’s Werelds gevaarlijkste fotografie banen

Denk aan een aantal gevaarlijke beroepen. Schoot de fotografie me te binnen? Waarschijnlijk niet!

Maar hier is het ding: elke dag zijn er fotografen over de hele wereld die hun leven op het spel zetten. Of op zijn minst hun gezondheid en veiligheid in gevaar brengen om de perfecte foto te maken.

Het zijn de fotojournalisten van warzone, de stormjagers, degenen wiens onderwerpen voor portretzittingen toevallig zeer scherpe tanden hebben … om er maar een paar te noemen!

Dus welke fotografiebanen zijn de gevaarlijkste ter wereld? Laten we eens kijken.

Storm Chasers

Er broeit een storm aan de horizon. De donkere wolken die eerder lusteloos hingen, worden meegezogen in een wervelende draaikolk die alles op zijn pad dreigt te verslinden. En het wordt met de seconde groter.

A) pak je spullen en ren, of B) roep je “woohoo!” en rijd er naartoe?

Als je gezond bent, waarschijnlijk optie A. Als je het soort fotograaf bent wiens passie wild weer is, dan is het tijd om het pedaal op het metaal te zetten.

Wat kan er misgaan?

Blikseminslagen, gekapte bomen en hoogspanningslijnen, puin dat wordt rondgegooid en, natuurlijk, daadwerkelijk verstrikt raken in een tornado of andere gevaarlijke weersomstandigheden zijn allemaal mogelijkheden van dit genre.

Dat gezegd hebbende, zijn deze risico’s in werkelijkheid relatief laag.

“In zekere zin komt het grootste deel van het gevaar niet in tijden van dingen schieten, maar meestal in, laten we zeggen, zware regen die gewoon door of rond stormen navigeert zonder een goed zicht” – stormfotograaf Mike Hollingshead.

Dus als je geïnteresseerd bent in het oppakken van stormjagen als hobby, wees je er dan van bewust dat veel van het gevaar eigenlijk te maken heeft met veilig rijden in risicovolle omstandigheden. Evenzo moet u op uw hoede zijn voor andere bestuurders die mogelijk wild in de tegenovergestelde richting vluchten.

Tips voor het schieten van stormen

Hier is Mike: “Ik heb altijd een raamklem met een houder om te voorkomen dat ik bij bliksem uit de auto moet stappen. Het is heel handig en ook sneller dan uitstappen en een statief opzetten.

Eenmaal donker, stel je gewoon de langere belichtingen in (zeg tussen 2 en 30 seconden) en laat je hem wegschieten zonder zelfs de kabelontspanner aan te raken … voor het geval er een bout tegen de auto botst.”

De Australische fotograaf James Smart – wiens foto “Dirt” de hoofdprijs won in de National Geographic Photography Contest 2015 – stelt ook voor om een bliksemtrigger te gebruiken.

“Probeer een bliksemtrigger te gebruiken voor die blikseminslagen overdag, omdat ze niet het gemakkelijkst vast te leggen zijn wanneer je op de sluiterknop moet drukken – veel gemakkelijker ’s nachts wanneer je de sluiter voor langere tijd open kunt laten,” vertelde hij ons.

Hij stelt ook een snelle sluiter voor:

“Bij het fotograferen van stormen probeer ik te fotograferen met een snelle sluitertijd, omdat ze vrij snel bewegen / roteren, dus je moet misschien de ISO verhogen en openen voor f / 5 of hoger om de juiste hoeveelheid licht binnen te krijgen.”

Conflict fotojournalistiek

Het is één ding om in de frontlinie van een oorlog of humanitaire crisis te staan als een getrainde soldaat met een geweer. Het is iets anders om in dezelfde situatie te zitten met niets anders dan een camera.

Dat is het leven van een conflictfotojournalist. En het is misschien wel de gevaarlijkste baan waar een fotograaf zichzelf in kan krijgen.

Dus waarom doen ze het?

Pulitzer Prize-winnende fotojournalist Lynsey Addario zegt dat er geen plek is waar ze liever zou zijn.n “in de frontlinie van de geschiedenis”, haar beeldtaal gebruikt om het publiek en beleidsmakers te informeren over wereldgebeurtenissen.

“Er zijn zoveel misvattingen over waarom journalisten oorlog verslaan,” dat vertelde ze aan The Guardian. “Het is een roeping. Het is zoveel groter dan een verslaving aan adrenaline.”

Wat kan er misgaan?

