Kris Andersons

Hoi. Mijn naam is Kris en ik ben een theater/conceptuele/beeldende kunst/illustratieve fotograaf uit Brisbane in Australië. (Ik ben eigenlijk Canadees, dus wees alsjeblieft niet teleurgesteld als je me ontmoet en ik niet Aussie klink. Ik zeg vaak sorry en ben stereotiep aardig en al dat andere Canadese gedoe.)

Mijn belangrijkste fotografie-optreden is theater, en alle stukjes die daaruit voortkomen. Ik schiet veel headshots, meestal acteurs met een aantal bedrijven, en ook hele cast & crew sessies voor producties.

Ik fotografeer ook theaterproductiewerk, wat cool is omdat ik veel theater kan kijken, en omdat het meestal een tech-run is, mag ik de productie zien samenkomen.

Mijn persoonlijke werk valt in de categorie illustratief/beeldend kunst, vaak met composietwerk. Ik vind het leuk om verhalen over mensen te vertellen en probeer hun gevoelens en innerlijke gedachten over te brengen op de kijker.

Mijn verhalen hebben de neiging om zich te clusteren rond een paar onderwerpen – geestelijke gezondheid, de impact van technologie op het leven van mensen, of misschien hoe die twee elkaar in het midden ontmoeten. Soms praat ik met iemand over hun leven of hun worstelingen en realiseer ik me dat het een verhaal is dat ik wil proberen te vertellen met een foto.

Soms is het mijn eigen verhaal, bijvoorbeeld hoe ik me schaam dat ik thuis kan komen en op mijn telefoon kan zitten en geen aandacht kan besteden aan mijn familie, of misschien hoe ik me zal voelen als ik wat ouder word en plotseling mijn handen de instructies niet volgen zoals ze de dag ervoor deden.

De beste uitbetaling met die illustratieve afbeeldingen is wanneer je iemand ermee ziet resoneren, zichzelf of iemand van wie ze houden erin ziet.

Heel vaak zijn mijn verhalen een beetje donker of verdrietig, wat klinkt als een spelbreker, maar het is eigenlijk heel cool als iemand zich ermee verbindt, een echo van zichzelf ziet en kan zeggen”hé, die persoon weet hoe ik me voel, ik ben niet de enige!”

Ik begon als een super generalistische fotograaf, fotografeerde van alles en nog wat en gebruikte mijn acteursvrienden om op te oefenen. (Ik ben een theatermuzikant, dus ik ga veel om met acteurs.)

Het duurde lang voordat ik me realiseerde dat ik in de beperkte tijd die ik in mijn handen had, waarschijnlijk de dingen waar ik van hou zou moeten fotograferen en de dingen waar ik minder van hou zou negeren, dus ik knipte alles eruit dat niet prestatiegerelateerd of persoonlijk werk was.

Nu ik me op die hoek focus, ben ik gelukkiger en stroomt het werk dat ik wil vrijer. Bovendien doe ik meer theaterreclamewerk, wat in veel opzichten mijn liefde voor theater en mijn jeuk om verhalend illustratief werk te doen, samenvoegt.

Mijn kit verandert afhankelijk van wat ik aan het doen ben, maar dit is wat er elke dag in leeft. (Niet afgebeeld – lichtstandaards en lichtmodifiers en gels en pop-upachtergronden en statief, en alle willekeurige dingen in de ritsvakken van de cameratas.)

Canon 5D Mark III en Canon 5D Mark II – Het Teken III is het werkpaard, ik hamer al jaren op die en hij heeft nauwelijks een slag overgeslagen. Het Teken II komt uit wanneer ik een tweede body nodig heb (bijvoorbeeld – het fotograferen van een brede en een lange lens op een show). Bovendien kom ik niet opdagen voor een baan zonder reservelichaam.

Canon 70-200mm f/2.8 IS L-serie – Dit is mijn belangrijkste werkende lens. Ik gebruik het voor headshots en ik zal brandpuntsafstanden mixen, afhankelijk van het onderwerp en wat het meest flatterend voor hen is.

Het is lekker superscherp – ik wil al dat detail in iemands ogen zien in een headshot en het stelt niet teleur.

90% van de theateropnames die ik gebruik, zijn ook met deze lens – geeft goede opties voor volledige of strakke gewassen. Bovendien is het dragen ervan als het doen van gewichten, dus in principe hoef ik niet naar de sportschool te gaan. Rechts?

