Fotograaf Kittiya Pawlowski stal zelfs de sneeuwluipaardfoto

Zoals we onlangs hebben besproken, haalde de Amerikaanse fotograaf Kittaya Pawlowski de afgelopen weken voor het eerst de krantenkoppen. Ze ging voor het eerst viraal door zogenaamd een aantal werkelijk verbluffende, prachtige foto’s te maken van een sneeuwluipaard dat langs hooggelegen bergruggen in de Himalaya van Nepal kruipt.

Deze aanvankelijke roem zorgde ervoor dat Pawlowski, de foto’s zelf en haar blogverhaal waarin ze beschreef dat ze erin slaagde ze vast te leggen, uitgebreid werden behandeld door tal van media.

De beelden en hun fotograaf kregen zelfs genoeg aandacht om te worden getoond door organisaties zoals Animal Planet, The Times of London, grote cameratechnologiewebsites en zelfs de Amerikaanse ambassade in Nepal.

Kort daarna dook het Franse tijdschrift Alpine Mag dieper in de details van de beelden en raadpleegde een bekende natuurfotograaf die eerder sneeuwluipaarden in het wild had vastgelegd.

Hun eerste onderzoek leidde ertoe dat ze twijfelden aan Pawlowski’s foto’s en hun verhaal. Nadat pawlowski haar later om ongewijzigde RAW-originelen had gevraagd van afbeeldingen die ze vrijelijk met hen had gedeeld, stopte Pawlowski verder met communiceren met Alpine.

Het tijdschrift publiceerde vervolgens een uitgebreide onthulling van de sneeuwluipaardvrouw en legde in zorgvuldig detail uit waarom ze geloofden dat de foto’s nep waren.

Hun volledige originele bericht is hier te vinden en is de moeite waard om te lezen als je geïnteresseerd bent in een casestudy van hoe een fotograaf zijn werk kan vervalsen en hoe ze later kunnen worden ontdekt.

Om de basis samen te vatten: Alpine merkte op dat tal van achtergrondkenmerken van de bergen rond haar gevangen sneeuwluipaard niet overeenkwamen met de realiteit. Ze twijfelen er ook aan dat het luipaard zelf werd gezien op de plaats waar het zogenaamd werd gefotografeerd.

Om dit te ondersteunen, citeerden ze hun natuurfotografieconsultant, Vincent Munier, die ronduit verklaarde: “De ongeloofwaardigheid van deze foto’s trof me onmiddellijk,”

Hij betoogde ook: “Ze worden sneeuwluipaarden genoemd, maar ze wagen zich bijna nooit aan sneeuw, nog minder aan gebieden met ijs en spleten waar geen prooi is. Ze zoeken nooit naar moeilijkheden. Ze blijven op rotsachtig terrein.”

Over het algemeen twijfelde Alpine Magazine niet alleen aan de waarheidsgetrouwheid van Pawlowski’s verhaal als geheel, maar ook aan het feit dat het sneeuwluipaard op de foto’s ooit door haar in welke context dan ook was vastgelegd.

Immers, als ze zo ver was gegaan om de hele bergachtergrond erachter te vervalsen met fotocomposiet snijden, waarom zou het dier zelf dan vrij van achterdocht zijn?

Petapixel, dat aanvankelijk de beweringen van Pawlowski had geloofd, dekte later ook zijn eigen samenvatting van deze beschuldigingen. Ik behandelde ze hier ook op Shotkit en deelde de mening van Alpine dat de sneeuwluipaard zelf waarschijnlijk was ingesneden uit de afbeeldingen van iemand anders.

De fotograaf zelf ging in het defensief tegen Alpine en Petapixel en voegde een disclaimer toe aan haar sitepagina voor het promoten van de foto’s.

In deze disclaimer (pas toegevoegd nadat ze werd beschuldigd van oneerlijkheid en vervalsing), maakte ze een ingewikkeld argument waarin ze zei dat ze nooit beweerde een natuurfotograaf te zijn en dat ze het recht heeft om haar foto’s te “bewerken” en aan te passen. Ze bleef ook beweren dat ze echt waren, en verklaarde verder:

“Ik krijg e-mails waarin wordt geëist dat ik verwerkingsvideo’s, RAW-bestanden, enz. Voor al mijn afbeeldingen beschikbaar stel. Ik ben NIET verplicht om dat te doen. Er zijn honderden fotografen die hun afbeeldingen bewerken, van achtergrond veranderen, grote kontmanen, bliksemschichten, vervagingseffecten, mist, enz. Toevoegen. Ik zal geen gedetailleerde video’s maken of disclaimers toevoegen aan elke afzonderlijke afbeelding over hoe elke foto is verwerkt. Niemand anders hoeft dit te doen, waarom ben ik de enige persoon in de wereld die dit moet doen?”

