Fotografie is altijd een deel van mijn leven geweest. Toen ik zes was en geïntrigeerd door de drie camera’s van mijn oom, vroeg ik of ik een foto van hem mocht maken. Dat was mijn eerste foto, een zwart-wit print die ik zorgvuldig in de lade van mijn nachtkastje bewaar.
Op 15-jarige leeftijd ontmoette ik een ongelooflijke professor – een van die uitstekende geesten die misschien eens in de honderd jaar worden geboren. Hij was het die me de technieken van de donkere kamer, portretten en landschapsfotografie leerde. Hij gaf me ook een Canon F1
Ik studeerde een paar jaar later af als elektronisch technicus, maar, bewogen door een onbedwingbare passie voor motorfietsen, begon ik samen te werken met een provinciaal tijdschrift als fotograaf en journalist, en zette zo mijn eerste stappen. Ik heb een aantal jaren besteed aan het fotograferen van motorcross, vervolgens snelheid en uiteindelijk MotoGP en Formule 1 autoracen.
Ik deed ook productfotografie, werkte met modellen, interieurshoots en zelfs stillevens.
Maar het was in 1991 dat ik mijn eerste echte reis door Europa maakte en het was die ervaring die mijn professionele leven onuitwisbaar zou markeren. Ik bezocht vijftien landen, reisde duizenden kilometers en nam minstens dertig rollen diafilm door. Van daaruit begreep ik meteen wat mijn fotografische passie was.
In 2004 kwam ik op Antarctica aan op de Vernasdky Research Base, waar wetenschappers in 1985 voor het eerst het gat in de ozonlaag ontdekten. Vanaf dat moment begon ik me te interesseren voor het documenteren van milieuproblemen in verband met de opwarming van de aarde en het smelten van ijs.
Mijn fotografie is niet geboren uit het volgen in de voetsporen van of geïnspireerd worden door andere fotografen. Integendeel, ik leerde door de meesters van de schilderkunst te bestuderen en hoe zij licht begrepen – eerst Van Eyck en later Caravaggio, op wiens werk ik diep verliefd werd.
De onderwerpen die ik voornamelijk portretteer zijn wat ik de “moleculen” of hoofdcomponenten van reisreportagefotografie noem: landschappen, mensen en dieren – allemaal gemaakt met behoud van hetzelfde niveau van kwaliteit en consistentie van stijl.
Sinds enkele jaren realiseer ik me, zoals grote fotografen Ferdinando Scianna en Sebastiano Salgado hebben gezegd, dat fotografie misschien dood is, in die zin dat het onwaarschijnlijk is dat het een professionele toekomst zal hebben, vooral voor jonge mensen die nog moeten beginnen. Maar misschien is het antwoord constante heruitvinding en evolutie.
Ik heb 27 jaar lang alleen Canon camera’s en optica gebruikt. In 2013, anticiperend op mode en trends, en beseffend dat reflexen snel zouden worden doorgegeven als museumobjecten, stapte ik over naar spiegelloos en werd ik ambassadeur voor Fujifilm.
Met al het enthousiasme van een kind bij zijn eerste ontdekking, ondanks dat ik 143 landen over de hele wereld heb bezocht, heb ik onlangs video gemaakt en ben ik begonnen te werken met action cams voor dynamische, snelle opnamen.
De echte revolutie voor mij dat ik de wereld in beslag nam door er met alle mogelijke middelen overheen te vliegen, was de drone. Dankzij dit “vliegende oog” kan ik beelden bedenken zonder grenzen die nog nooit eerder zijn gezien. Fotografie wordt opnieuw uitgevonden, nieuwe perspectieven worden ontdekt en een nieuwe en andere wereld wordt geopend.
Met videobeelden neemt de fotografische uitdaging nog meer toe en voeg tegelijkertijd vier bewegingen toe op de as van de drone en camera, en je hebt de mogelijkheid om beelden te maken met een dynamische kwaliteit die nog nooit eerder is gezien.
Ik heb overal naartoe gevlogen, zelfs op plaatsen waar nog nooit iemand is geweest, zelfs niet de bemanning van National Geographic met wie ik samenwerkte.
