Yaniv Hason

Mijn naam is Yaniv.  Ik begon met fotograferen in 2006 en ben nooit gestopt. Ik ben altijd een artistiek en creatief persoon geweest, maar ik hield ook van wetenschap. Ik heb geneeskunde gestudeerd en vandaag verdeel ik mijn tijd tussen geneeskunde, fotografie en kunst.

Fotografie is een ware passie. Ik ben autodidact door honderden fotoboeken en duizenden uren besteed aan fotograferen. Ik denk niet dat ik mezelf kan categoriseren onder een bepaald genre.

Integendeel, ik fotografeer alles wat me opwindt – het gaat allemaal om het beeld, en het is erg belangrijk voor mij om te proberen origineel te zijn. Ik ben erg gevoelig voor lichtveranderingen en ik lees scènes heel snel.

Meestal kijk ik vlak voordat ik op de sluiterknop druk instinctief weg van de scène alsof ik naar binnen kijk om alles bij elkaar te brengen. In de toekomst is mijn doel om me meer te richten op lange termijn, documentaire projecten.

Camera

Mamiya 7II: Ondanks dat dit een middenformaat filmcamera is, is dit mijn eerste keuze en mijn werkpaard voor veel van mijn foto’s. Ik kocht het in 2011. Ik hou van alles aan deze camera. Hoewel het een middenformaat is, voelt en werkt het beter dan de meeste DSLR’s of spiegelloze digitale camera’s.

Het is heel licht en heel eenvoudig. Mijn favoriete ding is dat je alles in je hoofd moet visualiseren voordat je de foto maakt; je gebruikt alleen ISO, sluitertijd en diafragma. Je moet echt werken voor het beeld. Geen fancy menu’s. Geen chimpansees.

Mijn volgende favoriete ding is de beeldverhouding van het beeld, 6×7. Voor mij is het de beste verhouding om een beeld samen te stellen. Het is ook een geweldige verhouding voor portretoriëntatie, iets dat ik niet echt kan zeggen over de 35 mm full-frame.

De Mamiya 7 heeft een aantal van de beste glazen ter wereld. Ik bezit de 50mm, 65mm, 80mm en 150mm. Het zijn allemaal spectaculaire, leveren beelden op die er vaak scherper uitzien dan het leven zelf. Mijn gebruikelijke go-to op straat is de 65mm omdat deze heel dicht bij een 35mm in full-frame ligt.

Maar ik gebruik ze allemaal. De 50mm (en 43mm, die ik niet bezit) vereist een extra externe zoeker. Oh en als je het niet wist, dit is een meetzoekercamera. Het kostte me wat tijd om te wennen aan het fotograferen hiermee na jaren van het gebruik van een DSLR, maar ik zou niets anders kiezen.

Fujifilm X-T3: Dit is vaak mijn go-to-systeem voor veel van mijn straatwerk, en als ik een camera moet gebruiken voor een evenement, vooral binnenshuis waar ik bij weinig licht moet fotograferen. Ik heb alleen de Fujifilm 23mm f/2 lens (35mm equivalent).

Ik heb mijn Fujifilm X100T hiervoor in eerste instantie ingeruild omdat ik erover nadacht om wat modewerk te doen en dacht dat ik verwisselbare lenzen nodig zou hebben. Dit is een geweldige camera en ik vind de beelden met de Fujinon lens ongelooflijk.

Persoonlijk heb ik geen van de uitgebreide menu-opties nodig die moderne digitale camera’s bieden, ik strip het graag allemaal tot de essentie (ISO, sluiter en diafragma) zodat ik gewoon aandacht kan besteden aan de scène.

Ondanks dat ik mijn Mamiya 7 graag gebruik, is het hebben van een digitale camera vandaag de dag een must, naar mijn mening, en de Fujifilm-lijn camera’s is uitstekend voor mijn behoeften.

Ik heb onlangs ook een Konica Hexar RF 35mm meetzoeker gekocht, samen met een 35mm lens. Dit is een handmatige camera met M-mount lenssysteem. Ik heb deze camera gekocht om een wendbare optie te hebben voor straatwerk met film. Dit is een geweldige camera.

Het voelt aan als een Leica, maar het windt film automatisch op, wat het fotograferen ermee supersnel en leuk maakt. Het is heel eenvoudig te gebruiken als je gewend bent om een meetzoekersysteem te gebruiken. Het staat bij sommigen niet voor niets bekend als een ‘poor man’s Leica’.

Dat gezegd hebbende, en hoewel ik het graag gebruik, heb ik vandaag het gevoel dat het gebruik van 35mm-film voor werk geen goede optie voor mij is, en ik kies er vaak voor om mijn Fuji voor het gemak te gebruiken, ook al geef ik de voorkeur aan de ervaring van de Konica.

Lenzen

Voor de Mamiya, alle prime lenzen: 50mm f/4.5, 65mm f/4, 80mm f/4, 150mm f/4.5. Ze zijn allemaal prachtig, gemaakt van metaal en leuk om te gebruiken. Ik gebruik de 65 en 80 voor straat- en dagelijks gebruik. Ik ben onlangs begonnen met het gebruik van de 150 meer, en het is een geweldige lens voor portretten. Ik gebruik de 50 (wat ongeveer een equivalent van 25 mm is) meestal voor kleinere ruimtes.

Fujinon XF 23mm f/2: Dit is een relatief goedkoop maar uitstekend objectief. Ik word soms weggeblazen door de beeldkwaliteit. Het enige wat voor mij ontbreekt is de afstandsschaal gegraveerd op meetzoeker systeemlenzen.

Konica Hexanon 35mm f/2: Een geweldige, compacte lens met M-vatting, gebouwd voor meetzoekersysteem. Inclusief een vingerhendel, waar ik dol op ben.

Hardware en software

Ik gebruik Lightroom en Photoshop om mijn foto’s op mijn iMac-computer te bewerken.

De uitrusting die men gebruikt is secondary naar passie en om het werk te doen. Maar je moet ook van de uitrusting houden en ervan genieten om hem vast te houden. Ik raad iedereen ten zeerste aan om een handmatig filmafstandsmetersysteem te proberen.

Fotograferen met film is geweldig, niet omdat ‘film terug is’ of omdat het cool is – dat maakt niet uit. Maar omdat handmatig fotograferen met film je echt intiem bij het beeld betrekt.

Het zorgt ervoor dat je echt aandacht besteedt aan licht. En het brengt je in de praktijk van het maken van een keuze en dan door te gaan naar de volgende.

@yanivhason