John Catbagan

Het beslissende moment. Dat is wat mijn straatfotografie van 2006-2015 dreef. Ik was getuige van de schoonheid en wreedheid van de straten en met een klik van een fractie van een seconde is dat moment voor altijd vastgelegd.

Mijn naam is John T. Catbagan en ik ben geen typische fotograaf. Ik werd op jonge leeftijd blootgesteld aan fotografie, met goede herinneringen aan mijn Kodak 110-filmcamera met de geweldige ‘flip-flash’ die tien flitsen of zo duurde.

Ik maakte overal foto’s van en het maakte niet uit wat het onderwerp was. Ik gebruikte de zoeker niet de hele tijd – ik klikte gewoon en ging verder, zonder zorgen, gewoon fotograferen! Dit was het begin. Ik wist het toen nog niet, maar het zou diep deel uitmaken van mijn straatfotografie.

Pas toen ik ging studeren aan de San Francisco State University, waar ik Geschiedenis van de Fotografie volgde, werd ik blootgesteld aan het concept ‘beslissende moment’ van Henri Cartier-Bresson. Dit is wat ik wilde dat mijn fotografie zou zijn, op straat, het vastleggen van het moment dat meer onthult dan het moment zelf.

Ik begon met straatfotografie in 2006 met een Pentax K110D digitale SLR en merkte altijd dat ik na elke opname naar het LCD-scherm keek om te zien of ik tevreden was met de compositie en instellingen. Ik voelde dat deze onmiddellijke bevrediging wegnam wat straatfotografie zou moeten zijn – rauw en puur, snel en leuk.

Ik wist dat ik terug moest naar de film om een serieuze straatfotograaf te worden, maar ik heb nooit een handmatige filmcamera gehad.

Een toevallig bezoek aan het huis van een familievriend leidde me naar mijn eerste handmatige filmcamera, gered van donatie aan Goodwill – mijn Asahi Pentax Spotmatic SP 35mm SLR-camera (Serial 2939766) met een Super-Takumar 50mm f / 1.4 lens.

Omdat het een niet-functionerende spotmeter had, werd ik gedwongen om te leren hoe een handmatige filmcamera werkt en de relatie tussen diafragma / scherptediepte en filmsnelheid / belichting te begrijpen; Ik werd een menselijke lichtmeter. Ik merkte echter dat ik altijd de instellingen voor elke opname aanpaste, waardoor ik beslissende momenten miste die ik voorzag.

Wat nu ontbrak was het snelle en leuke.

Toen ontdekte ik de Holga. In 2006 kocht ik mijn eerste Holga 120n voor $ 16,95 van Adorama. Met zijn plastic behuizing en lens produceerde het een unieke soft focus, zwaar vignet en af en toe lichte lekken (zie gids). Ik raakte verslaafd, vooral met 120mm film, die immense details gaf in groot vierkant formaat in vergelijking met 35mm.

De Holga is eenvoudig, de focus bestaat uit een ‘enkele persoon’, ‘familie van drie’, ‘grote groep mensen’ en ‘bergen’ met de blootstelling vastgesteld op ongeveer 1/100e. Hierdoor moest ik gewoon snel en daadkrachtig fotograferen, zelden met de zoeker, en dus werd ‘fotograferen vanuit de heup’ de norm. Het snel en plezier was terug!

Mijn Holga 120n werd mijn primaire camera voor straatfotografie, geladen met mijn favoriete 120-film (Ilford Delta B &W 100) en een geel lensfilter aan de voorkant. Mijn lokale camerawinkel, Kaufmann’s, ontwikkelde mijn film en ik gebruikte mijn Canon 8400F-filmscanner om ze te digitaliseren, waarbij ik alleen de helderheid en het contrast in Adobe Photoshop aanpaste.

Mijn Holga en ik hebben een aantal van mijn favoriete foto’s in zwart-wit gemaakt, maar ook enkele in de beruchte dubbele 35mm Holga (70mm Holga) in kleur.

In 2007 heb ik mijn Holga enigszins aangepast om twee 35mm filmrolletjes te accepteren om 120 film te simuleren. Ik noemde het ‘The Dynamic Duo’ aka de 70mm Holga. Ik had deze wijziging eerder gezien, maar nooit verfijnd of effectief gedaan, vooral in straatfotografie.

Het voegde een creatief nieuw element toe aan mijn Holga waarbij de eigenlijke films deel uitmaken van de compositie met het midden met een overlap van tandwielen en de boven- en onderkant met een enkele rij. Het was zo rauw en visceraal!

Nabewerking was een ander verhaal omdat de films niet helemaal vlak zouden blijven en de neiging hadden om te krullen bij het oprukken. Het zou uren duren om beide films en elk individueel tandwiel in Photoshop uit te lijnen om de opname te voltooien.

Ik heb de helderheid en het contrast aangepast, maar de extreem verzadigde kleuren waren volledig natuurlijk, wat voortkwam uit het gebruik van verlopen Porst Color-X 24 Exp. 100 ISO-film.

Helaas hield de modificatie geen stand omdat de tweede filmhouder brak, en dus is mijn Holga nu terug om in 120mm film te schieten. Mijn Holga is mijn favoriete camera die ik ooit heb gehad en ik blijf er vanaf vandaag van genieten, samen met twee anderen: de Agat 18 en de Carbon One Mini.

De Agat 18 is een kleine half frame 35mm camera. Ik heb het frame aangepast zodat het een breder deel van de film zou belichten, waardoor een vierkant formaat mogelijk is. Stel je een vierkant formaat van 35 mm voor camera in de grootte van een klaptelefoon. Ja, ik ben oud en had het langst een klaptelefoon! Met zijn kleine discrete formaat was ik in staat om dichter bij onderwerpen te komen met beperkte verstoring.

Mijn Agat 18 produceerde verbluffende resultaten met dezelfde verlopen film die werd gebruikt met mijn Holga. Naarmate film steeds minder gangbaar werd, was ik blij om de Carbon One Mini Digital Camera als alternatief te vinden.

De Carbon One Mini is een 5-megapixel digitale camera die fotografeert in vierkant formaat met een polaroid stijl frame en, het beste van alles, het heeft geen LCD-scherm. Het is een point and shoot camera die de belichting en scherpstelling automatisch instelt.

Ik paste de schiettechnieken van mijn Holga en Agat 18k toe en had geweldige resultaten. Het produceerde retro kleuren met een licht vignet en een polaroid stijl frame. Nabewerking was niet nodig en al mijn Carbon One Mini-foto’s werden rechtstreeks vanuit de camera geüpload!

Fotografie zal altijd een levenslange passie zijn waar ik tot op de dag van vandaag van blijf genieten, maar de dagen van het zijn van een straatfotograaf zijn voorbij, vooral met een gezin en een fulltime baan. Tegenwoordig wordt mijn Holga gebruikt voor speciale gelegenheden en dient mijn Carbon One Mini als mijn primaire camera.

Als ik terugkijk op mijn straatfoto’s, zie ik wat Henri-Cartier Bresson bedoelde met het beslissende moment, en het is iets dat ik de rest van mijn leven altijd zal koesteren.

Camera’s en uitrusting:

• Pentax Spotmatic SP; Takumar 50mm f/1.4
• Holga 120n en 35/70mm – Elektrisch getaped geel lensfilter (zie gids)
• Agat 18 35 mm
• Carbon One Mini 5-Megapixel Digitale Camera
• Kust Camera Tas
• Draagbare Darkroom Bag
• Elektrische tape

Film:

• Ilford Delta B&W 100 – 120 film
• Porst Color-X 100 – 35mm film

www.catbagan.com