Voor fotografen in conflictgebieden is de dreiging van letsel of overlijden zeer reëel.

Beschoten, gebombardeerd, gegijzeld, aangevallen, over ruw terrein getrokken of door velden doorspekt met landmijnen… dit zijn slechts enkele van de mogelijke risico’s die in de functiebeschrijving zijn opgenomen.

Addario zelf heeft een aantal intense situaties gezien (om het licht uit te drukken). Haar lijst met gevaarlijke ontmoetingen in het veld omvat ontvoerd worden – twee keer.

Hier praat ze met NPR:

Ik herinner me het moment waarop we werden gegijzeld in Libië, en we werden gevraagd om met ons gezicht naar beneden op de grond te gaan liggen, en ze begonnen onze armen achter onze rug te leggen en begonnen ons vast te binden. En we smeekten allemaal om ons leven omdat ze besloten of ze ons wilden executeren, en ze hadden geweren tegen ons hoofd.

Op zulke momenten, met iemands leven in de balans, lijkt fotografie misschien een triviale bezigheid.

Maar onverschrokken fotoprofessionals poetsen zichzelf weg en blijven teruggaan – omdat ze weten dat wat ze doen echt een verschil maakt.

Tips voor het fotograferen van conflicten

Het hebben van de juiste uitrusting en de juiste training is uiteraard van het grootste belang in dit werkveld. Doe je onderzoek – zoals het leren van een paar basisprincipes van de lokale taal.

Bovendien biedt Addario een onverwacht advies voor beginnende fotojournalisten: probeer het mooi te maken.

“Je moet de lezer laten stilstaan en beseffen: ja, het is zo erg als het lijkt,” zegt ze in het interview hierboven.

“Het gaat niet alleen om bravoure en alleen maar opdagen en schieten. Als ik de tijd heb, denk ik wel na over compositie. Want als niemand stopt om naar de foto te kijken, wat heeft het dan voor zin om hem te maken? En als het mooi maken dat doet, dan is dat waar ik naar streef. Soms is er schoonheid in oorlogsgebieden.”

Surf fotografie

Als je bang bent voor een golf van meer dan een halve meter en in paniek raakt elke keer dat een stuk zeewier je been borstelt, is surf- en zeefotografie waarschijnlijk niets voor jou.

Fotografen die zich in een nat pak maken, hun dure uitrusting in waterdichte behuizing stoppen en de onvoorspelbare andere wereld trotseren die de oceaan is, verdienen volledig respect. Het is niet de gemakkelijkste – of veiligste – baan.

Wat kan er misgaan?

Surffotografen moeten bereid zijn om genadeloze golven en slechte onderstromen het hoofd te bieden – evenals de mogelijkheid om te worden geraakt door een surfer of verdwaalde board.

De bovenstaande video toont de lengtes die een surffotograaf kan nemen om een foto te maken van binnenuit de ton.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat in sommige gevallen de fotograaf ongeveer net zo fit en bekwaam moet zijn als de eigenlijke atleet!

Tips voor het fotograferen van surfen

Big wave surffotograaf Trent Slatter legt de prachtige woestheid van de zee in al haar glorie vast.

Golven lijken als blauw glas in beweging voordat ze verbrijzelen, elk een unieke en onherhaalbare gebeurtenis.

Het maken van dergelijke foto’s is niet eenvoudig, maar dat maakt deel uit van de opwinding. Zoals Trent ons vertelt: Hoe groter het risico, hoe groter de beloning.

Het vereist ook een zekere mate van loslaten – het loslaten van angst, van beperkingen, van de meningen van anderen.

Hier is Slatter in gesprek met Daily Salt:

“Voorzichtigheid in de wind gooien en voor blut gaan kan een opwindend gevoel zijn en kan jezelf echt laten zien hoe we als mensen kunnen bereiken. Mijn leven is anders dan dat van jou en vice versa, dus jezelf vergelijken met iemand anders is het ergste wat ik ooit heb gedaan, en zal dat niet meer doen. Je hebt geen dubbele tik op IG nodig om een afbeelding te meten. Die shit zal je ziel vernietigen. En wees lief voor anderen.”

Diepzee &shark fotografie

Laten we allemaal even de tijd nemen om onze hoed af te zetten voor onderwater oceaanfotografen – ook bekend als degenen wiens taak bestaat uit het trotseren van dodelijke zeedieren en een ongezonde afhankelijkheid van een tank met zuurstof.

