Greg Cromie

Mijn naam is Greg Cromie en ik ben een fotograaf en content creator die in Melbourne, Australië woont. Ik ben in de eerste plaats een straatfotograaf met een liefde voor het verkennen van Japan.

Mijn fotografische reis begon in 1993 op de kunstacademie, waar ik filmfotografie leerde. We leerden fotografische vaardigheden, het rollen van onze eigen films, donkere kamertijd, afdrukken – het hele werk.

Ik ging een andere richting in en mijn gebruik van fotografie als kunstvorm vervaagde.

Pas in 2013, nadat een persoonlijke tragedie me gebroken en grotendeels aan huis gebonden had achtergelaten, raadde mijn zus ons aan om allebei camera’s te krijgen. Haar plan was om me iets te geven om me op te concentreren, een nieuwe bezigheid en hopelijk een om me weer de wereld in te krijgen.

Het werkte natuurlijk, want we pakten allebei een Canon 70D met een kitlens. Ik bracht het grootste deel van die vroege dagen door met het fotograferen van dingen.

Terugkijkend was het vrij doelloos, maar toch was het een hobby die me weer naar de wereld deed opkijken.

Na het upgraden van mijn uitrusting, merkte ik dat ik het klusje deed, maar ook veel kit bij me had. Dit had echt invloed op mijn plezier in fotografie, omdat ik elke keer dat ik mijn uitrusting uittrok een slechte rug en zere nek kreeg.

Op een dag opende een vriend mijn ogen voor een nette kleine Fujifilm-camera die bekend staat als de X100. Ik was meteen gecharmeerd van deze geweldige kleine zakcamera met zijn handmatige bedieningselementen en filmsimulaties. Ik pakte er meteen een op en werd opnieuw verliefd op fotografie – sindsdien ben ik verliefd.

Het duurde niet lang of ik verkocht al mijn Canon-uitrusting en pakte een Fujifilm X-T1 met een XF 16mm f/1.4. Opeens wilde ik de straat op om mijn wereld te verkennen.

Ik ben vooral per ongeluk met straatfotografie begonnen. Voor mij was het als snorkelen op een tropisch rif. Vanaf de top was het gewoon water, maar met de bescherming van een camera tussen mij en de wereld, kon ik het leven observeren.

Ik kon zien dat het leven doorging; die lach, nederigheid en liefde bestonden nog steeds. Fotografie bleek een belangrijke speler in mijn rouwproces.

Het duurde niet lang of ik was elke kans die ik kreeg op straat aan het fotograferen. Ik begon ook optredens te krijgen voor evenementen, verlovingen en bruiloften, omdat mensen echt een openhartige benadering wilden om hun ervaringen te documenteren.

In 2015 maakte ik een enorme sprong en boekte ik een reis naar Japan. Ik heb altijd een lange fascinatie voor Japan gehad sinds mijn kindertijd en wilde wanhopig zo’n ongelooflijke cultuur verkennen en fotograferen.

Sinds die eerste reis, en de duizenden gemaakte foto’s, ben ik vrijwel elk jaar terug geweest naar Japan.

Op die reizen concentreer ik me op de verbinding tussen de mensen en de plaatsen. Van de hyper futuristische straat van Tokio tot de rustige en spirituele steegjes van Kyoto, ik zoek naar hoe mensen omgaan met hun wereld.

Ik heb alleen het oppervlak van mijn Japanse ervaringen bekrast en kijk uit naar vele terugreizen met camera in de hand.

Belangrijkste Gear Talk

Zoals gezegd begon ik mijn fotografiecarrière bij Canon, maar al snel maakte ik de volledige overstap naar Fujifilm na het gebruik van de originele X100. Sindsdien heb ik bijna elke Fujifilm X Series camerabody en lens in mijn bezit of gebruikt.

Ik heb het geluk gehad als blogger om recensies over Fujifilm te hebben geschreven voor vele bronnen, waaronder Fujifilm-communitygroepen, Fujifilm Australië en hier op shotkit.com.

