John Platt - happyphotographer

Hallo, ik ben John Platt uit Sydney Australië en dit is mijn Shotkit.

In 2013, op 53-jarige leeftijd en na een dertigjarige carrière in de Australische filmindustrie die zich opwerkte op de ladder binnen de camera-afdeling, nam ik een beslissing waarvan ik wist dat die me zou maken of breken.

Fotografie is altijd mijn eerste liefde geweest; de filmindustrie was misschien mijn beroep, maar fotografie was mijn passie. Dat blijkt uit de meer dan 150.000 ‘Behind the Scenes’-beelden die ik had gemaakt van mijn collega’s die in die dertig jaar aan verschillende films, tv-programma’s en commercials werkten. Al een tijdje dagdroomde ik over een overstap naar Unit Still Photography. Toen ik me realiseerde dat als ik het niet snel zou doen, ik het nooit zou doen, beet ik in de kogel en maakte de stap.

Ten eerste heb ik mijn diensten aangeboden voor korte films om mijn portfolio te laten groeien. Hoewel ik duizenden beelden van filmsets over de hele wereld had, had ik heel weinig acteurs, en dat was wat ik nodig had om mezelf te promoten in deze nieuwe rol.

Fast forward naar 2017 en ik ben stevig ingeburgerd in deze nieuwe rol. Ik had de cirkel rond van het verlaten van school in de late jaren 70 en het werken als assistent van een fotograaf door mijn dertig jaar in de film, tot nu. Ik ben terug met het opnemen van foto’s voor de kost en werk nog steeds in de filmindustrie, ik kan niet gelukkiger zijn.

Voorafgaand aan de verhuizing was ik een Canon-schutter, maar DSLR’s waren omvangrijk en vereisten een blimp voor productiefotografiewerk. Ik was al een tijdje op zoek naar een spiegelloze camera en deze carrièreswitch intensiveerde mijn zoektocht. Begin 2014 maakte ik kennis met de Fujifilm X-T1 en sindsdien gebruik ik de Fujifilm X-serie camera’s.

Vanaf het begin, met een enkele X-T1 Ik ben door de X-serie gegaan, eerst met een tweede X-T1 carrosserie dan vanaf begin 2017 twee X-T2‘s. Ik werd verleid door de X-H1 toen het aankwam, maar met alle geruchten over een X-T3 Ik hield het uit.

Met de komst van de X-T3 in september 2018 kon ik de twee topmodellen vergelijken, kon niet kiezen tussen de twee dus ging op het hek zitten en kocht er een van elk. Samen met de body’s heb ik mijn lenzen opgebouwd tot het punt waarop ik alles heb wat ik nodig heb.

Het Fuji-systeem is voor mij de perfecte tool voor Production Still work. Ze zijn licht van gewicht en onopvallend, zelfs met de boostergrepen. Flexibiliteit staat voorop in deze rol en de X-camera’s hebben het gedekt. Met behulp van het draaibare achterscherm kan ik niet alleen vanaf de grond schieten tot zover mijn armen zich boven mijn hoofd kunnen uitstrekken, ik kan letterlijk om hoeken schieten.

Bevestig de camera aan een boompaal van drie meter en met de ingebouwde WiFi kan ik hoge hoeken fotograferen met mijn iPhone om alle camera-instellingen te regelen, inclusief scherpstelling. De stille elektronische sluiter maakt een einde aan de eis van een omvangrijke en zware geluidsblimp die traditioneel wordt gebruikt om het geluid van SLR / DSLR’s op filmsets te dempen waar stilte tijdens het rollen van de camera essentieel is.

Mijn kit bestaat nu uit één X-H1 en een X-T3 beide met batterijboostergrepen. Voor mij zijn de grepen essentieel om drie redenen. Ik krijg de twee extra batterijsleuven zodat de camera de hele dag meegaat. De ergonomie van de handvatten past perfect in mijn handen en het extra vastgoed past bij mijn manier van werken. Ten derde heb je bij het maken van portretstandfoto’s de sluiterknop en instelwielen binnen handbereik.

