Sigma 105mm f/1.4 Art Lens Test (voor Nikon)

Sony ontwikkelt snel hun eigen arsenaal aan lenzen en Sigma doet hetzelfde om ervoor te zorgen dat het steeds groter wordende leger van Sony-shooters heeft wat ze willen op de lensafdeling.

De enige brandpuntsafstand die voor mij ontbreekt sinds mijn overstap naar Sony is altijd dat 105-135mm f/1.4-2.0 bereik geweest… tot nu.

Betreed de Sigma 105mm f/1.4 DG HSM Art. Aangeprezen door Sigma als hun “bokeh master”, de Sigma 105mm f/1.4 lens heeft een grote klus te klaren, zij het een zeer specifieke.

Maar hoe verhoudt het zich tot zijn tegenhangers van andere merken en is het de kosten waard? Is het een van de beste Sigma objectieven van het jaar?

Lees verder om erachter te komen!

Sigma 105mm f/1.4 Statistieken

• Verkoopt voor ongeveer $ 1,5k
• Beschikbaar voor Canon- en Sony-camera’s
• Diafragmabereik van f/1.4 tot f/16
• Drie FLD-elementen, twee SLD-elementen
• Eén asferisch element
• Super meerlaagse coating
• Hyper Sonic AF Motor, Handmatige override
• Weerbestendige, beschermende frontcoating
• Afgerond 9-blads membraan
• Verwijderbare roterende Arca-type statiefvoet
• Compatibel met Sigma USB Dock

De Unboxing

Toen ik mijn doos van B&H ontving met deze schoonheid erin, werd ik meteen begroet met een verrassende hoeveelheid gewicht.

Ja, ik had gehoord dat dit een grote lens was, maar ik was niet volledig voorbereid op hoe GROOT dit ding zou zijn.

Omdat ik een spiegelloze shooter ben, ben ik gewend geraakt aan een kleinere belasting en zelfs het bevestigen van een 70-200 mm voelt op dit moment onhandig aan.

Als voormalig Nikon 200mm f/2 dat had ik nooit gedacht.

Nadat de eerste schok van de maat was uitgewerkt, heb ik een kijkje genomen bij de accessoires die Sigma bij de 105 heeft geleverd.

Binnenin zat een riem voor de lensbehuizing (wat een echt stevig ding was, extreem goed opgevuld) en een schroefachtige zonnekap die ook dienst kon doen als een kleine slakom (volgens mijn broer).

Er was ook een siliconen band die verwisselt met de Arca-Swiss statiefgondel.

Over het algemeen was de verpakking mooi, de draagtas is indrukwekkend en ik voelde dat ik op het punt stond een kwaliteitsproduct te gebruiken.

RATING: 10/10

Ergonomie

Laten we iets rechtzetten: deze lens is ENORM. Ja, het is zo enorm als iedereen zegt, en het weegt maar liefst 3,6 lbs (1,63 kg), iets meer dan de helft van het gewicht van Nikon’s aangekondigde 200mm f/2.

Dat is de lens waar ik aan dacht toen ik de 105 aansloot op mijn plotseling extreem kleine Sony A9. Ik was benieuwd hoe het voelde om weer zo’n lens te hanteren, en of het het gewicht waard zou zijn.

Voordat we echter in de beeldkwaliteit duiken, wil ik wel zeggen dat Sigma slim was om een Arca-Swiss statiefgondel bij deze kolos te voegen.

Hoewel het me niet stoorde om deze lens in de hand vast te houden, kan ik me voorstellen dat velen de statiefoptie die het biedt zullen waarderen – vooral degenen die niet van de barbell-curling, gym rat-variëteit zijn.

Ik vond de statiefgondel leuk om simpelweg het gewicht van de lens te beheren terwijl ik hem vasthield, omdat de basis ervan goed in mijn hand paste.

Voor degenen die het liever niet hebben, heeft Sigma echter wel vooruit gedacht en ook een siliconen band geleverd die past in de ruimte waarin de kraag zich bevindt, mocht je ervoor kiezen om deze te verwijderen.

Langs de linkerkant van de lens vind je een AF / MF-scherpstelschakelaar die gemakkelijk toegankelijk is, maar goed genoeg is gebouwd om niet per ongeluk te bewegen.

Ik vond het ook leuk om begroet te worden met precies de juiste hoeveelheid weerstand op de handmatige scherpstelring. Het hielp me om te voorkomen dat ik overijverig was en focus miste door de ring te snel te wringen.

Overall, als je eenmaal over het feit heen bent dat je nu een mini-t-shirtkanon aan de voorkant van je camerabody hanteert, is het echt een mooie lens en voelt het stevig gebouwd aan.