Voor persoonlijk gebruik heb ik het vooral bij de XT-serie gehouden en bezit ik momenteel de Fujifilm X-T3. Mijn uitrusting is in de loop van de tijd veel geëvolueerd van het bezit van verschillende grote Fujifilm-primes en Red Badge-zoom.

Nu heb ik mijn kit aanzienlijk gestroomlijnd, qua lenzen, omdat ik de voorkeur geef aan de nieuwere, kleinere Fuji-primes. Ik doe niet veel studiowerk, maar bezit nog steeds een verplichte flitser, trigger en verlichtingskit.

De grootste voordelen van de Fujifilm kit zijn grootte en gewicht. In staat zijn om een vlaggenschiplichaam, tweede kleinere behuizing en drie lenzen in een kleine tas te gooien en dat de hele dag te dragen, zonder klagen, is geweldig.

Bovendien brengen ze dankzij de vorm en functie van Fujifilm camera’s een waar plezier van fotografie. Het kunnen gebruiken van de handmatige bedieningselementen voor alle noodzakelijke functies leert je echt de kern van fotografische principes.

Camera

Fujifilm X-T3: Ik heb elk van de Fujifilm X-T camera’s gehad en de nieuwste is de Fujifilm X-T3. Dit is een fantastische camera en is mijn werkpaardlichaam voor het fotograferen van evenementen, portretten en soms straat.

Ik koos voor deze camera omdat deze de nieuwste en beste Fujifilm-sensor heeft en processor. Het beschikt over bliksemsnelle autofocus en toegang tot een ongelooflijke reeks Fuji-lenzen. Bovendien heeft de X-T3 volledige handmatige bediening via gemakkelijk toegankelijke en masterbedieningsknoppen – deze camera is een genot om te gebruiken.

Fujifilm X-E3: Dit is een recente aankoop nadat ik de camera voor shotkit.com heb getest. Ik was op zoek naar een tweede lichaam om een aantal redenen.

De eerste is dat ik een prime shooter ben, dus het hebben van een tweede prime op een tweede lichaam werkt voor evenementen. De tweede is dat ik als productrecensent vaak mijn Fujifilm X-T3 in het product moet laten fotograferen met een riem of tas. Het hebben van een tweede camera maakt dat deel van mijn werk gemakkelijker.

Fujifilm X70: Dit is een kleine onbezongen held uit de Fujifilm-line-up die nu een beetje een cult-aanhang ontwikkelt.

Uitgebracht op hetzelfde moment als de X-Pro 2, werd deze kleine camera overschaduwd en verloren in het lawaai. Het is echter een geweldige camera met dezelfde processor en sensor als de Fujifilm X-T1.

Het beschikte over het eerste Fuji-aanraakscherm dat ook uitklapte tot 180 °. Het bevatte filmsimulaties, een flitsschoen en een microfoonaansluiting.

Met een vaste 18mm lens is dit een perfecte straatfotografie camera gebleken. Tijdens mijn laatste reis naar Tokio heb ik de helft van mijn foto’s met deze camera geschoten, waardoor mijn dagelijkse draagbaar uitzonderlijk licht is.

Lenzen

Fujifilm XF 16mm f/2.8: Dit is een relatief nieuw objectief en ik werd er opnieuw verliefd op nadat ik een bruikleenexemplaar had beoordeeld.

Deze lens biedt een uitzonderlijk gezichtsveld dat geweldig is voor straat, architectuur en landschap. Het is volledig weerbestendig en heeft een bliksemsnelle autofocus met een uitzonderlijke rand-tot-randscherpte.

Fujifilm XF 23mm f/2: Dit is mijn favoriete objectief. Het is klein, compact en weerbestendig en past goed bij een van mijn camera’s.

Dit objectief heeft de snelste autofocus in het hele Fuji-assortiment en is een perfecte straat- of evenementenlens. Op een recente reis naar Japan liep ik over straat met de X-T3 en deze lens. Perfect voor regenachtige dagen in Shinjuku steegjes.

Fujifilm XF 50mm f/2: Ik merkte dat ik iets meer bereik en compressie wilde, vooral als het ging om het fotograferen van producten en portretten.

