Douglas Fry

Ik ben al meer dan 25 jaar een commerciële en zakelijke fotograaf en vóór Covid kreeg ik ongeveer 300 keer per jaar de opdracht voor fotoshoots in het VK en Europa.

Het fotografische werk is gevarieerd en interessant en ik ontvang opdrachten om bedrijfsportretten, bedrijfsconferenties, evenementen, PR en locatiefotografie vast te leggen. In de loop der jaren heb ik presidenten, premiers, rocksterren en ondernemers ontmoet, mijnen in Bosnië gefotografeerd en elektriciteitscentrales in Finland, die allemaal een verhaal te vertellen hebben en foto’s die moeten worden gemaakt.

Als student studeerde ik natuurkunde (met informatica) aan het Imperial College London, wat me een lange weg heeft geholpen om digitale technologie te omarmen. Ik was een van de eerste fotografen in het Verenigd Koninkrijk die van film naar de nieuwe digitale camera’s ging toen ze beschikbaar kwamen en Yarc + gebruikte, een van de eerste voorbeelden van RAW-beeldverwerkingssoftware.

Ik begon mijn professionele fotografiecarrière met fotograferen met Leica’s in 1992 toen ik investeerde in een paar Leica M6-filmcamera’s die betrouwbaar en veerkrachtig waren.

Rond de eeuwwisseling werd ik verleid toen Canon de digitale D30 uitbracht, met zijn forse 3,1 megapixels, en deze camera gebruikte voor veel van mijn volgende fotoshoots. Het was de directheid en snelheid van omkering met deze camera die de Canon aantrekkelijk maakte, en ik was al snel toegewijd aan digitale fotografie.

Helaas merkte ik dat mijn cameratas zwaarder en zwaarder werd, met de omvangrijke zoomlenzen, batterijen, opladers en meerdere camera’s, en gaf me rugpijn.

Ik hield de nieuwe Leica-camera’s in de gaten toen ze beschikbaar kwamen, omdat ik nog steeds verschillende kleine, ongerepte prime-lenzen had, maar aanvankelijk vond ik dat de Leica M8 te veel compromissen voor mij had op het gebied van beeldkwaliteit en weinig lichtvermogen. De Leica M9 met zijn CCD-sensor was niet geschikt voor fulltime commercieel werk, opnieuw als het ging om fotografie bij weinig licht, hoewel de beeldkwaliteit een grote stap vooruit was ten opzichte van de M8.

Toen kwam de M240 op het toneel en dit was een perfecte camera voor mij – 24Mp, CMOS-sensor (voor hogere ISO’s) en full frame, precies wat ik nodig had. Ik kocht de Leica M240 en de daaropvolgende Leica M10 en later de Leica SL met een adapter waarmee ik al mijn oude lenzen kon gebruiken, en ik gebruik ze nog steeds allemaal regelmatig.

De Leica meetzoekers zijn uitstekende reportagecamera’s en de SL is goed voor meer geënsceneerde opstellingen met draagbare studio-achtige flitsers. Mijn allereerste Leica-lens was de Summicron 35mm f/2, een prachtige lens die ik al 30 jaar heb en nog steeds gebruik en die ik onlangs naar Leica heb gestuurd om te worden aangepast voor digitaal met 6bit-codering, waardoor het een nieuw leven krijgt dat ik hoop voor nog eens 30 jaar.

Naast de bijna legendarische 3D-look die aan hun beelden wordt gegeven, hebben Leica-camera’s een secundaire maar zeer reële rol in Public Relations. Tijdens een bedrijfsfotoshoot kunnen de camera’s dienen om de aandacht van de klant op de fotograaf te vestigen en hen te helpen deel te nemen aan de shoot.

In negen van de tien fotoshoots met chief executives, regisseurs en beroemdheden herkennen ze allemaal de iconische Leica’s voor hun ontwerp, reputatie en kwaliteit. Bij vele gelegenheden is een lang gesprek en discussie gevolgd. Dit klinkt triviaal, maar kan een geweldige manier zijn voor de fotograaf om herinnerd te worden en als je een camera gebruikt, die ze zelf willen bezitten, geeft dit geloofwaardigheid.