RATING: 7/10 (docked vanwege grootte)

Bouwkwaliteit

Wanneer je deze lens uit de doos trekt en begint te gebruiken, word je getroost door het gevoel waarin je hebt geïnvesteerd kwaliteit glas.

Ik hou van het gevoel van geborsteld metaal, dat het grootste deel van de lens vormt, behalve het achterstuk, dat gladder is.

Sigma heeft dit monster zeker ingepakt vol geweldige elementen. Toch vraag ik me af hoeveel van de bulk echt nodig is.

Omdat de lens weerbestendig was, was ik niet bang om hem mee te nemen naar IJsland, maar de enorme omvang weerhield me ervan om hem tijdens de lange wandelingen in mijn rugzak te slepen.

Nikon’s 105mm f/1.4 is iets meer dan 2 pond, en Sony’s nieuwe 135mm f/1.8 is een ons lichter dan dat.

Dus, met de Sigma die ruim een pond zwaarder binnenkomt, moet ik me afvragen wat ze dit beest in het magazijn voeren voordat ze het verzenden.

Dat gezegd hebbende, wanneer je deze lens vasthoudt, weet je dat je een kwaliteitsproduct vasthoudt. Ik weet alleen niet of we zoveel van dit kwaliteitsproduct nodig hebben.

RATING: 9/10

Prestaties in het veld

Ongetwijfeld is de Sigma 105mm f/1.4 Art een schoonheid, en het is onvermijdelijk een praatstuk als ik het op bruiloften uitbreng.

De hilariteit van de reacties van bruiloftsgasten varieert. Sommigen staren of duwen een geliefde gewoon om naar de camera te kijken, terwijl anderen eenvoudig opmerkingen maken over de grootte van de lens.

Als je in deze lens investeert en van plan bent om hem in het openbaar uit te schakelen, plan dan een nieuw gespreksonderwerp te beheren.

Naast het beheren van gesprekken, je zult het gewicht van de lens moeten beheren!

Hoewel het gebruik ervan in korte spurts niet al te vervelend zal zijn, herinnerde het feit dat het mijn kant raakte terwijl ik ermee liep op mijn Holdfast MoneyMaker me eraan waarom ik overschakelde van DSLR-camera’s.

Sterker nog, het was op zich al lastig om een manier te vinden om het in mijn spullentassen te passen.

Het past gewoon niet in mijn ThinkTank Airport Navigator tenzij ik mijn compartimenten volledig herschik.

Dat is iets waar ik koppig over ben, omdat ik een systeem heb dat voor alles werkt, behalve voor deze ene lens.

In plaats daarvan heb ik het in mijn HoldFast Sightseer-rugzak geplaatst. Het neemt daar behoorlijk wat ruimte in beslag.

Dat gezegd hebbende, was ik absoluut enthousiast om deze schoonheid in het wild te nemen en het eens te proberen.

Ik nam het mee naar twee bruiloften, een verlovingsshoot en naar IJsland, hoewel het in het begin niet duidelijk was hoe ik het in shoots zou verwerken.

Sinds ik ben overgestapt naar Sony, was ik gedwongen om de langere teleprimeurs op te geven omdat er geen native opties beschikbaar waren die bij mijn persoonlijke smaak pasten.

Als ik iets zou gebruiken, zou ik mijn Nikon 105mm f/1.4 aanpassen naar mijn Sony A9 met een Commlite Adapter. Hoewel dat werkte, was de autofocus veel langzamer.

In het afgelopen jaar ben ik gezwicht voor het gebruik van de 85mm als mijn go-to “lange” lens, en als ik echt bereik nodig had, zou ik de Sony 70-200mm f/2.8 gebruiken – iets wat ik bezit, al geef ik veel liever prime lenzen.

Ik wist dus niet meer goed wat ik met een echte telelens als de Sigma 105mm aan moest. in eerste instantie, ook al wilde ik het dolgraag opnemen.

Tegen het einde van mijn tijd met deze lens was het alsof ik op een fiets reed. Ik vond mijn groef met het opnieuw gebruiken van de lengte.

Ondanks zijn grootte en gewicht, Ik vond het heerlijk om foto’s te maken met deze lens.

Gecombineerd met de superieure oog-AF van de Sony camera’s, de Sigma 105mm perfect scherpgesteld, zelfs bij f/1.4, iets wat ik niet had verwacht.

Zonder beeldstabilisatie moet je zeker een snellere sluitertijd gebruiken, maar ook dan compenseert de in-body stabilisatie van de Sony line-up prachtig.

Als u Nikon of Canon gebruikt, is dit echter een overweging om in gedachten te houden. Een ander ding om op te merken is dat dit objectief behoorlijk wat ruimte nodig heeft om scherp te stellen.