Deze 50mm is een geweldige lens en krijgt een geweldige onderwerpscheiding met een aangename achtergrondonscherpte. Nogmaals, dit is een kleine lens en een belangrijk onderdeel van mijn kit.

Tassen/Riemen

ONA Prince Street: Ik hou van het uiterlijk van leren en canvas tassen, omdat ze een premium product zijn dat geen cameratas schreeuwt.

Het ONA-assortiment is prachtig en de vraagprijs zeker waard, omdat deze tassen je een leven lang meegaan.

De ONA Prince Street is een perfecte maat voor mijn kit, omdat ik alle drie de camera’s en drie lenzen plus al mijn benodigde stukjes en beetjes kan passen. Het doek strekt zich uit over de tijd en verweert mooi. Hoewel niet volledig weerbestendig, is de buitenste coating weerbestendig, en dat werkt voor mij.

CURA Camera Straps: Ik gebruik momenteel een paar CURA zijde handgeweven camerariemen. Dit zijn beide polsbandjes, omdat ik niet meer geniet van het gevoel van een camera die aan mijn nek hangt.

Ik kocht deze van Yodobashi Camera in Tokio. Nu ik een derde camera heb moet ik echt een andere oppakken. Misschien is er toch nog een reis naar Japan nodig!

Hardware en software

Ik gebruik een iMac (21.5″) met een paar upgrades om de fotoverwerking te beheren. Ik heb de processor verhoogd naar een 3,4 GHz Intel Quad Core i5 en het geheugen verhoogd tot 16 GB.

Ik heb me niet zozeer gericht op interne opslag, maar ik heb ook drie Lacie Portable Hard Drives gebruikt, waarvan er één 4TB is en de andere twee elk 2TB. Deze lopen op Thunderbolt- of USBC-schijven.

Ik vind de prestatieverbetering en de snelheid van de externe schijven meer dan voldoende voor het bewerken van de bestanden die ik maak. De X-T3 en de X-E3 draaien beide op een 26.1Mp sensor, waardoor de RAW bestanden meevallen.

Voor het bewerken vertrouw ik uitsluitend op Lightroom om mijn RAW-bestanden te bewerken.

Ik fotografeer alleen in RAW en ik vind het leuk hoe Lightroom de Fujifilm-filmsimulaties interpreteert als ik ze wil toepassen. Ik heb ook mijn eigen presets die ik heb gemaakt van mijn vele reizen naar Japan.

MISC.

Ik neem altijd mijn CURA-reinigingskit mee: nog een aankoop uit Japan door hetzelfde bedrijf dat de riemen maakt. De kit bevat een klein flesje alcoholvrije lensreinigingsvloeistof, een kabuki-borstel en een stapel lensreinigingsdoekjes.

Laatste woorden

Ik had nog nooit buiten Australië gereisd voor die eerste reis naar Tokio in 2015. Het was zo’n enorme stap uit mijn comfortzone en ik heb zoveel geleerd over mezelf en de wereld.

Ik herinner me dat ik na aankomst op de luchthaven van Tokio ’s nachts met de trein naar Shibuya Station reisde. De treindeuren gingen open en ik werd geconfronteerd met wat voelde als een miljoen mensen op het platform.

Ze waren meestal allemaal jong en allemaal gekleed als voor een of andere bizarre kostuumwedstrijd. Ik werd meegesleurd met de menigte en bevond me bij de beroemde Scramble Crossing.

De intensiteit van de situatie en de fotografische mogelijkheden begroeven mijn angst volledig.

Ik zette snel mijn koffer af bij mijn hotel en kwam pas om 5 uur ’s ochtends weer terug. Ik heb de hele nacht Tokio en zijn burgers vastgelegd.

Mijn advies aan iedereen die nerveus is om te reizen, is om er gewoon op uit te gaan en het te doen. Je geest zal worden uitgebreid, je ziel zal worden verrijkt en je fotografie zal je eigen verwachtingen aanzienlijk overtreffen. G

www.gregcromie.blog | @gcromie