Ik ben Louise Downham, een pasgeboren en familiefotograaf. Ik ben een geboren en getogen Londenaar en beschouw mezelf als zo gelukkig dat ik een baan heb waar ik absoluut van hou.
Het is een totaal cliché, maar waar – mijn grootvader gaf me mijn eerste camera. Ik had zijn camera de hele zomer gebruikt. Toen hij zich realiseerde dat ik een echte passie had voor fotografie, gaf hij me een camera voor mijn verjaardag. Het was een Canon – dus dat was dat, ik ben nu een Canon-meisje en dat ben ik altijd geweest!
Lijst van kit:
Canon 5D Mark IV: Dit is een nieuwe traktatie, en ik ben er halsoverkop mee. Focus tracking is briljant voor peuters die rondscheuren, dus ik kijk er echt naar uit om die functie meer te gebruiken. Ik vind het geweldig om verschillende aangepaste knoppen te hebben met echt specifieke schijf- en focuscombinaties die op elk zijn ingesteld.
Canon 5D Mark III: Dit zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben! Ik droeg twee Mark IIIs met mij, maar deze is nu mijn tweede lichaam. Ik heb er een ‘veilige’ lens op zoals de 50mm of 35mm voor het geval ik wat meer afstand moet nemen van mijn onderwerpen.
Canon 35mm f/1.4 L: Ik gebruik dit meestal voor doopfeesten, en af en toe voor een meer milieufoto op familieportretsessies. Ik heb echter de neiging om redelijk dichtbij te fotograferen, dus het is geen natuurlijke lens voor mij om te gebruiken. Ik houd het in de mix om mezelf eraan te herinneren om uit mijn comfortzone te blijven stappen en mezelf te blijven uitdagen met het vinden van nieuwe invalshoeken en gezichtspunten. Voor doopfeesten kan het erg handig zijn om het hele gezin in een shot te krijgen – vooral als er ook peetouders zijn om rekening mee te houden.
Canon 100mm f/2.8 L Macro: Man, ik hou van deze lens! Ok, het heeft zijn beperkingen – het is traag om scherp te stellen en je hebt nogal wat ruimte in een kamer nodig om het als portretlens te gebruiken, maar de beelden ervan zijn volledig knock-out. Voor macro close-ups van pasgeborenen is dit een must-have. Voor portretten van kinderen die in een rustige en rustige stemming zijn, is deze lens gewoon prachtig.
Canon 85mm f/1.8: Ik gebruik de 85mm L lens niet zoals ik meestal gebruik met de 85mm met peuters en jonge kinderen, en ik heb de snellere scherpstelling van deze lens nodig. Het is een ongelooflijke lens voor het geld – de bokeh die het levert is prachtig. Ik probeer mijn cameratas behoorlijk uitgepuurd te houden, maar ik moet toegeven dat ik er nog steeds aan denk om af en toe de L-lens te kopen.
[Ed – check out Louise’s Newborn Photography Tips]
Canon 135mm f/2.0 L: Ik neem dit altijd mee als we naar buiten gaan op een familieportretsessie. Het is bijna nooit nuttig (voor mijn doeleinden) binnenshuis omdat het zoveel ruimte nodig heeft, maar buiten komt het echt tot zijn recht. Ik hou ervan om ver terug te komen van een familie en ze rond f / 4.5 te fotograferen, zodat de achtergrond mooi en romig wordt.
Canon 50mm f/1.2 L: Ja, de handige vijftig! Ik gebruik het vrij vaak met volledige foto’s van pasgeborenen en soms foto’s van ouders die hun baby knuffelen – en ik heb het vaak op mijn tweede lichaam als ik buiten fotografeer, voor het geval ik een beetje terug moet komen. Anders dan dat vind ik deze brandpuntsafstand echter behoorlijk saai om mee te fotograferen – het past niet echt bij mij. Maar het is een heel nuttig werkpaard en soms is het gewoon de lengte die nodig is voor een bepaalde kamer of situatie.
Canon 16-35mm f/2.8 L: Ik gebruik dit om de buitenkant en het interieur van de kerk te fotograferen wanneer ik een doop of doop fotografeer. Ik hou ervan hoe dramatisch een gebouw kan worden in een supergroothoek. Ik heb niet de neiging om het veel te gebruiken voor portretwerk, behalve af en toe de scène in een wijd open landschap plaatsen.
Bits and bobs: het lijkt me niet helemaal goed om te laten zien wat er in mijn cameratas zit zonder de andere essentials te laten zien! Ik zorg er altijd voor dat ik een pak tissues, haarbanden (zowel voor mij als om klanten aan te bieden als ze op een winderige dag zonder worden betrapt), pleisters (nogmaals, zowel voor mij als ook voor kleintjes voor het geval ze een ongeluk krijgen), hooikoortstabletten (het is een enorme pijn om buiten te fotograferen en te beginnen niezen!), lensreinigingspapier (een hond likte onlangs mijn lens – ik was echt blij om deze bij me te hebben!), Enkele pasgeboren baby-rekwisieten (zoals deze) en wat wisselgeld. En pepermuntjes! Soms is op een lange dag een goede sterke munt een essentiële opkikker.