Een voorbeeld hiervan was toen ik de opdracht kreeg om een bedrijfsevenement te fotograferen met gastspreker professor Brian Cox OBE FRS, een bekende fysicus en presentator van wetenschapsprogramma’s. Toen professor Cox me een openhartig portret zag maken, herkende hij mijn Leica SL-camera met een Leica Noctilux-lens en kwam hij meer dan 30 minuten langs om de keuze te bespreken totdat de organisator hem naar een andere enthousiaste groep gasten verplaatste.

Camera

Leica M6 x 2
Leica M240
Leica M10
Leica SL

Hasselblad 501 – De Hasselblad is een van die camera’s die ik nooit zou verkopen, want wanneer de behoefte zich voordoet en het project het vereist, heeft middenformaat film een unieke en tijdloze uitstraling. Alle foto’s van ons gezin verspreid over het huis zijn allemaal genomen met deze camera. Ik heb er vele jaren mee geschoten en het levert altijd geweldige resultaten op, met zorg.

Verwerking is geen probleem, want er zijn een aantal geweldige laboratoria die opduiken, nu film weer trendy is geworden, hoop ik hetzelfde te doen.

Lenzen

Leica Super Elmar 21mm f/3.4 – Dit is een ongelooflijke lens, veruit de scherpste groothoeklens die ik ooit heb gebruikt. Het is kristalhelder van hoek tot hoek met minimale vervorming en heeft uitstekende kleuren en contrast.

Leica Summilux 35mm f/1.4 – Handig voor bijna alles in alle licht, haarscherp en heeft geweldige kleuren.

Leica Summicron 35mm f/2 – Een kleine, oudere lens, maar geweldig voor algemene fotografie, echt scherpe heldere beelden.

Leica Summilux 50mm f/1.4 – Dit objectief is klein, precies en snel. Ik gebruik het de meeste dagen voor portretten omdat het een sublieme kwaliteit, geweldige huidtinten en supergladde bokeh heeft.

Leica Noctilux 50mm f/0.95 – Dit is een lens van wapenkwaliteit voor shoots die zich in een donkere kamer bevinden op een donkere winterdag wanneer de klant geen flitser wil. Het is verrassend eenvoudig en snel om scherp te stellen op een afstandsmeter, zelfs als je een bril draagt. Het is scherp op f/0.95 en het gebruik ervan vereist oefening om net zo snel te zijn als autofocus, maar het spiergeheugen bouwt zich wel op en ik heb er geen problemen mee gehad.

Duur natuurlijk, maar het extra werk dat het heeft aangeboden, betekent dat het zichzelf heeft terugverdiend. Een Britse directeur was zo onder de indruk van de kwaliteit van de beelden, dat hij me de opdracht gaf om de fotoshoot in alle Europese kantoren van hun bedrijf voort te zetten, en dat betaalde de lens bijna in één keer.

Summicron 90mm f/2 APO – Dit was de brandpuntsafstand die ik het vaakst gebruikte op Canon (de 85mm f/1.2) maar nu minder omdat ik liever dichterbij ben bij het maken van portretten. De APO is misschien wel de scherpste 90mm lens ooit gemaakt en levert geweldige resultaten op. Nogmaals, de huidtinten zijn zeer nauwkeurig, maar niet overdreven scherp. Leica lijkt evenveel nadruk te leggen op kleur, contrast en precisie, en streeft er niet alleen naar om steeds scherpere beelden te krijgen die er onaantrekkelijk uitzien.

Voigtlander 15mm f/4.5 III – Deze lens zit in mijn tas voor die zeldzame momenten dat ik ultragroothoekig moet gaan en wat mega visueel drama moet toevoegen. De lens is niet subtiel en produceert enige vervorming, maar als de camera horizontaal wordt gehouden dan kan architectuurfotografie worden uitgevoerd en vervorming worden gecorrigeerd bij het verwerken met Lightroom.

Het is een fantastische lens, maar niet geschikt voor portretten, tenzij je iemand fotografeert die je niet leuk vindt; de groothoekvertekening zal te veel zijn!