Ik zou niet eens proberen om dit te gebruiken tijdens een processie, tenzij het gangpad een respectabele afstand was, simpelweg omdat ik mezelf zou vinden met degenen die door het gangpad lopen.verlies voor mij om te focussen.

Met dat in gedachten, als je de ruimte hebt om het in een professionele situatie te gebruiken, word je snel beloond met enkele van de mooiste fall-off naar bokeh-goedheid die ik ooit van een lens heb gezien.

Het geeft je een geweldig 3D-gevoel.

Over het algemeen is de Sigma 105 en de Sony A9 een dodelijke combo. Ik merkte dat ik er met tegenzin verliefd op werd naarmate ik de lens meer gebruikte.

Het herinnerde me eraan hoeveel ik echt van de compressie van een teleprime hou en hoeveel ik mijn Nikon 105mm miste als een native lens.

Het was een genot om weer een telefoto te hebben. Mijn algemene indruk is dit: het is een speciale lens, het is een pijn in de kont om mee te slepen, maar het maakt zulke prachtige beelden dat het kan je eerlijk gezegd niet schelen.

Je draagt het vanwege hoe mooi alles uitpakt.

RATING: 8/10 (grootte, opnieuw, docks punten)

Beeldkwaliteit

Hier wordt het wild. Ik heb meerdere Sigma-lenzen op meerdere cameraplatforms gebruikt, daterend van ver terug naar toen ik op Canon fotografeerde.

Toen ik de Sigma ART gebruikte serie op Canon, de resultaten waren uitstekend; tack scherpe, prachtig levendige kleuren, snelle focus.

Ik kon er geen genoeg van krijgen, zozeer zelfs dat toen ik overstapte naar Nikon, ik koos voor zowel de Sigma 35mm en 50mm ART lenzen over de Nikon variaties.

O, wat een misstap was dat. Ik merkte al snel dat ik worstelde met extreem op voor- of achteren gerichte beelden, ongeacht hoeveel kalibratie ik probeerde.

Ik gaf toe en kocht de Sigma kalibratie dock, die uiteindelijk niets deed om het probleem op te lossen.

Ik was gefrustreerd en liet die ART-objectieven gaan ten gunste van lichtere, betrouwbaardere Nikon f/1.8-versies … iets wat ik me nooit had kunnen voorstellen.

Onnodig te zeggen dat ik een beetje schroom voelde toen ik mijn tenen terug in de Sigma-wateren dompelde, maar ik was aangenaam verrast. Geen op de voor- of achterkant gerichte beelden meer.

In plaats daarvan was alles tack scherp op mijn Sony, zelfs wijd open – net als op Canon!

Kleuren zijn een beetje gedempt in vergelijking met Sony native glas, maar extreem gemakkelijk om in post naar smaak te duwen. Aan de andere kant geef ik de voorkeur aan extreem gedurfde kleuren, dus de kleuren van Sigma kunnen voor bijna iedereen perfect zijn!

Er is minimale chromatische aberratie – zozeer zelfs, dat ik er maar één keer in staat was om er überhaupt een te onderscheiden, hoewel ik zelf geen pixelpieper ben.

Over het algemeen is de beeldkwaliteit meer dan indrukwekkend en ik word opnieuw verliefd op de 105-lengte.

RATING: 10/10

Sigma 105mm f/1.4 Art Voorbeeldafbeeldingen

Bekijk deze voorbeeldfoto’s gemaakt met de Sigma 105mm f/1.4 Art.

Sigma 105mm f/1.4 Kunst | Eindoordeel

De Sigma 105mm f/1.4 Art is een massief lens. Het is omslachtig, het is een beetje lastig om mee te zeulen… maar het maakt zo ongelooflijk mooie beelden dat je merkt dat je gewoon niet geeft om de extra spieren die het kost.

Met uitzondering van situaties met extreem weinig licht, waarin het een haar vertraagt, is het snel om te focussen. De fall-off is geweldig, de beelden zijn haarscherp en de bokeh is prachtig. Ik kan echt geen genoeg krijgen van het uiterlijk dat deze lens weergeeft.

Het is een brandpuntsafstand die ik heb gemist in mijn line-up, en het is opwindend om het terug te zien in het arsenaal.

Als je bereid bent om met het gewicht om te gaan, is het een geweldige bang-for-your-buck lens. Je kunt $ 600-800 meer uitgeven voor native lenzen als je wilt, maar Sigma heeft een ongelooflijk overtuigend argument gemaakt voor deze lens.

Kortom: als je op zoek bent naar een middellange telelens met grote scherptediepte, zul je niet teleurgesteld worden door de Sigma 105mm.

Zijn er een paar nadelen? Zeker.

Bewaar ik deze lens in mijn tas? Absoluut… en ik kan niet wachten om het in de toekomst meer te gebruiken!