Dus wat zou iemand bezitten om het fotograferen van alle dingen diep en gevaarlijk hun levenswerk te maken?

Voor die vraag wenden we ons tot haaienadvocaat en fotograaf Mike Coots. Het was na hij verloor zijn rechterbeen in een haaienaanval die hij besloot zijn leven te besteden aan het documenteren van de schoonheid van deze wezens, maar ook aan het lobbyen voor hun bescherming.

Ja, je leest het goed.

Mike vertelde me ooit in een interview dat het doel van zijn fotografie is om visuele verhalen te gebruiken om te laten zien “hoe mooi, kwetsbaar en speciaal onze oceanen zijn”… en ik denk dat daar zeker iets in zit.

Wat kan er misgaan?

Ooit de film gezien Muil?

Genoeg gezegd!

Tips voor het fotograferen van wezens uit de diepte

Hier is een belangrijke tip van Mike over veilig onder water fotograferen: wees comfortabel in je duiken.

“Onderwaterfotografie kan technisch moeilijk zijn en je hele denkproces tijdens de duik in beslag nemen,” zegt hij.

“Je wilt dat je duikuitrusting op punt staat en dat je duikervaring een tweede natuur is. Als je aan het rommelen bent met uitrusting, constant je masker ontdooit, ondergewicht hebt, enz., Zul je niet in staat zijn om in een comfortabel schietritme te komen en het kan je vermogen belemmeren om je scherp bewust te blijven van het gedrag van de haai. “

P.s. Mike’s Instagram zit serieus vol met prachtige fotografie. Je kunt hem hier volgen.

Conservatie Fotografie

Er zijn tienduizenden soorten op aarde die dreigen te verdwijnen. Sommige zijn groot en majestueus, sommige sprankelend en klein; sommigen verliezen hun leefgebied en anderen worden met uitsterven bedreigd.

Zonder onze zorg en bescherming kunnen we ze voor altijd verliezen.

Conserveringsfotografie is een manier om een verschil te maken. Hier hebben we professionals wiens favoriete wapen een camera is – en ze gebruiken het om het bewustzijn van natuurbeschermingskwesties te vergroten en te pleiten voor positieve verandering.

Niet alle soorten conserveringsfotografie zijn gevaarlijk. Maar het genre kan zeker een donker en verward web van risico’s met zich meebrengen – vooral waar illegale jacht en stroperij bij betrokken zijn.

Wat kan er misgaan?

Als iemand met tientallen jaren ervaring in conservatiebeheer en fotojournalistiek, heeft Peter Chadwick een grondige kennis van het genre.

Zoals Peter ons vertelde in zijn Shotkit-functie, kunnen de omstandigheden voor de serieuze conserveringsfotograaf lastig zijn:

Om het benodigde materiaal te verzamelen, begeleid ik de rangerteams tegen stroperij bij het uitvoeren van hun taken en patrouilles. Sommige van deze patrouilles kunnen plaatsvinden in extreem ruig terrein waar de temperaturen hoger zijn dan 38 ° C en waar de patrouilles tot 30-40 km op één dag kunnen afleggen.

“Daarbovenop,” voegt Peter toe, “er is ook het constante risico om tropische ziekten op te lopen, in contact te komen met zwaarbewapende stroperijbendes en ontmoetingen met gevaarlijk wild zoals leeuw, olifant en buffel.”

Tips voor conserveringsfotografie

Hier zijn vier belangrijke tips van Peter voor iedereen die probeert te volgen in zijn werk:

1. Doe een geavanceerde EHBO-cursus die zich richt op het omgaan met trauma-wonden.
2. Onderneem een cursus die leert hoe te werken in vijandige omgevingen.
3. Onderzoek altijd zoveel mogelijk naar de politieke en veiligheidsomgeving in het gebied waar je gaat werken.
4. Probeer een betrouwbare lokale “fixer” te vinden die de lokale taal spreekt, de lokale situatie begrijpt en u zonder gedoe kan helpen rondreizen.

Wat betreft je uitrusting – zorg ervoor dat deze stevig, duurzaam en compact is.

Hier zijn enkele aanbevelingen voor camera’s voor wandelen, die je in goede plaats zouden moeten stellen.

Sport &Avontuur Fotografie

Hoewel we een speciale vermelding hebben gegeven aan surffotografie vanwege het hebben van zijn eigen unieke reeks uitdagingen, zijn er allerlei soorten sporten, extreme sporten en avontuurlijke activiteiten die net zo gemakkelijk tzijn lijst.