Ik heb over koraalriffen en woestijnen, gletsjers, watervallen en bergen gevlogen. Ik heb het pad van ijsberen gevolgd, de straal van een geiser gefilmd toen deze uit de aarde explodeerde, de drone op meer dan 4 kilometer afstand van het midden van de Arctische zee gelanceerd om onbereikbare pieken vast te leggen en mijn vaartuig in actieve vulkanen gedompeld om live beelden vast te leggen magma dat uit de krater barstte.
Tegenwoordig werk ik samen met National Geographic en met de drie belangrijkste Rai-televisienetwerken van Italië als regisseur en documentairemaker.
Ik ben de auteur van 13 boeken (15 eind 2019) en heb mijn wee laten zienrk in 50 tentoonstellingen in Italië en in het buitenland. Maar mijn belangrijkste doel als documentairefotograaf is om de fragiele schoonheid van de wereld te delen, vooral het besneeuwde Noordpoolgebied waar ik zo van hou en dat binnenkort, als gevolg van de manmanie voor almacht, langzaam zal verdwijnen.
In mijn cameratas:
Fujifilm X-H1
Mijn favoriete camera vooral! In-body 5-assige beeldstabilisatie met ultragroothoeklenzen beschikbaar en uitstekende kwaliteit met behulp van een gimbal in videomodus.
Fujifilm X-T3
Tweede lichaam, maar soms eerst. De verlichte sensor is handig bij nachtfotografie en vooral bij het najagen van noorderlicht in al zijn pracht.
DJI Osmo Zak
De grootste uitvinding van de afgelopen twee jaar in de actiecamerawereld. Het heeft een 3-assige gimbal-stabilisator met een geïntegreerde camera en is te bevestigen aan smartphones. Extreem snel, altijd klaar voor gebruik. Een perfecte reisgenoot voor professionals.
DJI Osmo Plus
Langzamer dan wat dan ook. Maar de 4K-resolutie en het zoomeffect worden in veel omstandigheden zeer gewaardeerd.
GoPro Zwart 7
Onvergelijkbaar met eerdere modellen, dit is absoluut stabieler en het gebruiksbereik is onvoorstelbaar.
Fujinon 16mm f/1.4
Breed en zo helder. Perfect voor een onscherpe achtergrond met close-up onderwerpen en ideaal voor astro- en nachtfotografie.
Fujinon 56mm f/1.2
Extreem helder. Perfect voor het bokeh-effect, evenals portret- en huidtextuur.
Fujinon 8-16mm f/2.8
Groot en zwaar, maar met een kwaliteit en een definitie die voor zich spreekt.
Fujinon 16-55mm f/2.8
Onmogelijk om het thuis te laten! Het is een must in een fototas.
Fujinon 50-140mm f/2.8
Helder en vrij licht. Samen met een 1.4 teleconverter is het mijn beste combinatie.
Fujinon 1,4x
Altijd gemonteerd op een 50-140
Fujinon 100-400mm f/4.5-5.6
In omstandigheden die niet al te helder zijn, is de kwaliteit behoorlijk indrukwekkend. Van Bengaalse tijgers tot ijsberen, het is altijd mijn eerste keuze voor natuurfotografie.
DJI Mavic Pro
Het is mijn derde drone-keuze, gebruikt als back-up voor het geval de andere twee falen.
DJI Mavic Pro 2
Absoluut fantastisch. Deze gezamenlijk ontwikkelde Hasselblad L1D-20c drone heeft een uitstekende kwaliteit en uitstekende draagbaarheid. Ook bij weinig licht zijn de beelden uitstekend en is het verbazingwekkend stabiel in extreme windomstandigheden.
DJI Mavic 2 Zoom
Slechte kwaliteit in fotomodus door de 12 megapixel sensor. Maar in de videomodus maakt het gebruik van de optische zoom het mogelijk om zo dicht mogelijk bij dieren te komen zonder ze te storen. (Gerelateerd: Zie DJI Mavic Mini review hier)
www.lucabracali.it | @lucabracaliphotographer
Bekijk deze 8 essentiële tools om je te helpen slagen als professionele fotograaf.
Inclusief tijdelijke kortingen.
Lees hier meer