Canon 16-35mm f/2.8 L-serie – Ik hou van deze lens. Vroeger was het van mijn zwager; het is vele malen over de hele wereld geweest, en afgezien van een klein smash-incident in Zweden (nu gerepareerd, oef) is het geweldig.

Veel van mijn illustratieve dingen zijn binnenshuis geschoten en ik zal deze lens uitgebreid gebruiken voor dat werk, corrigerend voor vervormingen rond de rand. Als ik in een vreemde stad ben en ik loop rond om de bezienswaardigheden te bekijken, is dit mijn lens.

Canon 24-70mm f/2.8 L-serie – Tzijn was ooit mijn trouwwerkpaard, maar nu komt het over het algemeen alleen uit op de 5D Mark II voor brede opnamen in shows.

Camranger – Dit ding is de BESTE. Ik koppel draadloos aan een Apple iPad op een standaard, en het is misschien wel het belangrijkste systeem om te hebben voor een headshot-client. Hun zelfvertrouwen gaat door het dak als ze zien dat je je einde van het koopje omhoog houdt met een scherpe, goed verlichte foto.

Bovendien lijkt de draadloosheid van dit alles super indrukwekkend. Ik hang mijn CamRanger om mijn nek met een lanyard, en in het etui heb ik een kleine haakse teeny USB-extender om de druk van het stopcontact af te halen.

3 x Godox Wistro AD200 s – Ik hou van deze kleine jongens. Vergelijkbare grootte als een speedlite, meer vermogen, snellere verversing, betere batterijcapaciteit, kale lampoptie, HSS en ingebouwde trigger.

Tot voor kort had ik voor locatieshoots speedlites, triggers en zoveel AA-batterijen, en die speedlite-setup had niet de betrouwbaarheid die ik nodig had. Deze AD200’s zijn oerdegelijk.

Godox XPro-C trigger – Ik vind het geweldig dat er een knop is voor elke groep, zodat je gewoon de groep kunt selecteren die je wilt aanpassen zonder ergens doorheen te scrollen.

YN600EX-RT speedlite – Als ik een flitser op de camera nodig heb, of een vierde noodlicht, met behulp van de Godox X1 trekker.

Batterijen omdat batterijen.

Kaarten omdat kaarten.

AA-batterijen en AA-batterijcaddy – Oh man, deze kleine batterij-caddies zijn de beste. Houdt batterijen bij elkaar en gebruikte oplaadbare batterijen kunnen ondersteboven naar binnen schuiven, zodat u ze kunt bijhouden. Ik heb ze niet te koop gevonden in Australië, maar je kunt ze vinden op Amazon in de VS.

Apple Macbook Pro – Als er downtime is bij een theateropname (bijv. – pauze), kan ik aan de slag met headshots of culling (via de USB3-kaartlezer), of het gebruiken als back-up tethersysteem.

BlackRapid bandje – 99% van de tijd gebruik ik helemaal geen bandje. Als ik echter op reis ben, is het een must. De mijne is versierd met een vlecht die ik jaren geleden met mijn zoon op een schoolkamp heb gemaakt. En om de een of andere reden heb ik in de zak een klein verpakt suikerklontje uit Parijs. Ik weet niet waarom.

Moo stickers. Eén keer was ik tweede aan het fotograferen en leende ik mijn speedlite uit aan de primary toen die van haar stierf, en toen konden we niet zien welke dat was. Dus nu zit er een stickertje op al mijn spullen (vooral batterijen en kaarten) met mijn e-mailadres en telefoonnummer.

CF-kaartkoffers – Ik heb niet-zwarte hoesjes, zodat ze gemakkelijker te herkennen zijn wanneer ik er onvermijdelijk een achter een theaterstoel laat vallen.

Meetlint – Als ik fotografeer voor composieten, wil ik ervoor zorgen dat ik weet op welke hoogte ik me op mijn Three Legged Thing-statief bevindt, en de afstand tot het onderwerp. Dat goed repliceren maakt een groot verschil voor een geloofwaardig composiet (zie gids).

Stepladder – Ik zweer dat dit een van de belangrijkste stukjes kit is. Snelle hoogte bij een evenementshoot; geeft opties bij het fotograferen van een lange headshot-klant; maakt zelfs een snelle stoel.

Comfortabele schoenen – Ik schuif wat sportbinnenzolen in mijn Cons en dat zorgt voor gelukkige voeten.

www.imagesbyanderson.com