, hun sensoren zijn niet zo goed als de equivalente van Canon, Nikon, Sony op het moment van release en ze kosten een fortuin, maar ze zijn zo’n genot om te gebruiken.

Als het gaat om fotografie waardeer ik de gebruikerservaring boven pure technische specificaties. Ik zet ook geen analoge camera’s op een voetstuk en fotografeer ze anders dan digitaal, ik ‘vertraag’ niet met film, ik behandel filmrolletjes gewoon op dezelfde manier als ik een SD-kaart behandel en schiet zoveel frames als nodig is om de opname te maken.

Camera

Leica M6 TTL (Japanse editie) – Ik koos dit in 2014 omdat het goedkoop was (ten opzichte van gloednieuwe Leica M’s), een ingebouwde lichtmeter had, TTL-flitser kon gebruiken en nog steeds operationeel kon zijn als de elektronica in de camera stierf.

Leica M (Typ 240) – Ik kreeg uiteindelijk wat geld bij elkaar om een digitale Leica te krijgen die me snellere doorlooptijden voor foto’s bood. Het is een prachtige camera die prachtig is gehakt zoals ik hem door de jaren heen heb gebruikt en tot ver in de toekomst zal blijven messing. Maar de foto’s zijn niet echt bruikbaar voorbij ISO 1600.

Leica M10 – Een digitale Leica met de prachtige slankheid van mijn Leica M6 TTL en een nieuwere sensor die bruikbare foto’s produceert tot 12.500. Dit is eigenlijk de perfecte digitale Leica-vormfactor.

Lenzen

Leica 35mm f/2.0 Summicron-M – Prachtige beeldweergave met net genoeg ‘karakter’ om niet steriel aan te voelen met een diafragma dat snel genoeg is voor mijn gebruik en heeft zo’n ongelooflijk vloeiende scherpstelring.

7artisans 75mm f/1.25 – Voor de prijs is het een geweldige lens voor M vatting en de brandpuntsafstand, heeft een mooie metalen bouw en estietetisch komt overeen met Leica lens barrel ontwerpen. Maar als ik deze brandpuntsafstand veel meer zou gebruiken, zou ik waarschijnlijk upgraden naar een Carl Zeiss- of Leica-versie.

Tassen/Riemen

Billingham Hadley Small – Prachtige tas die ook erg functioneel is.

Peak Design Everyday Backpack 20L – Ongelooflijk industrieel ontwerp en mijn go-to tas wanneer ik meer spullen moet dragen dan mijn Billingham kan bevatten.

Hardware en software

Lightroom Classic – Ik gebruik dit voor het catalogiseren en bewerken van mijn foto’s met behulp van aangepaste voorinstellingen die ik heb gemaakt met behulp van foto’s van ColorChecker-grafieken die zijn gemaakt van verschillende filmemulsies en gescand met mijn Kodak-scanner.

Capture One – Ik gebruik dit alleen voor de filmkorrelsimulatie, het heeft veel realistischere filmkorrelsimulatie dan Lightroom en ik kan het uiterlijk van de filmkorrel aanpassen aan mijn werkelijke filmscans.

MacBook Pro Retina

MISC.

Sekonic L-478D lichtmeter, Leica SF 20, rollen Kodak Portra 400, Kodak TriX400, Kodak T-Max P3200 en extra batterijen.

Wees blut als je begint met fotograferen! Contra-intuïtief, maar het weerhoudt je ervan om constant nieuwe uitrusting te kopen en in plaats daarvan echt heel goed te worden met wat je hebt. Wanneer u begint, geeft u in plaats daarvan meer geld uit aan fotoboeken van de beste fotografen over de hele wereld. Ik raad ‘Minutes to Midnight’ van Trent Parke aan.

dillonmak.com | @dmakphoto

FacebookPinterestDelen
trouwen
8 tools voor fotografen

Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.

Inclusief tijdelijke kortingen.

Lees hier meer