Denk aan de skiërs, de rotsklimmers, de bergbeklimmers, de grotduikers, de bungeejumpers… en alle anderen wiens capriolen de harten van ons minder gedurfde types doen kloppen.

Denk nu aan de fotografen die hen dapper volgen waar ze ook durven te gaan.

Wat kan er misgaan?

In zijn boek De verhalen achter de beelden: lessen uit een leven in avontuurlijke fotografie, vertelt avonturenfotograaf Corey Rich over een tijd waarin zijn zoektocht naar de perfecte foto hem bijna het leven kostte.

Tijdens het fotograferen van rotsklimmer Tommy Caldwell maakte Rich de knoop aan het einde van zijn eigen touw los om te voorkomen dat het zijn schot in de weg stond. Met een val van 600 meter onder hem ging Rich verder met wegknappen – volledig vergetend dat hij de knoop had losgemaakt en bijna meteen van het einde had afgestoten.

Gelukkig merkte Caldwell het op het laatste moment op en voorkwam dat hij zich dood stortte.

Het verhaal van Rich demonstreert slechts een van de vele dingen die vreselijk mis kunnen gaan tijdens het fotograferen van avontuurlijke sporten. Bungelend aan touwen, bergen beklimmend in barre omstandigheden, jezelf op het directe pad van snel bewegende mensen en objecten plaatsen… Het zit allemaal in een dag werk.

Over snel bewegende objecten gesproken, hoe doen je voorkomt dat je wordt omgeploegd door te hard rijdende sporters?

“Je leert sommige renners meer te vertrouwen dan anderen”, klinkt het. zegt sportfotograaf Athol Hill.

“De man op de bovenstaande foto is een wereldkampioen kite-boarder, dus je weet dat als je hem vraagt om op een punt te springen, er een laag risico op contact is. Hij zou ongeveer een meter of twee van mij hebben gelanceerd. Het deel onderaan is de golf veroorzaakt door zijn lancering die over me heen gaat.

Ik maak me niet al te veel zorgen over renners zoals hij – het zijn de minder bekwame ruiters die over je heen proberen te springen waar ik me zorgen over maak. Maar het hoort bij de pret.”

Tips voor sportfotografie

Hier is wat handig advies van Athol:

“Mijn grootste tip is om conventionele fotografiebeperkingen uit het raam te gooien en ze als kansen te beschouwen.

Ga er niet zomaar vanuit dat iets niet mogelijk is. Sportfotografie gaat over het nemen van risico’s en het overtreden van regels met de compositie en hoeken van je foto’s.

Als je bijvoorbeeld horizontaal naar de horizon kijkt, heeft de lucht een uitgewassen lichtblauwe uitstraling. Als je omhoog kijkt, is het donkerblauw.

Als je foto’s maakt van renners naar boven, verander je de hele dynamiek van de foto. Nu heb je donkerblauwe lucht, geen obstakels op de achtergrond en laat je de ruiter hoger kijken.

Sportfotografie gaat over het vinden van manieren om de beperkingen te overwinnen, niet alleen over het maken van foto’s. Koop een waterhuis, gebruik een externe trigger zodat je je camera in de actie kunt zetten, praat met rijders, wat het antwoord ook is, probeer het te laten gebeuren. “

Laatste woorden

Het is gemakkelijk om naar een foto te kijken en alleen te zien wat er in het frame staat.

De volgende keer dat je een shot ziet van een hongerige tornado, een woeste golf, een brullend dier of een door kogels gevlekt oorlogsgebied, neem dan even de tijd om je voor te stellen wat er achter de camera gebeurde.

Wie heeft de sluiterknop ingedrukt? Hoe voelden ze zich en welke risico’s namen ze om het te doen?

Er is een hele wereld buiten beeld, als we de verhalen maar te horen krijgen.

Wat jou betreft: Als het leven op het randje, camera in de hand, klinkt als een droom die uitkomt, is het misschien tijd voor een verandering van carrière (of genre). Hopelijk heeft dit bericht je wat ideeën en inspiratie gegeven. Laat ons weten wat je plannen zijn in de comments.

Disclaimer: Alle aanbevelingen zijn onpartijdig en gebaseerd op gebruikerservaring, zonder vooringenomenheid voor de producten of het merk. De producten in dit bericht kunnen affiliate links bevatten.

Alle foto’s gereproduceerd met toestemming.