Dit ontweek natuurlijk het feit dat ze de foto’s openbaar had gemaakt als natuurlijke en alleen redelijk bewerkte opnamen, zonder ooit duidelijk te vermelden of zelfs maar te zinspelen op de mogelijkheid dat ze grof waren samengesteld uit een assortiment van niet-gerelateerde opnamen.

Het bleek dat zelfs de sneeuwluipaard nep was in de context van haar foto’s. Pawlowski had niet alleen al het andere over het omringende landschap vervalst, ze had ook de foto’s van het dier zelf gestolen van een andere fotograaf genaamd Sylvain Cordier.

Ook dit werd later ontdekt door Alpine Mag in een vervolg op de oorspronkelijke onthulling. Het heeft ook definitief zowel Pawlowski’s hele beginverhaal verpest dat ze een echte, langdurige Himalaya-trektocht waren waarin ze geduldig een foto van een van deze ongrijpbare katten wist te vangen, maar ook haar latere ingewikkelde verdediging van haar werk.

Cordier’s original, echte foto’s werden eigenlijk vastgelegd in Mongolië en toegeëigend door Pawlowski, die ze vervolgens toevoegde aan haar ook samengesneden Himalaya-bergscènes.

Hoewel ze inderdaad de Himalaya in is getrokken, zijn haar zeer virale foto’s volgens elke definitie volledig nep.

Zoals Cordier aan Petapixel uitlegde, is de hele ‘zaak ongelooflijk’.

Hij voegde er ook (nogal genereus als het belangrijkste slachtoffer van fotografische diefstal en misattributie hier) aan toe: “Het eindresultaat van Kittiya’s foto’s is zeer artistiek. Men kan de schepping niet ontkennen, maar aan de andere kant moet men de usurpatie van de teksten en de diefstal van de afbeeldingen in het bijzonder van mij voor de panter die het dichtst wordt gezien, aan de kaak stellen.

Cordier legde aan Alpine Mag uit dat de foto van de kat vrijwel zeker van hem is. Hij verduidelijkt: “Ze heeft een beetje met de vlekken gespeeld. Ze heeft de onderkant van de buik van mijn luipaard genomen en op het luipaard aan de linkerkant gelegd,”

Zijn foto’s werden ontdekt op de stockfotografiewebsite Hemis, waar ze worden vermeld als zijnde genomen in 2019 in het Altai-gebergte van West-Mongolië.

Het is niet verwonderlijk, maar vermeldenswaard, dat Pawlowksi niet de moeite heeft genomen om de foto’s van de stockfotosite of Cordier zelf te licentiëren, of toestemming te vragen voor het gebruik ervan in haar eigen “natuurfotografie”.

Ook de moeite waard om te citeren is een specifiek citaat uit haar oorspronkelijke disclaimer op haar site, na de eerste beschuldigingen van nep:

“het verhaal achter deze serie is waar, alle foto’s zijn door mij gemaakt.”

Nou, nee eigenlijk niet.

Alpine Magazine ontdekte ook dat dit niet Pawlowski’s eerste diefstal van andermans materiaal was. Toen ze in 2020 een prijs won in de categorie Chromatic Awards Culture voor een afbeelding met een boom in Thailand, lijkt de foto die ze als haar eigen werk doorgaf afkomstig te zijn van Shutterstock.

Ondanks dat ze aanvankelijk erg vriendelijk was voor media die voorbeelden van haar werk publiceerden als voorbeelden van prachtige natuurfotografie, veranderde Pawlowski later haar toon over hoe ze dit zag.

Dit deed ze echter pas nadat er twijfel was gezaaid over haar werk: In een andere verklaring uit de disclaimer op haar eigen site vermeldt ze:

“Nieuws en media van over de hele wereld stalen mijn beelden en publiceerden ze met hun eigen betekenis. Ze vroegen me niet of ze bewerkt waren. Ze interpreteerden ze op hun eigen manier en verspreidden ze over de hele wereld.”

De ironie van deze specifieke fotograaf die klaagt over diefstal en veranderde betekenis is meer dan een beetje amusant.

Na de eerste onthulling van Alpine Mag en Petapixel’s eigen publicatie over haar oneerlijkheid, hebben we onderzocht om te ontdekken dat ze later DMCA-claims voor het verwijderen van INHOUD tegen beide sites had ingediend voor het gebruik van haar foto’s zonder haar toestemming.

Wat betreft haar reactie op deze laatste onthullingen over de bron van haar sneeuwluipaarden, heeft ze tot nu toe helemaal niets gezegd.