Mijn keuze van lenzen is gebaseerd op de intensiteit van het beschikbare licht. Met dag exterieurs en lichte interieurs waar mijn ISO niet verder wordt geforceerd dan 1200 zijn mijn twee zooms gecementeerd. De XF50-140mm f/2.8 R LM OIS WR op de X-T3 en XF16-55mm f/2.8 R LM WR op de X-H1 – op deze manier hebben beide het voordeel van beeldstabilisatie. Ik heb ook de XF2X TC WR Tele converter te gebruiken met de langere zoom wanneer dat nodig is.

’s Nachts of waar het omgevings-/kunstlicht zodanig is dat de zooms niet meer praktisch zijn ga ik met priemgetallen. Mijn eerste keuzes zijn de XF23mm f/1.4R en XF35mm f/1.4R. Beide lenzen werken voor de bredere opname die set de scène omhoog. In de meeste gevallen volg ik het patroon van de filmopname die traditioneel begint met de bredere shots en dan geleidelijk strakker gaat en eindigt met de close-ups. Ik doe dit om een belangrijke praktische reden. Hoe breder het shot op de filmcamera, hoe meer ruimte boven de acteurs de Boom Operators hebben om hun microfoons te plaatsen en hoe minder algemene parafernalia in beeld zijn.

Zodra de dekking begint, zal ik de XF 56mm f/1.2R gebruiken of XF 90mm f/2 LM WR. Mijn favoriet hiervan is de 90mm. Ik hou ervan als portretlens en werkt prachtig voor close-ups.

De enige lens die ik nog niet heb genoemd is de XF 16mm f/1.4 R WR. Ik vind dit de lens die ik het minst gebruik; zelden heb ik zo’n groothoek nodig, maar het is er altijd voor het geval dat.

Er zijn momenten waarop ik de portretten van de acteur op de set maak, momenten waarop ik een kans zie om een afbeelding te pakken met een locatie of set die spreekt over het karakter van de acteur. Hiervoor is mijn go-to lens de XF 23mm f/1.4.

Het gezichtsveld is breed genoeg om de omgeving van het personage te zien, maar niet breed genoeg om gezichten te vervormen. De XF 35mm f/1.4 werkt ook goed voor dit soort beelden, zoals een regisseur ooit zei: “Er is een eerlijkheid over de 50 mm (34 mm equiv)” Wat hij bedoelde was dat er niets anders is dan het licht, de compositie en de vaardigheid van de fotograaf om de opname te laten werken, geen gecomprimeerde achtergronden en minimale scherptediepte van telelenzen, en geen funky vervormingen van groothoeken.

Dus dat is de opnamehardware, nu voor de ondersteuningsapparatuur.

Ten eerste draag ik mijn nutsgordel te allen tijde, erop heb ik 2x Peak Designs V3 Capture Clips en 2x Peak Designs Medium Range Pouches. Het laatste etui is een oud Mitchell Directors zoekers etui dat de perfecte maat heeft voor de XF 56mm f/1.2 lens. Beide camera’s hebben de Peak Designs Standard plaat bevestigd net als de XF 50-140mm f/2.8 zoom. De Peak Designs platen passen ook op mijn Induro BHL1 Ball Head bevestigd aan mijn Induro AM34 Monopod. Dit bespaart kostbare tijd wanneer de monopod nodig is door geen platen te hoeven wisselen.

Ik werk altijd met beide camera’s, een in de hand en de andere geknipt in een van de Peak-ontwerpen Capture Clips. Soms heb ik beide camera’s aan mijn riem als ik mijn handen nodig heb om te klimmen etc. Ik gebruik nog steeds de Peak Designs Camera Straps voor het wisselen van lenzen op de vlucht. Camera hangend aan mijn nek met lenzen in elke hand, één die van de camera komt, één die aan de gang is. Mijn Induro Legering AT313 Statief gematcht met een Cullmann balhoofd krijgt niet veel gebruik, maar is een essentieel onderdeel van mijn kit. Voor geheugen gebruik ik Sandisk 32GB Extreme pro kaarten. Ik krijg 621 RAW beelden per kaart met de X-H1 en 553 met de X-T3.