Nikon 300mm f/2.8 – Als handmatige scherpstellens met een adapter op de Leica SL is het een andere echt nuttige lens, gebouwd als een tank en scherp. Het is van vitaal belang voor wanneer een groot bereik vereist is op een conferentie of iets dergelijks. Handig om te hebben, maar groot en zwaar, in het geval van een zombie-apocalyps, maar ik vermoed dat het van onschatbare waarde zou zijn in hand-tot-handgevechten.

Flits kit

Elinchrom ELB400 Draagbare Flitser – Ik gebruik de Elinchrom flash kit al vele jaren, het heeft bewezen zeer betrouwbaar en robuust te zijn. Ik combineer het met de grote Rotalux Octa Softbox voor de beste optie in lichtkwaliteit, consistentie, vermogen en draagbaarheid.

Nikon Speedlight SB-28DX – Dit is een kleine flitser die is ingesteld op handmatig voor die momenten waarop alleen een flitser op de camera werkt, en ik gebruik het een of twee keer per jaar. Ik heb dit toestel al zo’n 15 jaar en het werkt nog steeds perfect, de Leica camera’s synchroniseren allemaal. met het tot 1/180e seconde en het vermogen gaat naar 1/64e vermogen dat geweldig kan zijn wanneer het van een plafond wordt weerkaatst voor een beetje vullicht.

Ik ben niet zo enthousiast over on-camera flitser omdat de beelden er een beetje ‘paparazzi’ uit kunnen zien, wat niet de look is waar ik voor ga, maar als ik het moet gebruiken, zal ik het doen.

Audio

Tascam HD P2 – Voor audio bij het opnemen van video is de kwaliteit uitstekend en gemakkelijk te gebruiken, maar eet wel batterijen, dus het moet van stroom worden voorzien tijdens langere sessies. Ik werk tegenwoordig liever met een toegewijde videograaf, zodat ik me alleen op foto’s kan concentreren.

Statieven

Gitzo Carbon Fibre Tripod – Ik heb andere merken geprobeerd, maar de statieven zijn niet zo stijf als de Gitzo. Een goede test is om het statief omhoog te zetten en bij het hoofd te pakken en te proberen het van links naar rechts te bewegen of iets te draaien zonder dat de benen wegglijden. Bijna alle statieven die ik heb getest bewogen en bogen, de Gitzo was oerdegelijk. Het is licht en opmerkelijk sterk, dus het kan gemakkelijk de Leica SL en Nikon 300mm lens ondersteunen.

Zakken

Think Tank Airport Security V3 – Dit is een betrouwbare roltas met leuke extra functies, zoals een hangslotdraadlus, zodat deze veilig aan de wielen van een tank kan worden bevestigd terwijl u uw Pulitzer gaat halen. Het heeft ook een fatsoenlijk ingebouwd combinatiehangslot, om de inhoud van de tas veilig te houden in bijvoorbeeld een trein.

De verschillende onderdelen van de tas hebben een goede garantie, dus elk jaar of zo stuur ik foto’s om te benadrukken hoeveel ik de wielen heb versleten en krijg ik een paar dagen later gratis een nieuwe set, wat een geweldige service is.

Pelican Armoured Case – Wanneer ik naar het buitenland reis en ik check mijn uitrusting in op de luchthaven, moet ik weten dat het veilig zal zijn. Het Pelikaan-assortiment staat bekend om hun onverwoestbaarheid, maar ik zorg altijd voor om te vragen om mijn spullen met de hand in het vliegtuig te laden. Er is meestal een speciale poort voor, het is gratis en het duurt niet lang om het door het aparte kanaal te plaatsen.

Zakdoek – Een onmisbaar, eenvoudig kitstuk dat ik altijd bij me heb. Een oude schone katoenen zakdoek, het is geweldig voor het schoonmaken van glazen, lenzen, het afvegen en absorberen van water dat op camera’s wordt geregend en vaker, het dweilen van een zweterige wenkbrauw.

www.piranhaphotography.com | @piranhaphotography